Nie wiem, czy czytałem tą samą książkę co Antagonista, ale moja opinia jest zupełnie odwrotna.
Hoffe nie napisał książki trudnej, wyłożył Kanta chyba najprościej jak się da, co generalnie powinno być plusem, ale poszedł w tych symplifikacjach za daleko.
Po 1 chyba najbardziej rzucający sie w oczy mankament - odrzucenie na początku w ogóle wersji A krytyki i skupienie się tylko na B. Fakt, od razu znika połowa problemów interpretacyjnych z jakimi spotykają się badacze tego myśliciela, ale zabieg przypomina mi studenta matematyki piszącego, że dla uproszczenia obliczeń przyjmie, że pi =5.
Tak więc w ogóle nie pojawia się np pojęcie przedmiotu transcendentalnego, a pomija także rozróżnienie na pozytywne i negatywne rozumienie noumenu (które już w B widnieje). Problem 3 syntez oczywiście zupełnie nieobecny, brak odwołań do pism przedkrytycznuch, czy (co już w sumie jest nagminne w pracach o Kancie) do wykładów z Logiki itp itd. Dużo braków.
Dobre na zupełny wstęp kto jeszcze nic o Kancie nie wie, ale jako solidniejsza monografia się nie sprawdza.

Nie wiem, czy czytałem tą samą książkę co Antagonista, ale moja opinia jest zupełnie odwrotna.
Hoffe nie napisał książki trudnej, wyłożył Kanta chyba najprościej jak się da, co generalnie powinno być plusem, ale poszedł w tych symplifikacjach za daleko.
Po 1 chyba najbardziej rzucający sie w oczy mankament - odrzucenie na początku w ogóle wersji A krytyki i skupienie się...