Rewelacyjne rozmowy dwóch niezwykle mądrych ludzi, fantastycznie uzupełniających się w poglądach. Autorzy rozkładają na części pierwsze polskie bolączki, wady a do tego fundują masę pięknych myśli - tylko i wyłącznie dla samej sztuki myślenia - nie znajdziemy tu gotowych rozwiązań, bo przecież oczywistym jest, że (prawie) wszyscy zastanawiamy się nad sobą, nad otaczającym nas światem, staramy się pogłębiać naszą samoświadomość - i po to jest ta książka, żeby zwrócić uwagę na coś jeszcze, co nie zawsze sobie uświadamiamy, co nie zawsze zauważamy, albo czego nie umiemy nazwać.

Nie mogę się powstrzymać i w obliczu narastającej w dyskusjach (nawet na LC) wulgarności i przeświadczeniu o własnej wyższości, przytoczę kilka myśli, które powinny głęboko wedrzeć się w każdego z nas:

“Wspólnym mianownikiem osób oceniających innych jest przekonanie, że samemu zrobiłoby się wszystko lepiej, ale też nieznośne i całkowicie pozbawione podstaw poczucie moralnej wyższości. W stylu: nie tylko umiem i wiem więcej, lecz jestem również lepszym człowiekiem”.

i jeszcze:

“Chroniczna zawiść jest wyczerpująca - zamiast zająć się aktywnością seksualną albo tworzeniem poematów, tracisz mnóstwo czasu na tropienie przejawów cudzej nieudolności, rzeczywistej bądź urojonej, i następnie triumfalnie je demaskujesz”.

i na koniec:

“Kartezjusz dość przewrotnie zauważył, że nic nie zostało równie sprawiedliwie rozdzielone pomiędzy ludźmi jak rozum, bowiem każdy z nas uważa, że ma go wystarczająco dużo”.

Rewelacyjne rozmowy dwóch niezwykle mądrych ludzi, fantastycznie uzupełniających się w poglądach. Autorzy rozkładają na części pierwsze polskie bolączki, wady a do tego fundują masę pięknych myśli - tylko i wyłącznie dla samej sztuki myślenia - nie znajdziemy tu gotowych rozwiązań, bo przecież oczywistym jest, że (prawie) wszyscy zastanawiamy się nad sobą, nad otaczającym...