Sięgnęłam po "Cuda przeszłości", bo książki ze Szmaragdowej serii dotychczas mnie nie zawodziły. I tym razem lektura dostarczyła mi wielu emocji, okazując się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę.

Przeplatają się tu dwa światy - starość narratorki i jej wspomnienia z dzieciństwa, młodości oraz późniejszej dojrzałości. Obfitują one w wiele dramatycznych zdarzeń, wiążąc codzienne życie z polityką i burzliwą historią. Szczególnie tragiczne okazują się doświadczenia z obozu koncentracyjnego, w którym pod koniec XIX wieku Hiszpanie więzili kubańskich rebeliantów i ich rodziny.

Całość napisana jest w przejmujący sposób, budząc w czytelniku wiele wzruszeń. Niesamowity jest też nastrój powieści, w której teraźniejszość wciąż przeplata się z przeszłością, przywołując bolesne wspomnienia, kładące się cieniem na życiu bohaterki przez wiele lat.
Ujmujący jest styl i język - naturalizm i realizm przeplatają się z liryzmem.

Na pewno nie można przejść obojętnie wobec treści "Cudów przeszłości". To powieść smutna, przejmująca do szpiku kości, nieco melancholijna, ale niosąca też spory ładunek optymizmu i wiary w siłę człowieka, który może unieść więcej niż mogłoby się wydawać.
Postać głównej bohaterki w przekorny i zaskakujący sposób nie tylko pokazuje okrutną rzeczywistość, ale i głosi afirmację życia, nawet w najbardziej ekstremalnych warunkach i po niewyobrażalnie bolesnych doświadczeniach.

Czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem. Polecam przede wszystkim miłośnikom niebanalnych opowieści z wielką historią w tle.

Sięgnęłam po "Cuda przeszłości", bo książki ze Szmaragdowej serii dotychczas mnie nie zawodziły. I tym razem lektura dostarczyła mi wielu emocji, okazując się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę.

Przeplatają się tu dwa światy - starość narratorki i jej wspomnienia z dzieciństwa, młodości oraz późniejszej dojrzałości. Obfitują one w wiele dramatycznych zdarzeń, wiążąc...