Po "Dniu Tryfidów" przyszła pora na "Poczwarki". Po dużym wrażeniu, jakie zrobiła na mnie poprzednia książka Johna Wyndhama oraz przeczytaniu wielu pozytywnych opinii, spodziewałem się czegoś przełomowego. Czy się rozczarowałem? Nie do końca. Jest to jednak powieść zupełnie różna od "Dnia Tryfidów". Bohaterami jest kilkoro młodych ludzi (może nawet dzieci), a świat w jakim żyją, to bardzo restrykcyjna społeczność, która wystrzega się wszystkiego co obce oraz co w jakiś sposób odbiega od norm przyjętych przez swojego rodzaju radę. Ludzie do tego stopnia boją się odmienności, że nawet najmniejsze różnice w wyglądzie (dodatkowy palec u stopy) mogą doprowadzić do kary śmierci. Społeczność ta przekonana jest, że udało im się uniknąć tzw. cierpienia, które dotknęło ludzi starożytnych (naszą cywilizację) i tylko dzięki powstrzymywaniu odmienności mogą osiągnąć zbawienie. Grupa dzieci, o której mówiłem na początku, różni się jednak od reszty społeczeństwa, jednak jest to różnica zupełnie niewidoczna, dzięki czemu udaje im się to utrzymać w tajemnicy. Do pewnego czasu. Przez większą część książki obserwujemy losy owej grupki dzieci, która ukrywa się przed napiętnowaniem za ich inność. Długo nie widziałem w tej powieści zupełnie nic nadzwyczajnego (a odnosiłem ją do "Dnia Tryfidów"), ot powieść przygodowa o dzieciach. Byłem rozczarowany, ale pan Wyndham jednak nie zostawił nas bez puenty. Nie chcę nikomu psuć zabawy zdradzając zakończenie książki, ale mogę powiedzieć, że porusza ona temat powstrzymywania rozwoju i próby ujarzmienia natury. Pan Wyndham w bardzo przystępny sposób, w otoczce powieści przygodowej, poruszył temat stagnacji i dążenia człowieka do ingerencji w prawa natury. Zmiana to rozwój, a rozwój jest potrzebny do przetrwania. Każdy gatunek wciąż ewoluuje i dostosowuje się do zmiennych warunków przyrody i otoczenia. Tak samo jest z kulturą i społeczeństwem - zmiana jest wpisana w sens istnienia. Nie można dążyć do powstrzymania rozwoju, bo powoduje to zachwianie równowagi naturalnej. Znane są z historii przypadki dyktatur, których przywódcy dążyli do zatrzymania stanu rzeczy w taki sposób, jaki dla nich był najwłaściwszy. I koniec, zmiana była zabroniona. Na szczęście natury nie da się powstrzymać. Nowe twory są z samej zasady lepsze, bo lepiej dostosowane do aktualnych warunków. I zawsze znajdą drogę, aby przetrwać. Taka jest myśl przewodnia książki "Poczwarki". Trochę trzeba się jej doszukać i na nią poczekać, ale myślę, że warto. Książka godna polecenia, ale moim zdaniem nie lepsza od "Dnia Tryfidów"

Po "Dniu Tryfidów" przyszła pora na "Poczwarki". Po dużym wrażeniu, jakie zrobiła na mnie poprzednia książka Johna Wyndhama oraz przeczytaniu wielu pozytywnych opinii, spodziewałem się czegoś przełomowego. Czy się rozczarowałem? Nie do końca. Jest to jednak powieść zupełnie różna od "Dnia Tryfidów". Bohaterami jest kilkoro młodych ludzi (może nawet dzieci), a świat w jakim...