To niezwykła opowieść, gdyż jej autor, Naoki Higashida, jest autystą. Nie mówi, porozumiewa się za pomocą pisma - jak to się stało i jak się tego nauczył, tłumaczy bardzo obrazowo.
Co ciekawe, książkę napisał, będąc nastolatkiem. Dziś jest już dorosłym mężczyzną, ale przeżycia, lęki i bariery wciąż są aktualne i nadal z nimi się zmaga.
To książka ważna dlatego, że pozwala wyobrazić sobie świat autystów. Na swoim przykładzie autor wyjaśnia pewne zachowania i obala różne stereotypy na temat autyzmu (np. przekonanie, że ONI CHCĄ pozostawać w swoim świecie albo że nie lubią się przytulać).
Jednocześnie Naoki Higashida podkreśla, że każdy przypadek autyzmu jest nieco inny i nie wszystkie jego doznania muszą sprawdzić się u innych osób.
Całość napisana jest prostym językiem, ale bardzo obrazowo. Autor podkreśla, że nie wszystkie emocje są przez niego doświadczane, ale umie wykazać się poczuciem humoru, dzięki czemu w jakiś sposób oswaja autyzm. Często też padają pytania o normalność – czym ona jest?
W tym nowym wydaniu ważny jest też wstęp napisany przez Davida Mitchella, autora bestsellerowej powieści „Atlas chmur”, który jest ojcem autystycznego syna.
Polecam – nie tylko jako matka już dorosłego autysty. Myślę, że warto przeczytać, by chociaż spróbować zrozumieć, co przeżywają ludzie z autyzmem. Jest to dla nich tym trudniejsze, gdy nie potrafią mówić.

To niezwykła opowieść, gdyż jej autor, Naoki Higashida, jest autystą. Nie mówi, porozumiewa się za pomocą pisma - jak to się stało i jak się tego nauczył, tłumaczy bardzo obrazowo.
Co ciekawe, książkę napisał, będąc nastolatkiem. Dziś jest już dorosłym mężczyzną, ale przeżycia, lęki i bariery wciąż są aktualne i nadal z nimi się zmaga.
To książka ważna dlatego, że pozwala...