Wypożyczając tą książkę byłam nastawiona na autentyczną historię która wydarzyła się w obozie. Niestety książka to w większej połowie fikcja literacka. Czytając, chwilami ma się wrażenie że to nawet taka powieść romantyczna ( np. spotkania i rozmowy pomiędzy Rebeką a Jankiem).
Oczywiście żeby nie było, książka posiada również nawiązania historyczne np. śmierć Maksymiliana Kolbego czy eksperymenty medyczne. Lecz to stanowczo za mało. Wydarzenia te i tak zostały zepchnięte na drugi plan, a ważniejsi w nich byli fikcyjni bohaterowie i ich przemyślenia.
Po co autor napisał taką książkę? Nie mam pojęcia . Przecież Auschwitz jest przesiąknięte tysiącami opowieści. Nie lepiej pisać o nich, o prawdziwych ludziach którzy musieli przejść przez piekło, o ludziach którzy z tego piekła nigdy nie wyszli?

Pytanie pozostawiam bez odpowiedzi, a na koniec dodam że książkę czyta się szybko i płynnie, jest króciutka, bo zawiera zaledwie 167 strony. Więc zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnej opinii. :)

Wypożyczając tą książkę byłam nastawiona na autentyczną historię która wydarzyła się w obozie. Niestety książka to w większej połowie fikcja literacka. Czytając, chwilami ma się wrażenie że to nawet taka powieść romantyczna ( np. spotkania i rozmowy pomiędzy Rebeką a Jankiem).
Oczywiście żeby nie było, książka posiada również nawiązania historyczne np. śmierć...