Powieść z tytułowym “polskim” wątkiem poświęcona jest dziennikarzom - korespondentom wojennym. Otrzymujemy w niej przekrój konfliktów z całego świata, z lat między 80-tymi XX wieku, a drugą dekadą XXI wieku (wojna w Syrii, konflikt w Somalii). Główny bohater, Roberto Mayo to reporter jeszcze starej daty - niewątpliwie, skoro karierę zaczynał w latach 70-tych. Jak wskazuje tytuł, dla tych osób Kapuściński był wzorem, pewnego rodzaju guru - czy ja wiem jednak, czy dobrym, biorąc pod uwagę fakt, iż Kapuściński był tyleż dziennikarzem, co pisarzem i wiele jego “relacji” było podkoloryzowanych.

Autor perypetie głównego bohatera relacjonuje jednak w dosyć suchym, jak dla mnie tonie, pędząc do przodu i szybko przeskakując między kolejnymi datami i miejscówkami, większą uwagę poświęcając relacjom z trwających akurat konfliktów, zawodowym poczynaniom bohaterów, niż ich emocjom, czy dylematom. Te ostatnie kwestie zostały potraktowane bardzo powierzchownie moim zdaniem, przez co powieść - o bardzo ciekawym temacie - mocno traci. Mayo sam nie dopuszcza do siebie zbyt wielu refleksji, nigdy nie zastanawia się, po co robi to, co robi. Jednak powieść to coś innego, niż artykuł, czy nawet reportaż.

Powieść z tytułowym “polskim” wątkiem poświęcona jest dziennikarzom - korespondentom wojennym. Otrzymujemy w niej przekrój konfliktów z całego świata, z lat między 80-tymi XX wieku, a drugą dekadą XXI wieku (wojna w Syrii, konflikt w Somalii). Główny bohater, Roberto Mayo to reporter jeszcze starej daty - niewątpliwie, skoro karierę zaczynał w latach 70-tych. Jak wskazuje...