Niewątpliwie autor miał wiele powodów aby znienawidzić komunizm i pałać do niego żądzą zemsty. I o ile jego walka z sowieckimi żołnierzami w Jemenie może być nazwana walką z komunistami, to już wybijanie dziesiątek na wpółdzikich murzynów w Kongu taką "wzniosłą" sprawą w moich oczach być nie może. Ganowicz pisze "Nie zabijałem ludzi, zabijałem komunistów". Komunista czy nie to ostatecznie człowiek. Wszystko jest kwestią motywu, czy idei jaka człowiekowi przyświeca w życiu. Wyniesiony niemal do rangi bohatera narodowego polski walczącej, ostatecznie został w moich oczach najemnikiem i kropka. Skoro tak bardzo zależało mu na walce z komuchami, to mógł dobrowolnie zostać w Jemenie i robić to za darmo do końca wojny lub jego samego. Ciekawie przedstawione są sylwetki innych polskich najemników oraz ich historie, które ostatecznie doprowadziły ich do tych samych miejsc co autora, chociaż z zupełnie innych pobudek osobistych. Książka napisana prostym językiem, bez miliona metafor, opisów przyrody ciągnących się przez kolejne strony. Wciąga i szybko się kończy.

Niewątpliwie autor miał wiele powodów aby znienawidzić komunizm i pałać do niego żądzą zemsty. I o ile jego walka z sowieckimi żołnierzami w Jemenie może być nazwana walką z komunistami, to już wybijanie dziesiątek na wpółdzikich murzynów w Kongu taką "wzniosłą" sprawą w moich oczach być nie może. Ganowicz pisze "Nie zabijałem ludzi, zabijałem komunistów". Komunista...