Niestety mocno zawiodłem się tą książką. Być może stało się tak dlatego, że liczyłem na coś całkiem innego - na rzetelny, obiektywny opis poszczególnych filozofii działaczy powiązany z warunkami, dzięki którym się oni kształtowali wraz z tym, w jaki sposób ich poglądy wpłynęły na rzeczywistość Rosyjską. Pierwsza z tych rzeczy jest obecna w okrojonym stopniu, druga niemal całkowicie w pracy nie występuje, co zaburza postrzeganie działalności filozofów, wydaje się ona być "sucha".
Obraz, który przedstawia nam autor, jest subiektywny oraz tendencyjny (Być może dlatego, że Łosski sam wywodzi się z kręgów idealistycznych),w dodatku niezaprzeczalnie faworyzuje on poglądy Sołowjowa i porównuje z nim wielu innych działaczy, co często nie jest konieczne. Poddaje pod krytykę filozofię kręgów materialistycznych, eksponując jednocześnie nurty opozycyjne, które od krytyki są wolne. Irytujące jest też wartościujące podejście do religii chrześcijańskiej, która przez samego autora przedstawiana jest jako jedyna słuszna.
Filozofów Rosyjskich traktuje on wybiórczo, skupiając się najczęściej na tych o poglądach powiązanych z prawosławiem, pomijając tak ważne osobistości jak na przykład Bakunin, Kropotkin, Plechanow. Jeśli do czynienia mamy z "Historią filozofii Rosyjskiej", nie wyobrażam sobie pominięcia tych i wielu innych postaci.
Mimo wyżej wymienionych wad dowiedziałem się kilku ciekawych rzeczy dotyczących słowianofilstwa jak i poglądów Sołowjowa, którego nie znałem wcześniej.

Niestety mocno zawiodłem się tą książką. Być może stało się tak dlatego, że liczyłem na coś całkiem innego - na rzetelny, obiektywny opis poszczególnych filozofii działaczy powiązany z warunkami, dzięki którym się oni kształtowali wraz z tym, w jaki sposób ich poglądy wpłynęły na rzeczywistość Rosyjską. Pierwsza z tych rzeczy jest obecna w okrojonym stopniu, druga niemal...