W ten weekend, dzięki powieści Iwony Walczak, wybrałam się do Jarosławca i choć fizycznie nad Bałtykiem nie byłam ponad dziesięć lat, to dzięki "𝐃𝐳𝐢𝐤𝐢𝐞𝐣 𝐩𝐥𝐚ż𝐲" mogłam poczuć ten niepowtarzalny, nadmorski klimat.

Wakacyjna okładka powieści sugeruje lekką, sielską wręcz opowieść. Jednakże życie Joanny, głównej bohaterki wcale takie łatwe i proste nie jest. Jednakże po zagłębieniu się w jej historię okazuje się, że tytuł i okładka idealnie odzwierciedlają historię kobiety.
Nie tylko dlatego, że urodziła się i dorastała w Jarosławcu. "𝐃𝐳𝐢𝐤𝐚 𝐩𝐥𝐚ż𝐚" to bowiem przepiękna alegoria życia nie tylko Joanny, ale i wielu z nas. Z chęcią poznam dalszy ciąg tej niesamowitej historii, bo powieść to dopiero pierwszy tom serii "Tysiąc dróg".

Spodobało mi się osadzenie fabuły książki w czasach PRL. Realia, które są mi znane z opowieści moich rodziców, zostały mi przybliżone dzięki niezwykle lekkiemu stylowi pani Iwony Walczak.

Muszę przyznać, że pierwsze kilkadziesiąt stron czytałam, bo czytałam, z rosnąca ciekawością, ale bez większego entuzjazmu.

Pojawiało się dużo wątków, postaci, w pewnym momencie nawet uznałam, że to chyba nie jest książka dla mnie. Nie chciałam jednak porzucać lektury w połowie czytania, więc zdecydowałam się ją kontynuować. I wiecie co? To była dobra decyzja ☺️

W końcu coś zaskoczyło i w pewnym momencie zauważyłam, że nie mogę się oderwać od tej historii.

Akcja jest leniwa, co w przypadku obyczajówek zupełnie mi nie przeszkadza. Nie brakuje w niej jednak niespodziewanych zwrotów.

Niezwykle nostalgiczny klimat powieści sprawił, że podczas czytania nachodziło mnie wiele refleksji. Między innymi dlaczego niektóre kobiety, mimo iż są nieszczęśliwe i źle traktowane przez swoich mężów uparcie przy nich trwają. Dlaczego godzą się na samotność w związku i jak to możliwe, by mądra, zdolna, bystra, inteligentna kobieta przy swoim mężczyźnie czuła się jedynie jak ładny dodatek do jego rozbuchanego ego...

Być może kiedyś kobiety właśnie takie były, bo takie zasady im wpojono. Cieszę się, że dziś nasza świadomość jest o wiele większa i z odwagą mówimy nie i potrafimy stawiać granice.

Myślę, że książka spodoba się zarówno starszym Czytelniczkom, które podobnie jak Joanna, dorastały w latach 70-80., ale również moim rówieśniczkom i młodszym koleżankom, które te czasy znają wyłącznie z opowieści rodziców czy dziadków.

W ten weekend, dzięki powieści Iwony Walczak, wybrałam się do Jarosławca i choć fizycznie nad Bałtykiem nie byłam ponad dziesięć lat, to dzięki "𝐃𝐳𝐢𝐤𝐢𝐞𝐣 𝐩𝐥𝐚ż𝐲" mogłam poczuć ten niepowtarzalny, nadmorski klimat.

Wakacyjna okładka powieści sugeruje lekką, sielską wręcz opowieść. Jednakże życie Joanny, głównej bohaterki wcale takie łatwe i proste nie jest. Jednakże po...