Książka napisana w sposób bardzo chaotyczny: trochę byłam tu, spotkałam kogoś, spałam w hamaku, No i właściwie to minęły trzy miesiące i jadę dalej. Bardzo lakoniczny opis jak na piękne i dzikie państwa Ameryki południowej. Jej zagrożenia i niebezpieczeństwa, na które można natknąć się w podróży, tylko wspomniane z nazwy. Jeżeli już pisać taką książkę, to można pokusić się o jakiekolwiek wyjaśnienie, krótkie przytoczenie historii… Nawet jeśli nie jest się świadomym w czasie podróży, notatki można przecież zredagować wspomagając się internetem. Tymczasem tutaj opisy brzmią tak, jakby autorka nie zadała sobie w ogóle trudu, nakreśliła ogólny plan podróży raczej od niechcenia.

Przedstawione w książce relacje są płytkie i powierzchowne, choć może takie właśnie miały być ze względu na ich nietrwałość. Nie dostajemy jednak jakkolwiek zarysowanych portretów spotykanych osób, które mogłyby ubarwić opowieść. Zamiast nich mamy wspomnienia z imiona i nieliczne opisy sytuacji, w których osoby te brały udział.

Głównej bohaterki nie da się polubić, jest ona zupełnie bezosobowa, jej wybory niezrozumiałe. Może o mojej antypatii zadecydował juz sam początek książki - nie mogę uwierzyć, ze ktokolwiek podejmuje decyzje życiowe na podstawie rad wróżki, w oparciu o znali zodiaku i wierze w poprzednie wcielenia. Ponadto podkreślanie jak wielką nieudaczniczką jest we wszystkim co robi. Ale już największą zagadką jest jej relacja z tytułowym Peruwianczykiem - bardzo dogłębnie okazuje masochizm i poważne zaburzenia z którymi bohaterka powinna udać się do terapeuty lub lekarza (nie numerologa)

Książka napisana w sposób bardzo chaotyczny: trochę byłam tu, spotkałam kogoś, spałam w hamaku, No i właściwie to minęły trzy miesiące i jadę dalej. Bardzo lakoniczny opis jak na piękne i dzikie państwa Ameryki południowej. Jej zagrożenia i niebezpieczeństwa, na które można natknąć się w podróży, tylko wspomniane z nazwy. Jeżeli już pisać taką książkę, to można pokusić się...