Słodko gorzka książka w tym momencie. No i trochę zbyt bardzo skupia się na Niedźwiedziu. Ja wiem, że to ważna persona, zwłaszcza dla wychowanych na liście, ale nie przesadzajmy. Dla mnie np. istotne było poranne ZD3, a tu ani słowa o Łukawskim.

Słodko gorzka książka w tym momencie. No i trochę zbyt bardzo skupia się na Niedźwiedziu. Ja wiem, że to ważna persona, zwłaszcza dla wychowanych na liście, ale nie przesadzajmy. Dla mnie np. istotne było poranne ZD3, a tu ani słowa o Łukawskim.

lubię Trójkę
też mam sentyment

ale nie przekonała książka.

tata tez czytał i stwierdził że jest zbyt wychwalająca.
zgadzam sie z Jego opinią

lubię Trójkę
też mam sentyment

ale nie przekonała książka.

tata tez czytał i stwierdził że jest zbyt wychwalająca.
zgadzam sie z Jego opinią

Książka, po której przeczytaniu słuchanie Trójki zyskało dodatkowy wymiar.

Książka, po której przeczytaniu słuchanie Trójki zyskało dodatkowy wymiar.

Program III Polskiego Radia zwany Trójką to legenda wśród radiowców i radiosłuchaczy. Ma swoich wiernych fanów i swój własny, niepowtarzalny styl. To radio dla specyficznej grupy słuchaczy, dla intelektualistów kochających muzykę. Trójka to radio dla Wybranych, bo nie każdemu odpowiada jego forma. Tutaj muzyka nie jest dobierana przez pryzmat pozycji na listach i popularności w mediach. Tutaj muzyka płynie z serca prowadzących, którzy często sięgają również do lamusa.

Jako oficjalna data powstania Trójki podawany jest 1 kwietnia 1962 roku – Prima Aprilis, jednak rozpoczęło ono swoją działalność dużo wcześniej i nadawało po kilka godzin dziennie. Trójka ma więc ponad 50 lat, ciągle ma się świetnie i zupełnie się nie starzeje. Od początku na kształt radia ogromny wpływ mieli ludzie, którzy w nim pracowali. Oni wkładali swoje serce i duszę w prezentowany i emitowany materiał. Trójka miała być krajową alternatywą na Radio Wolna Europa, czy Radio Luxemburg. Ówczesne władze wydały zezwolenie na taką, a nie inną formułę radia, choć w późniejszych okresach często były zastrzeżenia do emitowanej muzyki,czy innych audycji. Dyrekcja radia broniła dzielnie swoich dziennikarzy i przez wiele lat radio pozostało niezmienne i czarowało słuchaczy. Dyrektorami Trójki byli m.in. Andrzej Turski czy Grzegorz Miecugow.
Była to jedna z pierwszych rozgłośni wykorzystująca moc stereo – każdy chyba przynajmniej raz słyszał zapowiedź audycji nadawanej w stereo – słynne: „ Kanał lewy, kanał prawy” :)

To tutaj, w trudnych czasach można było posłuchać muzyki przywiezionej przez dziennikarzy z Zachodu. Słynne były audycje, gdzie prezentowane były całe płyty i można je było sobie nagrać na szpule, czy później na kasety. Takie perełki można było mieć tylko dzięki Trójce, bo oryginalne płyty w Polsce były nieosiągalne, a jeśli już były, to kosztowały fortunę. Między innymi to sprawiało, że Trójka zyskiwała rzesze słuchaczy.

Siłą napędową radia od zawsze byli jego dziennikarze, których każdy z nas zna. Takie nazwiska jak Marek Niedźwiecki, Wojciech Mann, Piotr Stelmach, Artur Andrus, Piotr Baron, Tomasz Beksiński czy Marcin Kydryński mówią same za siebie.
Słynna Lista Przebojów Trójki Marka Niedźwiedzkiego od lata ma rzesze swoich słuchaczy, którzy w piątkowe popołudnia zasiadają przy radioodbiornikach i przyjemny sposób zaczynają weekend.
Jestem wielką fanką Listy i słucham jej tak często jak mogę. Porywały mnie topy wszechczasów i swego czasu kompletowałam wydawane na CD - Złote przeboje Listy Przebojów Trójki.

Trójka jest ze mną od lat, uwielbiam muzykę, która jest tam emitowana – jak często uszczęśliwiają mnie starymi przebojami. Uwielbiam audycje z klasyki rocka, te ciepłe komentarze i kawałki, których nie emitują inne rozgłośnie. Trójka ma to coś, czego nie mają rozgłośnie komercyjne. W rozgłośniach komercyjnych leci wszędzie ta sama muzyka, zlewają się w całość i są czasem nie do odróżnienia. Tylko podczas nadawania wiadomości można określić, jaka rozgłośnia je nadaje. A Trójka jest specyficzna – zawsze się ją pozna - po muzyce, po głosach dziennikarzy, po formie nadawania.

