Epistemologia Woleńskiego to obszerne studium, którego osią jest semantyczna teoria prawdy Tarskiego. Woleński rozpoczyna od nakreślenia historii pojęcia prawdy, następnie szczegółowo przedstawia semantyczną teorię prawdy, a kończy omawiając jej implikacje na kwestie związane z percepcją, wiedzą, poznaniem i realizmem. Książka jest napisana z perspektywy filozofii analitycznej, oznacza to że główny ciężar wywodu przypada tutaj na próby ścisłego zdefiniowania pojęć. Warto również wspomnieć, że autor swoją analizę przedstawia w znacznej mierze przy pomocy języka logiki formalnej.

Niestety Woleński formalizuje zawsze, wielokrotnie gmatwając kwestie, które dużo prościej byłoby wyrazić językiem naturalnym. Dodatkowo skupiając się wyłącznie na analizie języka nie podejmuje próby zrozumienia rzeczywistości jako całości, co jest w mojej opinii istotą filozofii. Osobiście oczekiwałem od tej książki przybliżenia mi semantycznej teorii prawdy Tarskiego, co się powiodło, bo teoria ta jest formalna i dobrze że została wyrażona, przez jej entuzjastę, w taki a nie inny sposób. Jednak nawet tę część książki można by moim zdaniem przedstawić jaśniej, bez starty na formalizmie i ścisłości. Zdecydowanie odradzam jako podręcznik Epistemologii, wydaje mi się że nie przybliży do zrozumienia problemów filozofii, a nawet może w tym zaszkodzić lub zniechęcić. Warto sięgnąć jedynie ze świadomością na co się porywa.

Epistemologia Woleńskiego to obszerne studium, którego osią jest semantyczna teoria prawdy Tarskiego. Woleński rozpoczyna od nakreślenia historii pojęcia prawdy, następnie szczegółowo przedstawia semantyczną teorię prawdy, a kończy omawiając jej implikacje na kwestie związane z percepcją, wiedzą, poznaniem i realizmem. Książka jest napisana z perspektywy filozofii...