Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmęczona książkami kryminalnymi i obyczajowymi oraz literaturą piękną (naprawdę można!) zaczęłam poszukiwać troszkę innych wrażeń czytelniczych. Od dłuższego czasu marzyło mi się fantasy niekoniecznie dla nastolatków.
I w końcu MAM! Jak to się stało, że do dzisiaj nie odkryłam pana Abercrombie ?
Jestem zauroczona ! W moim rankingu nawet seria książek polskiego autora, która doczekała się gry i serialu, zostaje w tyle.
Książka zachwyca. Język bogaty, postacie naszkicowane wspaniale, a całe uniwersum tutaj przedstawione naprawdę niesamowite.
Jestem pod wrażeniem. Wszystko dopięte i logiczne. Zginęłam na kilka dpbrych godzin i już za chwilę zabieram się do drugiego tomu.

Zmęczona książkami kryminalnymi i obyczajowymi oraz literaturą piękną (naprawdę można!) zaczęłam poszukiwać troszkę innych wrażeń czytelniczych. Od dłuższego czasu marzyło mi się fantasy niekoniecznie dla nastolatków.
I w końcu MAM! Jak to się stało, że do dzisiaj nie odkryłam pana Abercrombie ?
Jestem zauroczona ! W moim rankingu nawet seria książek polskiego autora,...

Bardzo dobra rozrywka. Czytałam z ciekawością. Nudą nie wiało wcale. Być może dzięki lektorowi, Januszowi Zadurze, który czytał książkę wspaniale. Miło spędzone godziny.

Bardzo dobra rozrywka. Czytałam z ciekawością. Nudą nie wiało wcale. Być może dzięki lektorowi, Januszowi Zadurze, który czytał książkę wspaniale. Miło spędzone godziny.

1-sza część opowieści - Mam na imię Lucy - bardzo mi się podobała, lecz pozostawiła niedosyt.
Teraz znowu, przeoczyłam fakt istnienia drugiej części - To, co możliwe - i zabrałam się za trzecią.
William bardzo mi przypadł do serca. Tak - do serca ! Bo tę książkę właśnie sercem należy czytać...
Sama jestem w "określonym" wieku, więc mam skłonności do retrospekcji, podsumowań i autorefleksji.
Tych wyżej wymienionych rzeczy tutaj nie brakuje. Powieść trąci trochę nostalgią, ale taką delikatną i rozumną.
Poza tym niewątpliwą jej zaletą jest fakt, że nas powstrzymuje od ciągłego pędu i pogoni; namawia do wyciszenia, wyspokojenia i zatrzymania się na chwilę. W sumie książka na wakacje... Szczerze polecam.
Oczywiście, gdy tylko będzie to możliwe, sięgnę po drugą część...

1-sza część opowieści - Mam na imię Lucy - bardzo mi się podobała, lecz pozostawiła niedosyt.
Teraz znowu, przeoczyłam fakt istnienia drugiej części - To, co możliwe - i zabrałam się za trzecią.
William bardzo mi przypadł do serca. Tak - do serca ! Bo tę książkę właśnie sercem należy czytać...
Sama jestem w "określonym" wieku, więc mam skłonności do retrospekcji, podsumowań...