Bardzo fajna opowieść dla nastolatków, ale i nie tylko. Perypetie trzech kobiet o tym samym imieniu Julia. Nutka tajemnicy babci. I przygody tych trzech kobiet w pewnym miasteczku. POLECAM !!!

Bardzo fajna opowieść dla nastolatków, ale i nie tylko. Perypetie trzech kobiet o tym samym imieniu Julia. Nutka tajemnicy babci. I przygody tych trzech kobiet w pewnym miasteczku. POLECAM !!!

Małe miasteczko. A w nim dom, który trzeba oswoić, urządzić, zasiedlić. Sprawić, by nie tracił klimatu a jednocześnie pozwolił każdemu z mieszkańców poczuć się swojsko. Kim są jego nowi mieszkańcy? To weterynarz i trzy związane z nim Julie (matka, żona, córka). Każda inna, każda ma i opowiada swoją historię. W związku z tym narracja biegnie trzema ścieżkami, które czasem się splatają, czasem rozchodzą. Mieszkańcami tego domu są też zwierzęta, co pewnie nikogo nie zdziwi.
Jest tajemnica z przeszłości, którą dwie młodsze bohaterki starają się odkryć, rozwikłać, a której stara się strzec seniorka. Z czasem tajemnica ta powoli jest ujawniana, co sprawia, ze czytelnik doświadcza wielu emocji. Poddaje się coraz bardziej klimatowi opowieści.
Ta niepokaźnych rozmiarów powieść zawiera cennych rad czy przemyśleń, np. „Pojąć nie mogę, dlaczego dokładniej pamięta się rozpacz, nieporozumienia, klęski, niż te spokojne, wspólne szczęścia.”

Małe miasteczko. A w nim dom, który trzeba oswoić, urządzić, zasiedlić. Sprawić, by nie tracił klimatu a jednocześnie pozwolił każdemu z mieszkańców poczuć się swojsko. Kim są jego nowi mieszkańcy? To weterynarz i trzy związane z nim Julie (matka, żona, córka). Każda inna, każda ma i opowiada swoją historię. W związku z tym narracja biegnie trzema ścieżkami, które czasem...

No takiej Siesickiej to ja nie znałam. Wypoczywa się przy tej książce przednio! Ładny język, ciepła atmosfera, sympatyczni bohaterowie, klimatyczne miejsca i nastrojowe pomieszczenia. Czegóż więcej trzeba w letnie popołudnie?

No takiej Siesickiej to ja nie znałam. Wypoczywa się przy tej książce przednio! Ładny język, ciepła atmosfera, sympatyczni bohaterowie, klimatyczne miejsca i nastrojowe pomieszczenia. Czegóż więcej trzeba w letnie popołudnie?

Książka niezwykle ciekawa. Zachęcona dość nietypowym tytułem postanowiłam ją przeczytać. Sposób prowadzenia narracji od razu mi się spodobał. Od samego początku, trzeba dobrze zastanowić się nad tym, która z Julii się wypowiada w danej chwili.
Historia, która z powodzeniem mogłaby stanowić kanwę doskonałego filmu.
Polecam

Książka niezwykle ciekawa. Zachęcona dość nietypowym tytułem postanowiłam ją przeczytać. Sposób prowadzenia narracji od razu mi się spodobał. Od samego początku, trzeba dobrze zastanowić się nad tym, która z Julii się wypowiada w danej chwili.
Historia, która z powodzeniem mogłaby stanowić kanwę doskonałego filmu.
Polecam

