Był taki moment, kiedy byłem uzależniony. Od Londynu. Niby nie było to groźne uzależnienie, ale - jak każde - drenowało moją kieszeń. A szczerze mówiąc, niszczyło też zdrowie (ach, te puby). Na szczęście przyszedł kryzys, złotówka spadła na ryj i nie stać mnie na nieustanne wyskoki nad Tamizę. Ale wciąż jestem na głodzie. (...) Londyn jest jak internet - można w nim znaleźć wszystko. Ba, samo British Museum jest jak internet. Ale nie będę łgał, że w tym mieście chodziłem wyłącznie do muzeów (choć są najlepsze na świecie i większość z nich za darmo. I co, Paryżu, łyso ci?).

Był taki moment, kiedy byłem uzależniony. Od Londynu. Niby nie było to groźne uzależnienie, ale - jak każde - drenowało moją kieszeń. A szcz...

Mam wrażenie, że nad nieszczęsnym podziałem narodu boleją głównie ci, którzy uważają, że wszyscy powinni myśleć, tak jak oni. Tymczasem różnorodność opinii jest w końcu zawsze zjawiskiem pozytywnym. To nie choroba, to przejaw zdrowia.

Mam wrażenie, że nad nieszczęsnym podziałem narodu boleją głównie ci, którzy uważają, że wszyscy powinni myśleć, tak jak oni. Tymczasem różn...

Można by więc nawet zaryzykować twierdzenie, że bieda sprzyja tradycji przynajmniej w jej kulinarno-biesiadnym wydaniu. Nie stać nas na wino, wracamy do wódki, nie stać na cielęcinę i szparagi, wsuwamy wieprzki i kapustę kwaszoną. Miejmy tylko nadzieję, że pauperyzacja zatrzyma się w którymś momencie, bo picie denaturatu to jednak przesada.

Można by więc nawet zaryzykować twierdzenie, że bieda sprzyja tradycji przynajmniej w jej kulinarno-biesiadnym wydaniu. Nie stać nas na wino...