Christopher Beckwith jest amerykańskim filologiem oraz lingwistą, a jego książka jest próbą przedstawienia dziejów Eurazji. Jest to dosyć trudne zadanie, bo na niecałych 400 stronach autor przedstawia kilka tysięcy lat historii terenów od państwa Franków do Chin i Japonii. Z tego też powodu narracja jest prowadzona wielotorowo i przez co też lektura jest dosyć nierówna. Dobrze czytało mi się fragmenty dotyczące starożytności, natomiast filolog ślizga się już po tematach współczesnych. Plusem jest natomiast spora dawka informacji o ludach stepowych - Mongołach, Dżungarach itp., aczkolwiek te wszystkie tybetańskie, ujgurskie czy chińskie imiona mogą sprawiać trudności polskiemu czytelnikowi. Problematyczny jest też ciężki, akademicki styl autora. Beckwith stara się udowodnić, że historiografia wypaczyła obraz ludów stepowych przedstawiając ich jako barbarzyńców, z tego też powodu stara się je pokazać w pozytywnym świetle snując do tego lingwistyczne wywody. Dodatkowo, w ostatnich rozdziałach filolog zaczął poświęcać sporo miejsca na krytykę modernizmu i artystów jak Igor Strawiński czy Pablo Picasso. Podsumowując, na pewno trzeba docenić podjęcie dosyć trudnego tematu, także od strony innych nauk niż historia, ale wielkim fanem autora niestety nie zostanę.

Christopher Beckwith jest amerykańskim filologiem oraz lingwistą, a jego książka jest próbą przedstawienia dziejów Eurazji. Jest to dosyć trudne zadanie, bo na niecałych 400 stronach autor przedstawia kilka tysięcy lat historii terenów od państwa Franków do Chin i Japonii. Z tego też powodu narracja jest prowadzona wielotorowo i przez co też lektura jest dosyć nierówna....