Trójka to moje radio, jedyne i niepowtarzalne, któremu jestem wierna od lat !

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o tej rozgłośni, poznać kulisy radia i radiowców – serdecznie polecam książkę pana Janiszewskiego. To przedstawione w zabawny sposób kompendium wiedzy o Trójce, zawierające fakty i anegdoty, wzbogacone żarcikami Aliny i zabawnymi rysunkami.

Stawiam ją na mojej półeczce obok biografii Marka Niedźwieckiego – stanowią dobraną parę i polecam wszystkim wielbicielom Trójki !


http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/

Program III Polskiego Radia zwany Trójką to legenda wśród radiowców i radiosłuchaczy. Ma swoich wiernych fanów i swój własny, niepowtarzalny styl. To radio dla specyficznej grupy słuchaczy, dla intelektualistów kochających muzykę. Trójka to radio dla Wybranych, bo nie każdemu odpowiada jego forma. Tutaj muzyka nie jest dobierana przez pryzmat pozycji na listach i...

Autor traktuje przedmiot (wróć - podmiot) swej opowieści w podobnych kategoriach. O tym, co kocha, mówi więc w pełnym moderunku bojowym: z podekscytowaniem, oddaniem, szacunkiem, całą gamą ciekawostek i faktów oraz gotowością, by zauroczyć i podać dalej tę miłość, by zostać zrozumianym i zarazić pasją kolejne osoby.
Mnie nie musiał zachęcać, znam się z Trójką od lat. Mimo to, zaraz po lekturze książki, pierwsze co zrobiłam, to włączyłam tę właśnie stację. Siła sugestii autora jest porażająca.
Bartosz Janiszewski ukuł pewną kategorię, stworzył swoistą grupę społeczną, do której zaliczył twórców i odbiorców radiowej Trójki. Podczas przenikania głębi zagadnień związanych z tematem, uznał i słuchaczy i dziennikarzy za osobne plemię, charakteryzujące się określonymi przymiotami. Są oni przede wszystkim wyjątkowi, gustujący w dobrej muzyce, pełni obycia, serdeczności wymieszanej z optymizmem, niestroniący od wysublimowanego, abstrakcyjnego poczucia humoru. (Dziękuję zatem za potraktowanie mnie takimi komplementami). Tworzą swoistą niezwykłość na radiowym firmamencie, który powtarzanymi do znudzenia popowymi piosenkami umywa ręce od wychowywania i dopieszczania intelektualnego słuchaczy. W przypadku Trójki jest inaczej. Kto słucha, ten wie. Kropka.
Autor daje nam garść informacji dotyczących historii, początków radiostacji, jej audycji, twórców. To właśnie tej stacji zawdzięcza radio czytanie powieści na antenie, ale także Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu. To tutaj do siermiężnej Polski przenikał powiew wolności zawarty w zachodniej muzyce, zaś Władysław Kopaliński edukował w Odpowiedziach z różnych szuflad i kulturalnie i historycznie. Ciekawią opisane tu radiowe początki Kaczkowskiego, Sznuka, Manna czy Niedźwieckiego.
Z pewnym rozrzewnieniem czytałam historie niezwykłych słuchaczy, którzy na stałe weszli do historii programu. Są tu też jak najprawdziwsze opowieści o tym, jak radio łączy ludzi. Dosłownie i w przenośni. Najtrafniej istotę niezwykłości Trójkowego przekazu oddają słowa Marka Niedźwieckiego: ... radio to jest coś takiego, że człowiek nie wie, co będzie za pięć minut. Bo magia radia polega właśnie na tym, że jest ulotne. Ta prawda ma w sobie szczególny smak dzisiaj, gdzie wszystko jest dosłowne, gdzie brak marginesu na interpretację, na kreatywny odbiór. Przyczółek dobrze pojmowanego wyrafinowania w morzu oczywistości.

Autor traktuje przedmiot (wróć - podmiot) swej opowieści w podobnych kategoriach. O tym, co kocha, mówi więc w pełnym moderunku bojowym: z podekscytowaniem, oddaniem, szacunkiem, całą gamą ciekawostek i faktów oraz gotowością, by zauroczyć i podać dalej tę miłość, by zostać zrozumianym i zarazić pasją kolejne osoby.
Mnie nie musiał zachęcać, znam się z Trójką od lat. Mimo...