Ta książka to zabytek historiografii i tak należy ją traktować. W. Tarn (1869-1957) był wielkim brytyjskim historykiem zajmującym się epoką hellenistyczną. Najważniejszą jego pracą była dwutomowa biografia Aleksandra Wielkiego, w której zaprezentował swoją słynną tezę o tzw. braterstwie narodów jako jednym z głównych celów macedońskiego zdobywcy. "Cywilizacja hellenistyczna" wydana po raz pierwszy w roku 1927 to próba syntezy dziejów epoki 323-30 p.n.e. Autor zarysowuje najpierw historię polityczną epoki, a później omawia poszczególne zagadnienia problemowe: problemy ustroju, gospodarki i społeczeństwa, religię oraz naukę i kulturę. Do tego osobne rozdziały poświęcił na państwa Seleukidów oraz Ptolemeuszy, a także na hellenistycznych Żydów.

Trzeba uczciwie przyznać, że książka jest w wielu miejscach bardzo już przestarzała. Autor opowiada się za tezą o kryzysie cywilizacji greckiej, o upadku polis i dotychczasowych kultów poliadycznych. Wielokrotnie uwypukla rolę "zderzenia cywilizacji" greckiej i wschodniej przypisując konfliktowi między nimi dużą rolę. Nadmiernie nieraz ekstrapoluje pojedyncze wzmianki źródłowe, np. tę o popadnięciu mieszkańców Bitynii w niewolę rzymskich publikanów. Widać w tej książce bardzo wyraźnie XIX-wiecznego angielskiego gentlemana, który pisze o świecie bardzo różnym od świata, który sam zna. Zainteresowani epoką hellenistyczną na pewno znajdą sporo lepszych publikacji dostępnych po polsku.

Tomasz Babnis

Ta książka to zabytek historiografii i tak należy ją traktować. W. Tarn (1869-1957) był wielkim brytyjskim historykiem zajmującym się epoką hellenistyczną. Najważniejszą jego pracą była dwutomowa biografia Aleksandra Wielkiego, w której zaprezentował swoją słynną tezę o tzw. braterstwie narodów jako jednym z głównych celów macedońskiego zdobywcy. "Cywilizacja...