Tako rzecze Jacques Derrida:
"Między filozofią, która jest zawsze filozofią obecności, co nie musi nieuchronnie i z konieczności być ani przeciwstawieniem, ani refleksją nad negatywnoscia nieobecności, ani też teorią nieobecności w sensie nieświadomości."

Niewiele z tego rozumiecie, nawet po kilkukrotnym, przeczytaniu? Próba rozbioru logicznego sprawiła, że odkryliscie u siebie skłonności samobójcze? Macie niejasne wrażenie, że gdybyście czytali to od końca lub w dowolny inny sposób przestawili kolejność wyrazów informacyjna wartość dodana powyższej konstrukcji pozostalaby na tym samym poziomie? Czytając podobne zdania modnych myślicieli nie możecie pozbyć się niejasnego i niezbyt przyjemnego uczucia, jakbyście byli obiektem kpin?
Jednocześnie paraliżuje Was paniczny strach, że jeżeli nie wyniesiecie dla siebie z podróży po umyśle Pana Derridy choćby maleńkiej pamiątki,
Blyskotliwego bon motu, w sam raz na wykwintna kolację z przyjaciółmi.
Niechybnie czeka Was towarzyska śmierć.

O tym mniej więcej jest ta książka.

Tako rzecze Jacques Derrida:
"Między filozofią, która jest zawsze filozofią obecności, co nie musi nieuchronnie i z konieczności być ani przeciwstawieniem, ani refleksją nad negatywnoscia nieobecności, ani też teorią nieobecności w sensie nieświadomości."

Niewiele z tego rozumiecie, nawet po kilkukrotnym, przeczytaniu? Próba rozbioru logicznego sprawiła, że odkryliscie u...