Sięgnęłam po świąteczne felietony Kisiela, bo znam na tyle jego twórczość, że wiem, iż nie ogranicza się on tylko do tego, co w tytule - zawsze można liczyć na interesujące dygresje, literackie nawiązania i inne konteksty, anegdoty na temat znanych ludzi, zwłaszcza artystów i polityków, oraz ironiczne, a nawet sarkastyczne komentarze.

Tak było i tym razem. Boże Narodzenie niejednokrotnie staje się pretekstem do podzielenia się z czytelnikami bogatymi przemyśleniami na aktualne tematy. Przy okazji nieźle obrywa się pisarzom, dziennikarzom, ludziom będącym u władzy, konkretnym gazetom i czasopismom, a także różnym instytucjom.
Biorąc pod uwagę lata, w których felietony te powstały - od 1946 roku do lat 80. minionego wieku - trzeba podziwiać autora za odwagę w wygłaszaniu poglądów i za cięty język.

Cenne na pewno są też odwołania do dawnej kultury i znanych motywów, np. do greckich filozofów, pierwszych pisarzy chrześcijańskich, postaci literackich (Don Kichota i Sancho Pansy).

Czyta się te teksty z wielką przyjemnością, gdyż - mimo upływu czasu - wcale się nie zestarzały, wręcz przeciwnie, wciąż zaskakują ponadczasowością.
Kisiel świetnie łączy powagę i refleksję z poczuciem humoru, a jeśli dodamy do tego jeszcze satyrę i kąśliwy, barwny styl, to mamy obraz całości, od której trudno się oderwać.

Polecam nie tylko miłośnikom twórczości autora.
Audiobooka świetnie czyta Sławomir Orzechowski.

Sięgnęłam po świąteczne felietony Kisiela, bo znam na tyle jego twórczość, że wiem, iż nie ogranicza się on tylko do tego, co w tytule - zawsze można liczyć na interesujące dygresje, literackie nawiązania i inne konteksty, anegdoty na temat znanych ludzi, zwłaszcza artystów i polityków, oraz ironiczne, a nawet sarkastyczne komentarze.

Tak było i tym razem. Boże Narodzenie...