Książka trafiła w moje ręce na jednym z bibliotecznych kiermaszy. Niepozorna, niewielka i wydana ponad trzydzieści lat temu. Mimo to, wciągnęła mnie i bardzo szybko ją przeczytałam. To zbiór krótkich opowiadań osób, które w czasie okupacji doświadczyły różnych przejawów dobroci ze strony niemieckich żołnierzy czy urzędników. Nieczęsto się o tym mówi, ale także wśród nich zdarzały się postacie wyjątkowe, w taki czy inny sposób przeciwstawiające się hitlerowskiemu reżimowi. Nie zawsze były to akty wielkiego bohaterstwa, nie oddawali za Polaków życia, wystarczyło odwrócenie głowy w odpowiednim momencie, przemilczenie pewnych spraw, rzucenie ukradkiem kromki chleba głodnemu więźniowi. Można polemizować, wiele to czy niewiele, ale bywało, że taki prosty gest ratował komuś życie, warto więc o nim pamiętać.
Dla mnie jest to książka wypełniającą pewną lukę, bo jak dotąd w literaturze dotyczącej okupacji rzadko trafiały się świadectwa ludzkich odruchów wśród ludności niemieckiej.

Książka trafiła w moje ręce na jednym z bibliotecznych kiermaszy. Niepozorna, niewielka i wydana ponad trzydzieści lat temu. Mimo to, wciągnęła mnie i bardzo szybko ją przeczytałam. To zbiór krótkich opowiadań osób, które w czasie okupacji doświadczyły różnych przejawów dobroci ze strony niemieckich żołnierzy czy urzędników. Nieczęsto się o tym mówi, ale także wśród nich...