Książka ciekawa z dwóch powodów. Po pierwsze ukazuje fragment polskiej emigracji zarobkowej do Finlandii w czasach PRL-u. Na temat pracujących w latach 70. Polaków w Szwecji powstało sporo tekstów. Sam miałem przyjemność poznać osobiście człowieka, który wtedy przez kilka miesięcy tam pracował. Polacy w Finlandii to jednak dla mnie terra incognita. Autor wspomina w książce, że Pagart wysłał tam do pracy w latach 70. i na początku 80. ponad tysiąc polskich muzyków. Liczba może być nawet większa, bo Frankowski uwzględnia dane tylko czterech największych fińskich agencji artystycznych, które pomagały pracować Polakom na terytorium Finlandii. Drugim powodem, dlaczego warto sięgnąć po tę książkę, jest oczywiście Finlandia. Mało jest książek na polskim rynku, które dostarczałyby informacji nie tylko na temat walorów turystycznych tego mało znanego u nas kraju. Mamy w tej książce sporo różnego rodzaju ciekawostek na temat Finów (np. wiele osób w Finlandii pozbywa/pozbywało się starych samochodów zostawiając je na środku zamarzniętego jeziora, jakich są tysiące w Finlandii, i czekało aż wraz ze stopnieniem lodu ich niechciane graty znikną na zawsze na dnie) oraz anegdot ilustrujących niełatwe życie w PRL-u. Warto mieć na uwadze, że nie jest to książka tylko o Finlandii. Jest to przede wszystkim książka autobiograficzno-wspominkowa. Autor poświęca trochę stron filmom oraz muzyce z tamtych lat. Opisuje również problemy ówczesnych artystów ze zdobywaniem sprzętu muzycznego oraz przekraczaniem granicy państwa.

Książka ciekawa z dwóch powodów. Po pierwsze ukazuje fragment polskiej emigracji zarobkowej do Finlandii w czasach PRL-u. Na temat pracujących w latach 70. Polaków w Szwecji powstało sporo tekstów. Sam miałem przyjemność poznać osobiście człowieka, który wtedy przez kilka miesięcy tam pracował. Polacy w Finlandii to jednak dla mnie terra incognita. Autor wspomina w książce,...