Po tym jak przeczytałam trylogię Siesickiej rozpoczętej od "Zapałki na zakręcie" postanowiłam przeczytać czwartą jej powieść, którą u siebie mam. Są tu już zupełnie inni bohaterowie, inna historia, niezwiązana z Osadą.
Trzy kobiety o imieniu Julia - babka, matka i córka. Najmłodsza wraz z rodzicami wprowadza się do nowego domu, co z czasem staje się impulsem do poznania pewnej tajemnicy z życia Julii Najstarszej.
Książka jest dla mnie o wiele lepsza niż "Zapałka na zakręcie", "Pejzaż sentymentalny" i "Zatrzymaj echo". Po raz kolejny mogę powiedzieć, że przyciąga mnie surrealistyczna okładka Jacka Yerki. Treść jest jednak ważniejsza. Dużym plusem jest to, że ta opowieść pod zagadkowym tytułem zainteresowała mnie bardziej niż wcześniej wspomniane książki tej autorki. Tu także pojawia się wątek miłości, ale nie przysłania całej akcji. "-?... - Zapytał czas" jest napisane lepiej, może dlatego, że z jakiegoś powodu bardziej chciało mi się to czytać. Mamy opisy, które dobrze oddają postaci i miejsca. Sądzę, że dłużej to pozostanie w mojej pamięci niż "Zapałka za zakręcie". Mimo to bohaterowie, pomimo ciekawszej moim zdaniem konstrukcji niż w powyższych książkach, nadal nie są na tyle zajmujący, abym mogła napisać, że ta książka była bardzo dobrą lekturą.
Może to kwestia tematyki, może moich upodobań, ale z moich spotkań z pisarstwem Siesickiej nadal wynika, że nie zachwyca mnie, podobnie jak Słowacki nie zachwycał Gałkiewicza w "Ferdydurke". Wciąż w moich oczach jest to historia zlepiona z różnych przeciętnych scen, z których zdarzają się zabawne lub ciekawsze, nawet jest chwila wzruszenia, ale nie są to na tyle intensywne odczucia, żeby naprawdę to polubić.
W pewnym momencie domyśliłam się już, jaka jest tajemnica rodziny Julii i Fabiana. Jej ostateczne wyjawienie nie było jednak zaskakującą sceną.

Po tym jak przeczytałam trylogię Siesickiej rozpoczętej od "Zapałki na zakręcie" postanowiłam przeczytać czwartą jej powieść, którą u siebie mam. Są tu już zupełnie inni bohaterowie, inna historia, niezwiązana z Osadą.
Trzy kobiety o imieniu Julia - babka, matka i córka. Najmłodsza wraz z rodzicami wprowadza się do nowego domu, co z czasem staje się impulsem do poznania...

To jest kolejna książka, którą wyciągnęłam z półki na chybił trafił. Po trochu zachęciła mnie też okładka, na której znajduje się piękny obraz oraz dość niejednoznaczny tytuł. I niestety po raz kolejny muszę przyznać, że takie losowe wybory nie wychodzą mi na dobre i nie wyszły także w tym przypadku.

Książka zapowiadała się dobrze. Zaintrygowały mnie te trzy pokolenia kobiet gdzie każda nosiła imię Julia. Jednak bardzo szybko okazało się, że to co początkowo intrygowało momentalnie zirytowało. Matka, córka i babcia – nosicielki tych samych imion przez cały czas się do siebie nimi zwracały. Szybko stało się to nie do zniesienia i straciłam dezorientacje, która właściwie teraz mówi. Fakt ten dodatkowo utrudniało to, że co rozdział była zmieniana narracja, toteż po raz kolejny straciłam wątek kto tu właściwie obecnie się wypowiada. Następną rzeczą, której nie mogłam zrozumieć był sklep z antykami. Kobieta, która w nim sprzedaje robi to tylko oficjalnie, bo tak naprawdę nie cierpi rozstawać się ze swoim towarem. Pomimo to wszystkie bohaterki ciągnie do tego sklepu, chcą w nim kupować i nie przeszkadza im to, że za każdym razem są niemiło traktowane.

Było wiele tego typu absurdalnych scen, które mam nadzieje szybko zapomnę. Książka jest dosyć mało objętościowa więc grzechem byłoby nie czytać jej do końca. W innych okolicznościach już dawno bym ją wyrzuciła.
Męczyłam się przy tej powieści i to bardzo. Wszyscy bohaterowie byli tacy sami – drewniani i małomówni. Nikogo nie dałam rady polubić.

Autorka zapewnia nas, że w tej książce odkryjemy rodzinną tajemnice. Czekałam z zapartym tchem co to takiego, ale gdy już się dowiedziałam to tylko pokręciłam głową. Nie.. zdecydowanie nie dla mnie są tego typu czytadła.

