Okrutny to czas, gdy każdy za odpowiednią opłatą może wydać sobie książkę. Na co dzień nie czytam typowej fantastyki, jednakże ten tytuł zaciekawił mnie przez wzgląd, że miałem okazję poznać autora przez krótki okres i ostatecznie zwyciężyła chęć zapoznania się z opisywanym wytworem.
Zdołałem przebrnąć przez 50 parę stron, po czym zacząłem kartkować, a następnie przerzuciłem na ostatnie strony.
Wpierw uderza w nas multum bohaterów, wyskakują z każdej strony, coś robią, lecz nie wiadomo co, gdzie i jak. Autorowi totalnie nie powiodło się stworzenie świata - gdzieś nigdzie i nieinteresująco. Kolejny zarzut, to kwestia dialogów - przypominały mi rozmowę moich bratanków, chodzących do podstawówki. Coś w stylu "Mów, póki grzecznie pytam, a pytam po raz ostatni". A dialog ten oddaje potyczkę dwóch wojowników. Nie istnieje psychologia bohaterów, ich działania są nielogiczne i raczej wszyscy są jednowymiarowi.
Książka opiera się na ciągłej akcji, zakładam, że wedle jednego schematu, na podstawie tej przeczytanej cząstki. Jest grupa dobrych i złych postaci, które od czasu do czasu spotykają się i strzelają do siebie z łuku, czarują bądź odrąbują sobie głowy, następnie zwyciężeni są z siebie dumni i oczekują na kolejnych przeciwników. Infantylność na poziomie maksymalnym. Notorycznie odczuwałem zażenowanie.
Tworzenie jednowyrazowych zdań z przymiotników i rzeczowników - piękne.
Może jakieś plusy? Mimo wszystko, świetna korekta i redakcja, podejrzewam, że musieli niesamowicie się natrudzić, by ta historia nie chwiała się w posadach.
Autorowi zalecam, by czytał więcej książek, miast oglądać Grę o tron.

Okrutny to czas, gdy każdy za odpowiednią opłatą może wydać sobie książkę. Na co dzień nie czytam typowej fantastyki, jednakże ten tytuł zaciekawił mnie przez wzgląd, że miałem okazję poznać autora przez krótki okres i ostatecznie zwyciężyła chęć zapoznania się z opisywanym wytworem.
Zdołałem przebrnąć przez 50 parę stron, po czym zacząłem kartkować, a następnie...