Okładka brzydka, ale książka ciekawa.
Nie miałam pojęcia, że ludzie tak strasznie przeżywają, że są grubi, niezależnie od tego czy są czy nie -bo to inna kwestia. Często swoja grubością przejmują się ludzie, którzy wcale grubi nie są.
Chociaż oczywiście jak ktoś jest naprawdę gruby i nie może się swobodnie poruszać, to na pewno jest problem z wieloma rzeczami. Taki ktoś jak otyła matka w filmie Co gryzie Gilberta Grape'a Zawsze myslałam, że gruby to taki jak ta matka. Ale z książki wynika, że wcale nie, że mnóstwo osób jest grubych i oni, ci Grubi, mają jakiś taki swój świat, taki całkiem inny świat. Jakby ludzie dzielili się na grubych i chudych, a pomiędzy nimi była przepaść.
I to by były dwie antagonistyczne grupy.

Nie wiedziałam że jest coś takiego jak prawo do bycia grubym. Jest.
I jest też prawo do jedzenia pączków. Dobrze , że nie ma obowiązku jedzenia pączków - bo ja pączków nie lubię, a w pewnym momencie miałam wrażenie, czytając książkę, ze każdy kto akceptuje siebie i swoje ciało je publicznie pączki. Najlepiej dużo pączków.
Czyli ten kto nie je i nie lubi- no to marnie z nim.
Autorka i broni grubych ( i ich prawa do bycia Grubymi) i jednocześnie ich stygmatyzuje; tak jakby jednocześnie była obrońcą i oskarżycielem ( jak w tej bajce o kocie i myszy z Alicji w Krainie Czarów -gdy kot łapie mysz i mówi że zapewni jej sprawiedliwy proces, bo sam będzie jej oskarżycielem, obrońcą i sędzią i na koniec ją zje).
I tak podobnie autorka tej książki -broni grubych jak ten kot złapaną przez siebie mysz w procesie, w którym sam jest i sędzią i wykonawcą wyroku.

Książka ciekawa, bo czułam się czytając jakbym weszła w zupełnie nieznany świat. Jakbym włożyła głowę do akwarium i usłyszała niesłyszalne dotąd stworzenia.

Ale jednocześnie autorka tak pisze jakby chciała jeszcze bardziej skłócić grubych i chudych, przy czym grubi to wszyscy ci którzy chcą schudnąć, niezależnie od wagi. Anorektycy też są "grubi".
A chudzi to wszyscy ci którzy są okropni i wredni i nie rozumieją grubych.

Na pewno nie rozumiem "grubych"; no bo jak? ale i nie jestem chuda i wredna; jak ocenia autorką całą resztę społeczeństwa.
i serio nie lubię pączków. To już wole sałatę

Ta książka to wielki manifest niechęci "grubych" wobec "chudych", a jednocześnie największym marzeniem, według autorki, każdego grubego jest schudnąć.
Trochę sprzeczność.

Okładka brzydka, ale książka ciekawa.
Nie miałam pojęcia, że ludzie tak strasznie przeżywają, że są grubi, niezależnie od tego czy są czy nie -bo to inna kwestia. Często swoja grubością przejmują się ludzie, którzy wcale grubi nie są.
Chociaż oczywiście jak ktoś jest naprawdę gruby i nie może się swobodnie poruszać, to na pewno jest problem z wieloma rzeczami. Taki ktoś jak...