Ciekawa książka, szczerze mówiąc nigdy wcześniej nie spotkałem się z taką narracją. Tytułowy głód jest w treści wszechobecny, przez pierwsze 3 rozdziały bohater, a przez to też czytelnik nie mogą od niego ucieć, co w niektórych momentach jest przerażająco przygnębiające. Powstaje uczucie współczucia.

Nie zgadzam się jednakże z opiniami, jakoby protagonista był głupcem. Musimy zrozumieć, że poziom głodu, którego doświadczył był na tyle wysoki, że zabierał zdolność logicznego myślenia i rodził psychopatyczne myśli. Zapewne nikt z nas nigdy nie był i nigdy nie przyjdzie mu być tak wyniszczająco głodnym - gość nie jadł nic przez tygodnie, a gdy już coś zjadł to wymiotował. Fascynujące jest jednak, że mimo tak złego stanu fizycznego bohater nie był chciwy ani agresywny. Nie uciekał się do rękoczynów, czy kradzieży. Chciał zarobić pieniądze uczciwie - nawet gdy szczęście się do niego uśmiechało nie umiał tego zaakceptować. Możemy sobie wyobrazić jak wyglądałoby to w dzisiejszych czasach.

Co więcej, bohater przez cały czas zachowywał swój honor - mimo, że głodował duma i wstyd nie pozwala mu prosić o jedzenie. Oczywiście, miał wiele okazji do tego, żeby zdobyć pieniądze (zapewne ktoś wyciągnąłby do niego pomocą dłoń), aczkolwiek coś go blokowało, nie chciał tego robić. Tu wchodzi wątek totalnej psychozy i spaczenia myśli. W wielu scenach pokazany jest tok myślenia, jakoby bohater chce wyjść na godnego człowieka i nie okazać swojej słabości innym (np. mimo, że umierał z głodu odmówił zaliczki za pracę od Komandora). A potem jest zadowolony ze swojej decyzji i sam sobie pochlebia. Wolał umrzeć niż stracić swoją godność.

Ostatni rozdział rzuca już trochę inne światło na całą historie. Pomimo dalszego głodu i stracenia miejsca w mieszkaniu protagonista zachowuje pozytywne myśli i chęć ukończenia swojego dzieła. Nie popada aż w takie stany psychozy, co więcej, w przeciwieństwie do swoich poprzednich zachowań, decyduje się "ukraść" ciastka handlarce i nie czuje przy tym wstydu. Uważa, że mu się NALEŻY. Może Hamsun chciał przez to pokazać, że każde wartości (w tym przypadku honor) mogą zostać złamane. Książka niespodziewane kończy się dobrze i idealnie zamyka całą historie. Nie przeciąga akcji, wręcz przeciwnie - daje czytelnikowi chwile do zastanowienia.

Solidne 8/10

Ciekawa książka, szczerze mówiąc nigdy wcześniej nie spotkałem się z taką narracją. Tytułowy głód jest w treści wszechobecny, przez pierwsze 3 rozdziały bohater, a przez to też czytelnik nie mogą od niego ucieć, co w niektórych momentach jest przerażająco przygnębiające. Powstaje uczucie współczucia.

Nie zgadzam się jednakże z opiniami, jakoby protagonista był głupcem....