Klub Go-Go, niby każdy z nas wie czym jest to miejsce, niektórzy może byli, inni lub tak jak ja, z racji płci, nie mają tam wstępu. Dziewczyny tam pracujące, stereotypowo uważa się za „panny lekkich obyczajów”, które zarabiają nie tylko na tańcu, stąd też moja motywacja by sięgnąć po książkę Darii Dużyńskiej Go-Go Club. Jest to relacja jednej z tancerek o tym jak wygląda polski klub Go-Go.
Czytelnik ma okazję „wejść” do przeciętego polskiego klubu go-go. Na początku jesteśmy zaznajamiani z historią tańca na rurze (źródło: narurze.pl), potem zaś zostajemy wprowadzeni do głównego miejsca życia towarzyskiego tancerek, czyli do głównej sali i szatni. Poznajemy tancerki, których postacie będą przewijały się w książce. Karina (Pseudonim Maja), narratorka całego opowiadania, Dagmara, Martyna (Martini), Eleonora/Lola (Mała Mi) i Natasza. Dziewczyny na studiach, dziewczyny bogate, biedne, zadłużone, posiadające rodzinę, męża, dzieci, uzależnione… Mamy całe spektrum kobiet z problemami, z wymówkami i bez.
Czytelnik poznaje zwykłą relację tancerki z klientem, dowiaduje się na jakiej zasadzie działa cały klub. Poznajemy przykłady bogatych panów dla których takie kluby to nie nowość, biednych i zagubionych gości, którzy szukają tego czego nie mają u swoich żon, oraz młodych chłopców którzy szukają przygody. Jednak to nie tylko taniec, mężczyźni nierzadko zwierzają się dziewczynom, rozmawiają z nimi o intymnych sprawach i szukają pocieszenia.
Sposób napisania książki na początku mnie zaskoczył. Wyglądem przypomina trochę scenariusz filmowy, lub dramat. Dialogi pozbawione są odnośników o tym kto teraz się wypowiada, jak zachowuje się podczas wypowiadanych słów… Generalnie opisów, które istnieją w zwykłej beletrystyce. To, kto wypowiada daną kwestię, albo trzeba się domyślać, albo wynika to z kontekstu, który mimo wszytko nie jest tak łatwo złapać. Jednak myślę, że taki zabieg zastosowany przez autorkę, był celowy, bo tak naprawdę nie jest istotne co kto mówi i w jaki sposób, najważniejsza jest treść. Dziewczyny rozmawiają ze sobą szczerze, nie ukrywając przed sobą ani małych życiowych problemów, ani tego dlaczego muszą/chcą tańczyć w klubie. Jesteśmy świadkami intymnych rozmów, żartów i opowiadania zabawnych historii, słyszymy relacje tancerek o ich klientach i dowiadujemy się jakie są ich marzenia.

Pełna recenzja książki na:
http://moznaprzeczytac.pl/go-go-club-daria-duzynska/

Klub Go-Go, niby każdy z nas wie czym jest to miejsce, niektórzy może byli, inni lub tak jak ja, z racji płci, nie mają tam wstępu. Dziewczyny tam pracujące, stereotypowo uważa się za „panny lekkich obyczajów”, które zarabiają nie tylko na tańcu, stąd też moja motywacja by sięgnąć po książkę Darii Dużyńskiej Go-Go Club. Jest to relacja jednej z tancerek o tym jak wygląda...