Polityka jednego dziecka, w Chinach lat osiemdziesiątych, miała wpływ także na wspomnianych jedynaków i jedynaczki, ich kondycję psychiczną, poczucie osamotnienia i wyobcowania. "Jedynaczka" to komiks niemy, mój ukochany rodzaj komiksu, bez narzuconej interpretacji, bez wpychania w określone konteksty, czysty obraz i to, co sam zdołam zrozumieć i z niego dla siebie wyłuskać. Autorka pokazuje w tej historii rolę wyobraźni i próbę stworzenia przez dziecko bezpiecznego, kolorowego, magicznego i fantastycznego świata, w którym czułoby się bezpieczne, kochane i w którym byłoby w centrum uwagi. Na chwilę po przeczytaniu, pisałem do Przemka @skoczas79, że to album piękny, wybornie narysowany, ale że to historia typowo dla dzieci i chyba przede wszystkim dedykowana właśnie dla nich. I choć zdania nie zmieniłem, to im dłużej od pierwszego przeczytania i po wielokrotnymi powrocie do tego komiksu, lubię go coraz bardziej. Został mi w mózgu, wracam do niego myślami, na powiekach odcisnęły się te piękne rysunki w stu odcieniach szarości. Żywię szczerą nadzieję, że trafi na niego wiele dzieci. Dorośli już nie nauczą się wrażliwości, to od dzieci zależy przyszłość tego chorego świata, więc może takie piękne historie w jakiś sposób pomogą im go zbudować. Bądźcie bezpieczni.

Polityka jednego dziecka, w Chinach lat osiemdziesiątych, miała wpływ także na wspomnianych jedynaków i jedynaczki, ich kondycję psychiczną, poczucie osamotnienia i wyobcowania. "Jedynaczka" to komiks niemy, mój ukochany rodzaj komiksu, bez narzuconej interpretacji, bez wpychania w określone konteksty, czysty obraz i to, co sam zdołam zrozumieć i z niego dla siebie...