http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2014/06/przyjazn-nie-zna-granic-klara-i-hauni.html

Ta niepozorna książeczka, bajka o dwóch dziewczynkach, ma bardzo ważne zadanie do wypełnienia: promuje wiedzę o Korei Południowej wśród najmłodszych. Miraż kultur, który się w niej dokonuje, pozwala jej doskonale spełnić się w tej roli. Nawet jego Ekscelencja Ambasador Republiki Korei – Joon Jae LEE - objął ją swoim honorowym patronatem.

Klara, blondynka, mieszka, prawdopodobnie, gdzieś w Europie, ale ja będą stronnicza i napiszę: nad polskim morzem. Dziewczynka często nurkuje i zbiera muszelki. Ciemnowłosa Hauni, mieszkanka Korei, może jedynie o nurkowaniu marzyć. Pewnego wieczoru przeglądając swoje pieczołowicie przechowywane skarby, Hauni, dostrzega w szklanym dzbanie twarz Klary. I tak zaczyna się przyjaźń i wspólna przygoda.

Świat dzieci rządzi się zupełnie innymi prawami niż świat dorosłych. Mają one w sobie naturalną otwartość na „inność”, naturalną ciekawość świata. Dziwią się, ale dziwiąc nie zaprzeczają i nie odrzucają. Są wolne od uprzedzeń do czasu, dopóki ktoś im tych uprzedzeń nie wpoi. Ich zdolność do nawiązywania kontaktu jest niczym niezmącona, bowiem granice dla nich nie istnieją. Nie znają barier geograficznych, politycznych, religijnych, językowych itp., dlatego nie muszą się zżymać by je pokonywać. Co za tym idzie, wyraźne i ważne dla dorosłych, granice między jawą a snem, rzeczywistością a fantazją, w tej bajce zacierają się. Lee Hyun Kyung skraca odległość, pozwalając się dziewczynkom zetknąć nos w nos, zacieśniając rzeczywistość nie czyni jej jednak klaustrofobiczną, ponieważ swobodnie przenosi ją w fale rozległego morza/oceanu.

Klara i Hauni mieszkają na różnych półkulach, ale nie przeszkadza im to swobodnie rozmawiać, ani wspólnie wyruszać w poszukiwaniu przygód i nieznanych terytoriów. Dla dziewczynek istotne jest tylko to, że gdy jedna kładzie się spać, to druga się budzi, gdy u jednej jest noc, to u drugiej jest dzień. Ważniejsze od tego co je dzieli, jest to co je łączy: chęć przeżycia przygody, poznawania świata i innych ludzi oraz szklane dzbany ze skarbami. Niezależnie od długości i szerokości geograficznej, dzieci kolekcjonują różne przedmioty i przechowują je jako swoje skarby, które mają w sobie dla nich wiele magii (kto z nas nie miał specjalnego pudełka, szkatułki, słoika, puszki… na guziki, szkiełka, kamyki, muszelki, kapsle…?). Perłowy grzebień Hauni i perłowe muszelki Klary to kolejne elementy łączące dziewczynki w ich wymarzonym świecie. Może to magiczne przedmioty, które ten ich świat wyzwalają, otwierają do niego tajemne przejścia?

Słownictwo, którego użyła pisarka jest proste, a zdania nieskomplikowane, dzięki czemu maluchy nie będą miały problemów z przyswojeniem treści. Szczerze mówiąc tekstu jest dotkliwie niewiele, ale na szczęście nie bez powodu: główny przekaz został ukryty w ilustracjach. Te znowuż zostały przygotowane z ogromną dbałością o szczegóły, ponieważ uzupełniają informacje, których nie ma w tekście np. obie dziewczynki mają koty; dysponują także fantastycznym rekwizytem: niebem pełnym gwiazd czyli kocem (lub prześcieradłem); Klara ma na ścianach w swoim pokoju symbole religijne; Haniu śpi na yo (koreński materac) w pościeli, która nazywa się ibul. Szczegóły te są źródłem pytań, punktem wyjścia do snucia własnych marzeń, pobudzają wyobraźnię dziecka, zachęcają do wymyślania własnych opowieści czy historii o Klarze i Hauni.

Grubsza od tradycyjnych miękkich opraw i kartki z papieru kredowego gwarantują, że bajka będzie odporna na kilkukrotne czytanie. Na okładce znajduje się jedna z moich ulubionych ilustracji, którą w pełnej krasie można podziwiać na kartach książki. Klimat marzenia sennego Lee Hyun Kyung osiągnęła dzięki wyrazistym żywym barwom, delikatnej kresce i subtelności pastelowych odcieni. Atmosferę płynności świata, który ociera się o rzeczywistość dopełniają wzory motyli, ważek i gwiazd.

Siła wyobraźni dziewczynek jest ogromna: widzą, słyszą i czują, to bardzo sugestywnie działa na wszystkie zmysły małego czytelnika. Dzięki tej lekturze może on także posiąść świadomość istnienia innych kultur, krajów, różnicy czasu, możliwości i nieograniczoności marzeń. Obudzi się w nim chęć dociekania, zadawania pytań, także takich o siłę przyjaźni oraz bliskości relacji międzyludzkich w dalekim świecie.

Nie wiemy czy to co przytrafia się Klarze i Hauni, to tylko imaginacja, efekt bogatej wyobraźni lub senne marzenie. Może to wszystko, to po prostu dziecięca rzeczywistość, odklejona od naszej dorosłej, lecz równie prawdziwa? Przystępując do lektury wspólnie z naszymi pociechami warto się nad tym zastanowić i zapomnieć na chwilę o tym, że już wszystko wiemy o świecie, bo może tylko się nam tak wydaje…

http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2014/06/przyjazn-nie-zna-granic-klara-i-hauni.html

Ta niepozorna książeczka, bajka o dwóch dziewczynkach, ma bardzo ważne zadanie do wypełnienia: promuje wiedzę o Korei Południowej wśród najmłodszych. Miraż kultur, który się w niej dokonuje, pozwala jej doskonale spełnić się w tej roli. Nawet jego Ekscelencja Ambasador Republiki...