Biedna ta nasza królowa! Chudnie, blednie, spać nie może. No, jakby wam ukochany mąż zaginął, też byście migrenowali i cudaczyli. Jednak najwyższa pora, by Jej Wysokość Fedra wzięła się w garść - skoro Tezeusz został uznany oficjalnie za zmarłego, rozpocznie się wyścig po koronę i jeżeli Fedra nie chce, żeby znienawidzony przez nią pasierb uprzedził jej syna, musi zacząć szybko działać. Oj, i zaczyna działać, szkoda tylko, że przyświeca jej całkowicie inny cel...

Jestem zaskoczona. Ja nie z tych, co współczują cierpiącym z powodu chorego stanu zakochania, których wynurzenia zwykle męczą i wydobywają pokłady sarkazmu. Jednak nie tym razem! Główna bohaterka wzbudza moją sympatię i zrozumienie - doceniam, że robiła wszystko, żeby zabić w sobie zwyrodniałą namiętność, mimo obłędu działa w niej jeszcze kompas moralny, a jej mroczna fascynacja przyciąga czytelnika. Bladziutko wypada przy niej nijaka Arycja, umieszczona tylko po to, żeby Hipolit nie wyszedł na geja. Choć nieszczęśliwa miłość królowej dominuje akcje, interesująca jest także postać Enoe czy wątek boskiej zemsty - kiedy to po raz kolejny bogowie wychodzą na bezdusznych sukinkotów, co nie mają miłosierdzia nawet dla własnych dzieci.

Wykorzystanie mitologii dokładnie tak, jak lubię - odpowiednie rozwinięcie postaci, kilka twórczych przeróbek, ale zachowanie ogólnego sensu i przesłania historii. Polecam.

Biedna ta nasza królowa! Chudnie, blednie, spać nie może. No, jakby wam ukochany mąż zaginął, też byście migrenowali i cudaczyli. Jednak najwyższa pora, by Jej Wysokość Fedra wzięła się w garść - skoro Tezeusz został uznany oficjalnie za zmarłego, rozpocznie się wyścig po koronę i jeżeli Fedra nie chce, żeby znienawidzony przez nią pasierb uprzedził jej syna, musi zacząć...