Pamiętacie czasy, gdy nagrywało się na kasety VHS filmy emitowane w telewizji?? Ja tak, czyli znaczy, że już swoje lata mam hehe. Miałem w domu sporo takich "piratów", wśród których było naprawdę kilka zacnych perełek. A jedną z nich był film Alana Parkera "Harry Angel" ze znakomitą obsadą aktorską, wśród której prym wiedli Robert De Niro i Mickey Rourke. Obraz, który zrobił na mnie olbrzymie wrażenie, niezwykle mroczny, gęsty, klimatyczny. I chociaż będąc młodym szczylem, nie od razu zajarzyłem o co w nim do końca chodzi (to przyszło z kolejnymi seansami), to mimo wszystko zostałem wprost oczarowany światem stworzonym przez pana Parkera. O istnieniu książkowego pierwowzoru oczywiście wiedziałem, ale sam nie jestem w stanie określić, dlaczego nie sięgnąłem po niego wcześniej. Być może bałem się sytuacji, że będzie to ten jeden z niewielu przypadków, w których film będzie lepszy od książki??... No ale skoro w moje łapy wpadło rewelacyjnie wydane wznowienie z Wydawnictwa Vesper, no to nie miałem już wyboru. Musiałem zatopić się w lekturze. Zapraszam zatem do pełnego mroku świata, stworzonego przez Williama Hjortsberga.... Lata pięćdziesiąte XX wieku. Nowojorski łaps Harry Angel, zostaje wynajęty przez ekscentrycznego Louisa Cyphre'a, do odnalezienia jednego z jego dłużników - popularnego przed wojną piosenkarza, Johnny'ego Favorite'a. Zwyczajne z pozoru zlecenie, zaczyna się z każdym dniem coraz bardziej komplikować, gdy wokół detektywa zaczyna pojawiać się coraz więcej śmierci. Jego samego natomiast zaczynają nawiedzać koszmarne wizje, pełne krwii i cierpienia, z osobą zleceniodawcy w roli głównej... "Był piątek trzynastego i na ulicach, jak pozostałości przebrzmiałej klątwy, zalegał jeszcze śnieg po wczorajszej śnieżycy..." - już pierwsze zdanie, rozpoczynające naszą wędrówkę, zasygnalizowało mojej łepetynie, że mój wspomniany we wstępie lęk, był kompletnie niepotrzebny. Od samego początku zostajemy wrzuceni w sam środek Nowego Jorku lat pięćdziesiątych. Brudnego i nieprzyjaznego dla ubogich, pięknego i gościnnego dla bogaczy. Pomiędzy tymi dwoma światami zawieszone są jednostki, takie jak główny bohater powieści, detektyw Harry Angel. No i tu muszę przyznać, że to co było motorem napędowym filmu, czyli niesamowicie gęsty klimat noir, jest również idealnie oddany od pierwszych stron powieści. Autor świetnie buduje atmosferę, dorzucając co jakiś czas krwawe momenty, zagęszczające ją, niczym mistrz kuchni swój najlepszy sos. Misternie skonstruowana zagadka kryminalna mocno wciąga. Tym bardziej, że nic nie jest podane na tacy i czytelnik musi sam wyławiać z tekstu smaczki, które w jakimś stopniu mogą naprowadzić go na jakiekolwiek tropy. Mnie, jako osobie znającej film było oczywiście łatwiej, tym bardziej, że pierwsza połowa książki była przeniesiona na ekran, w stosunku niemal jeden do jednego. Tak naprawdę w drugiej połowie powieści, gdy historia detektywistyczna zaczyna skręcać w stronę satanistycznego horroru, fabuła zaczyna się troszkę rozjeżdżać z ekranizacją. Ale nie jest to oczywiście żaden minus. Wręcz przeciwnie, ja poczułem się mile zaskoczony. Szczególnie mam tu na myśli scenę w metrze, której z wiadomych powodów (zmiana miejsca akcji filmu z Nowego Jorku na Nowy Orlean), nie pojawiła się w filmie. Poza tym finał w pewnym stopniu różni się od tego co widzieliśmy na szklanym ekranie. Aczkolwiek tutaj chyba klimatyczniej wypadło filmowe rozwiązanie. Powieść rozwija natomiast bardziej postać Louisa Cyphre'a, którego autor serwuje nam w ciekawych sytuacjach i wcieleniach. Filmowa wersja była pod tym względem mocniej, że tak powiem, konserwatywna. Jeżeli zaś chodzi o samego Angela, to zarówno książkowy, jak i filmowy, prezentują się rewelacyjnie. Jest duszą całej historii, pełną mroku, tajemnic a zarazem doskonale oddaje zagubienie, które towarzyszy nam przez całą naszą podróż po ulicach Nowego Jorku (Nowego Orleanu). Podsumowując, kanon horroru satanistycznego, który po prostu trzeba znać a zarazem bardzo dobry kryminał noir, z jednym z najlepiej wykreowanych detektywów w literaturze. Także bierzcie i czytajcie wszyscy a potem sięgnijcie po genialną ekranizację, jeżeli jeszcze jej nie widzieliście. Hell Yeah i do usłyszenia!!! Za egzemplarz do opinii dziękuję Wydawnictwu Vesper.