W latach 80-tych Jan Turnau zbierał relacje, wspomnienia z czasów okupacji w których można było jako bohatera głównego a jednocześnie "dobrego", wskazać Niemca. Tak powstała ta wizualnie bardzo mała książeczka. Relacji tych jest ponad 90. Całkiem sporo. To jak autorzy rozumieli kim był przyzwoity Niemiec tamtych czasów może nieco różnić, w niektórych opowieściach po prostu nie byli prześladowcami z założeniem że przecież mogli. W innych aktywnie pomagali Polakom (czasem też wspominano Żydów) przyjaźnili się z nimi itp. Czasem są to bardzo krótkie opowiastki jak dany Niemiec zachował się w konkretnej sytuacji, w innych opisują osoby które działały dłużej. Geograficznie mamy tu rozstrzał od Niemców na terenach okupowanej Polski do Niemców w Rzeszy którzy spotykali się z Polakami przy okazji ich pracy przymusowej lub w obozach. Najczęściej to raczej zdarzenia o podtekście katolickim, pytanie na ile to narzuca profil czasopism w których Turnau szukał relacji, tzn. Niemcy którzy w jakiś sposób "wyciągali rękę" do Polaków byli katolikami, sporadycznie chodziło o duchownych (niemieckich) wprost. Można też zauważyć co nie zaskakuję, że częściej pojawia się Wermacht i cywile, ale strażnicy obozowi, gestapo, a nawet SS też tu się znajdą.

Ogólnie polecam, bo w oczywisty sposób to inna perspektywa na okres okupacji. Lista zdecydowanie nie wyczerpuje Niemców którzy zachowali się w okresie wojny "przyzwoicie", brak tu choćby najsłynniejszych Hosenfelda czy Schindlera.

W latach 80-tych Jan Turnau zbierał relacje, wspomnienia z czasów okupacji w których można było jako bohatera głównego a jednocześnie "dobrego", wskazać Niemca. Tak powstała ta wizualnie bardzo mała książeczka. Relacji tych jest ponad 90. Całkiem sporo. To jak autorzy rozumieli kim był przyzwoity Niemiec tamtych czasów może nieco różnić, w niektórych opowieściach po prostu...

Bardzo dobra książka opowiadająca krótkie historie okupacyjne z II Wojny Światowej o Niemcach którzy byli dobrymi ludźmi i pomagali prześladowanym i zagrożonym ludziom.

Moja prabacia napisała jedną z tych opowieści dlatego z jeszcze większą chęcią przeczytałem tą książkę.

Bardzo dobra książka opowiadająca krótkie historie okupacyjne z II Wojny Światowej o Niemcach którzy byli dobrymi ludźmi i pomagali prześladowanym i zagrożonym ludziom.

Moja prabacia napisała jedną z tych opowieści dlatego z jeszcze większą chęcią przeczytałem tą książkę.

Książka trafiła w moje ręce na jednym z bibliotecznych kiermaszy. Niepozorna, niewielka i wydana ponad trzydzieści lat temu. Mimo to, wciągnęła mnie i bardzo szybko ją przeczytałam. To zbiór krótkich opowiadań osób, które w czasie okupacji doświadczyły różnych przejawów dobroci ze strony niemieckich żołnierzy czy urzędników. Nieczęsto się o tym mówi, ale także wśród nich zdarzały się postacie wyjątkowe, w taki czy inny sposób przeciwstawiające się hitlerowskiemu reżimowi. Nie zawsze były to akty wielkiego bohaterstwa, nie oddawali za Polaków życia, wystarczyło odwrócenie głowy w odpowiednim momencie, przemilczenie pewnych spraw, rzucenie ukradkiem kromki chleba głodnemu więźniowi. Można polemizować, wiele to czy niewiele, ale bywało, że taki prosty gest ratował komuś życie, warto więc o nim pamiętać.
Dla mnie jest to książka wypełniającą pewną lukę, bo jak dotąd w literaturze dotyczącej okupacji rzadko trafiały się świadectwa ludzkich odruchów wśród ludności niemieckiej.

Książka trafiła w moje ręce na jednym z bibliotecznych kiermaszy. Niepozorna, niewielka i wydana ponad trzydzieści lat temu. Mimo to, wciągnęła mnie i bardzo szybko ją przeczytałam. To zbiór krótkich opowiadań osób, które w czasie okupacji doświadczyły różnych przejawów dobroci ze strony niemieckich żołnierzy czy urzędników. Nieczęsto się o tym mówi, ale także wśród nich...