Człowiek powinien mieć prawo do śmierci.

Brutalne, wiem, ale taka jest moja konkluzja po przeczytaniu książki Anny Wiatr o Polkach, które w celach zarobkowych wyjeżdżają do Niemiec opiekować się osobami starszymi. Osobami, które często nie poruszają się samodzielnie, mają ograniczony kontakt z rzeczywistością, ciężką depresję starczą, a ze względu na swoje choroby wymagają całodobowej opieki.
Nie chciałabym takiej starości, bo co to za życie?! Wielu z tych ludzi chciałoby umrzeć, ale zabrania tego prawo, religia, z poczucia obowiązku zabrania rodzina... Rodzina, która by mieć czyste sumienie zatrudnia opiekunki, a te z kolei oprócz samej opieki, piorą, sprzątają, gotują, myją okna, robią zakupy i pół nocy nie śpią czuwając, w razie gdyby podopieczny potrzebował skorzystać z toalety. A to wszytko za 1,1 - 1,3 tysiąca euro miesięcznie na umowie zlecenie, bez niemieckiego ubezpieczenia. Tym kobietom się jednak to opłaca, bo o pracy w Polsce za godziwe wynagrodzenie mogą pomarzyć. I chociaż ta praca jest obciążająca psychicznie, to wyjeżdżają. Wyjeżdżają w nadziei na lepsze życie.
Książka mi się bardzo spodobała. Chociaż tym tematem się wcześniej nie interesowałam, to teraz wiem jak taka praca wygląda, jakie są warunki, jakie zarobki. Polecam.

Człowiek powinien mieć prawo do śmierci.

Brutalne, wiem, ale taka jest moja konkluzja po przeczytaniu książki Anny Wiatr o Polkach, które w celach zarobkowych wyjeżdżają do Niemiec opiekować się osobami starszymi. Osobami, które często nie poruszają się samodzielnie, mają ograniczony kontakt z rzeczywistością, ciężką depresję starczą, a ze względu na swoje choroby...