Idee międzynarodowej współpracy wielokrotnie pojawiały się w historii świata. Niestety, niemal zawsze przybierały postać hegemonii jednego państwa nad drugim. Tak było za czasów Cesarstwa Rzymskiego, na tym miało się opierać Frankońskie imperium Karola Wielkiego oraz Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego Ottona III. Nawet Francja Napoleona Bonapartego przepełniona hasłami wolności i równości nie zamierzała zrezygnować z protektoratu nad innymi narodami. Mając na uwadze kilka tysięcy lat tradycji i doświadczeń w rozwoju stosunków międzynarodowych tym bardziej należy docenić fakt powstania Unii Europejskiej – unikatowej organizacji w skali całego globu.

Doświadczenia obu wojen światowych – nie możność ich zapobieżenia, skala nienawiści w czasie jej trwania oraz słabość pojedynczego państwa w odbudowie zniszczeń po działaniach militarnych sprawiły, że w Europie coraz głośniej zaczęto mówić o potrzebie bliższego współdziałania wielu narodów, dzięki któremu możliwy będzie szybszy rozwój gospodarczy i społeczny. Jednak pełna integracja zapewne nigdy nie doszłaby do skutku, gdyby nie garstka euroentuzjastów, którzy mając na uwadze wady Ligii Narodów, wiedzieli, że drogą do sukcesu jest międzynarodowa współpraca objęta w ramach silnej organizacji, posiadającej własne prawo, instytucje, narzędzia oraz kompetencje. „Cel: Europa” jest właśnie książką o tych ludziach - politykach, dyplomatach, mężach stanu, którzy stali na stanowisku, że tylko jednogłośne i solidarne działania mogą zapewnić obywatelom państw stowarzyszonych sukces, lepszą przyszłość, bezpieczeństwo oraz skuteczniejszą ochronę wartości, praw i interesów.

Jerzy Łukaszewski, były rektor College d'Europe, w latach 1990-1996 ambasador RP we Francji, a obecnie członek Group of Political Analysis - organu doradczego Przewodniczącego Komisji Europejskiej, w dziewięciu esejach przedstawił najważniejsze postacie, które miały ogromny wpływ na rozwój idei integracji europejskiej oraz na obecny kształt UE. W książce przeczytamy więc o: Richardzie Coudenhove-Kalergim, Aristide Briandzie, Altiero Spinellim, Jeanie Monnet, Robercie Schumanie, Konradzie Adenauerze, Alcidzie De Gasperim, Paulu-Henrim Spaak oraz o Johanie Willemie Beyenie. Autor ukazuje „ojców zjednoczonej Europy” w sposób wyjątkowo przystępny dla przeciętnego czytelnika, który poza wglądem do najważniejszych poglądów politycznych wybranych polityków, może poznać skrawki ich życia osobistego oraz to, jakimi ludźmi byli prywatnie. Dzięki czemu mamy możliwość spojrzenia choćby na Konrada Adenauera nie tylko, jak na człowieka, który był orędownikiem zbliżenia francusko-niemieckiego, a za podstawę jedności Europy uznawał idee wspólnoty i kultury chrześcijańskiej, ale także, jak na człowieka, który był małomówny, potrafił uważnie i cierpliwie słuchać, skutecznie negocjować, a przy tym być wiernym własnym zasadom.

„Cel: Europa” to książka, która zwłaszcza teraz, w sytuacji światowego kryzysu i zachwiania fundamentalnych zasad Unii Europejskiej, w sytuacji, gdy państwa zmierzające razem od dziesięcioleci ku lepszej przyszłości zaczynają się dzielić, nabiera zupełnie nowego wymiaru. Dlatego też warto sięgnąć po książkę, która traktuje o tych, co mimo różnicy poglądów potrafili ze sobą rozmawiać i nieraz kosztem własnych korzyści decydować się na dobro wspólne.

Idee międzynarodowej współpracy wielokrotnie pojawiały się w historii świata. Niestety, niemal zawsze przybierały postać hegemonii jednego państwa nad drugim. Tak było za czasów Cesarstwa Rzymskiego, na tym miało się opierać Frankońskie imperium Karola Wielkiego oraz Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego Ottona III. Nawet Francja Napoleona Bonapartego przepełniona...