To jest kolejna książka, którą wyciągnęłam z półki na chybił trafił. Po trochu zachęciła mnie też okładka, na której znajduje się piękny obraz oraz dość niejednoznaczny tytuł. I niestety po raz kolejny muszę przyznać, że takie losowe wybory nie wychodzą mi na dobre i nie wyszły także w tym przypadku.

Książka zapowiadała się dobrze. Zaintrygowały mnie te trzy pokolenia...

Krótka opowieść,którą szybko się czytało.Tajemnica babci Juli wciągnęła!Polecam!

Krótka opowieść,którą szybko się czytało.Tajemnica babci Juli wciągnęła!Polecam!

Trzy kobiety, trzy Julie: babcia - Julia Najstarsza, matka - po prostu Julia i córka - Julia Najmłodsza oraz dwaj mężczyźni: ojciec - weterynarz i przystojny policjant - Hugh Grant. Gdybyśmy liczyli duchy, to trzeba byłoby zapisać jeszcze Leona -bohatera owianej tajemnicą historii sprzed lat.
Kiedy rodzina przeprowadza się do małego miasteczka Julia Najstarsza przeżywa "atak" wspomnień. Pamięć o siostrze Anielce, jej mężu Leonie odżywa i zaczyna ją prześladować. Znajdują się rodzinne pamiątki, ludzie, którzy rozpoznają Najstarszą Julię i tajemnica, którą tak głęboko skrywała powoli wychodzi na jaw. Panie żyją w bardzo dobrych relacjach, można powiedzieć, że nawet przyjacielskich, ale odkrycie tej tajemnicy szczególnie źle wpływa na Julię Najmłodszą. Tylko spokojny pan weterynarz o niczym nie wie i niczego się nie domyśla.
Bardzo spodobał mi się sposób narracji, gdyż o tym, co się dzieje dookoła mówią trzy Julie. Dzięki temu możemy poznać trochę każdą z nich. Dodatkowo Julia wplata bezpośrednie zwroty do Czytelniczki, co mnie osobiście dało wrażenie, jakbym siedziała z Julią na tarasie ich pięknej plebani i słuchała opowieści o tym, jak to były sobie trzy kobiety, trzy Julie...

Trzy kobiety, trzy Julie: babcia - Julia Najstarsza, matka - po prostu Julia i córka - Julia Najmłodsza oraz dwaj mężczyźni: ojciec - weterynarz i przystojny policjant - Hugh Grant. Gdybyśmy liczyli duchy, to trzeba byłoby zapisać jeszcze Leona -bohatera owianej tajemnicą historii sprzed lat.
Kiedy rodzina przeprowadza się do małego miasteczka Julia Najstarsza przeżywa...

Pewien weterynarz przyjeżdża do małego miasteczka. Towarzyszą mu trzy Julie – matka, żona i córka...
Piękna, nostalgiczna, chwilami zabawna, chwilami wzruszająca historia... z nutką tajemnicy.
Pani Siesicka potrafi, w starym dobrym stylu zaczarować czytelnika. Oprócz " ?...zapytał czas" polecam także tryptyk ["Falbanki", "Woalki", "Wachlarze"]- tejże autorki.

Pewien weterynarz przyjeżdża do małego miasteczka. Towarzyszą mu trzy Julie – matka, żona i córka...
Piękna, nostalgiczna, chwilami zabawna, chwilami wzruszająca historia... z nutką tajemnicy.
Pani Siesicka potrafi, w starym dobrym stylu zaczarować czytelnika. Oprócz " ?...zapytał czas" polecam także tryptyk ["Falbanki", "Woalki", "Wachlarze"]- tejże...

Fajna historyjka rodzinna o trzech pokoleniach Julek-babcia,mama i córka-może być coś lepszego?Trochę kłamstw,a może bardziej tajemnic,które szokują...ale ogólnie bardzo dobra książka,wspaniały język Krystyny Siesickiej sprawia,że widzimy całą fabułę naszymi oczami.Polecam:)

Fajna historyjka rodzinna o trzech pokoleniach Julek-babcia,mama i córka-może być coś lepszego?Trochę kłamstw,a może bardziej tajemnic,które szokują...ale ogólnie bardzo dobra książka,wspaniały język Krystyny Siesickiej sprawia,że widzimy całą fabułę naszymi oczami.Polecam:)