Potop. Tom 1.

W skali ocen normalnie oceniłbym najlepszą część Trylogii Sienkiewicza na 8-9, ale z racji, że to książka mojego życia, daję ocenę "10" i zapewniam, że tylko "Bracia Karamazow" mogą się z nią równać. Matura 2005 - zamiast uczyć się do Matury, słuchałem w "Pogoni za lepszej jakości życiem" Małolata i czytałem film mojego dzieciństwa - "Potop". Byłem młodym, łysym, zjarańcem, dlatego nie miałem czasu na książki. W dniu Matury z języka polskiego, paląc papierosa, powiedziałem koleżankom i kolegom, że najlepiej by było, jakbyśmy pisali - "Potop". I stało się - był "Potop". Zostałem postawiony przed faktem: po raz pierwszy miałem okazję napisać wypracowanie, z którego nie obleję na pałę. Pisałem jak Don Corleone - jak mentor. Przy wynikach, bałem się jak cholera - to było ostatnie rozdanie. Bałem się, że nie zdam. A oni nam mówią, że najlepiej w szkole napisałem - "JA!". Mówię do nich, że to pomyłka, bo ten sam kod miał koleś urodzony tego samego dnia, lider przeciwnej klasy (grał lepiej w gałę ode mnie). Oni zaprzeczają, a więc wygrałem. Najlepszy w szkole! Później nie dałem rady sobie ze studiami, więc to będzie mój najmilszy moment z edukacji. A sam "Potop"? jakbym napisał, że to złoto Narodu, skłamałbym, bowiem to najcenniejszy (mam na myśli kiczowaty momentami film Hoffmana) kruszcz w palecie biżuterii, czyli "żywe srebro", tętniące życiem, modlitwą i wiarą, Boże, wiarą, że to co się z nami dzieje, nasza wyobraźnia, nasza dyscyplina, że to coś znaczy. Musiałem to przeczytać, bo w dzieciństwie oglądałem ten film razem z Wujem i Ojcem. Obaj byli wojskowymi, dlatego podczas emisji nie można było wypowiedzieć nawet słowa. Chyba, że zaczęli się akurat śmiać, ale ja już nie mogłem. Wujo nagrał to sobie na 2 kasety VHS. Ja miałem też swoje kasety: "Krwawy sport", "Kickboxer", "Robin Hood: Książę Złodziei", ale on nagrał sobie tylko to! I taki był z tego dumny. No więc wyniosłem "Potop" z gniazda rodzinnego. Zawsze jak są Święta Wielkiej Nocy czy Bożego Narodzenia, czekam na kolejną ucztę z filmem Hoffmana. Ta historia jest po prostu piękna, ale teraz gdy podrosłem zacytuję tylko księcia Bogusława: "Spójrz tylko na oczy moje, zali wątpisz, czyli ich podziw nie szczery?". W imię Ojca i Syna, i Ducha Św., Ojciec, prać!

W skali ocen normalnie oceniłbym najlepszą część Trylogii Sienkiewicza na 8-9, ale z racji, że to książka mojego życia, daję ocenę "10" i zapewniam, że tylko "Bracia Karamazow" mogą się z nią równać. Matura 2005 - zamiast uczyć się do Matury, słuchałem w "Pogoni za lepszej jakości życiem" Małolata i czytałem film mojego dzieciństwa - "Potop". Byłem młodym, łysym, zjarańcem,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uff.
I koniec, książki do której w młodości podchodziłem w młodości 3 lub 4 ro krotnie, ale nigdy nie dotrwałem nawet do połowy. Podtrzymuję też zdanie że młodym w dobie komputerów i internetu ciężko czyta się taką lekturę nie dość że napisaną trochę dziwnym językiem, to też pełną dziwnych zachowań i zwyczajów.
Lecz po latach widzę jak bardzo opłaca się przeczytać tę pozycję, szczególnie w teraźniejszych czasach. Ukazana tutaj jest w całej okazałości przyczyna upadku Rzeczypospolitej gdzie ponad dobro ojczyzny przekładana jest prywata i buta oraz zdrada i przywileje ówczesnej szlachty i chociaż były jeszcze jednostki które starały się bronić godności i wizerunku ojczyzny to jednak i tak wiemy jak to się skończy.
Coś strasznie przypomina mi czsy obecne, ale zostawiam to do indywidualnego rozważania

Uff.
I koniec, książki do której w młodości podchodziłem w młodości 3 lub 4 ro krotnie, ale nigdy nie dotrwałem nawet do połowy. Podtrzymuję też zdanie że młodym w dobie komputerów i internetu ciężko czyta się taką lekturę nie dość że napisaną trochę dziwnym językiem, to też pełną dziwnych zachowań i zwyczajów.
Lecz po latach widzę jak bardzo opłaca się przeczytać tę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Będąc w liceum kartkowałam Trylogię, aby tylko jakoś przebrnąć. Po latach wracam do tych powieści i delektuję się nimi. Widocznie do pewnych książek trzeba po prostu dojrzeć...albo mieć na nie więcej czasu :) Obecnie Sienkiewicz to mój ulubiony pisarz jeśli chodzi o całokształt twórczości.

Będąc w liceum kartkowałam Trylogię, aby tylko jakoś przebrnąć. Po latach wracam do tych powieści i delektuję się nimi. Widocznie do pewnych książek trzeba po prostu dojrzeć...albo mieć na nie więcej czasu :) Obecnie Sienkiewicz to mój ulubiony pisarz jeśli chodzi o całokształt twórczości.

Pokaż mimo to

Klasyk - must read

Klasyk - must read

Pokaż mimo to

Wspaniała pod każdym względem.

Wspaniała pod każdym względem.

Pokaż mimo to

Chyba opus magnum sienkiewiczowskiej powieści historycznej. I znowu utwór, którego odbiór zmienia się z upływem czasu. Dla młodego chłopaka idol nie powinien przegrywać i musi być bez skazy. Andrzej Kmicic nie spełnia tego wymogu. Pali Wołmontowicze, przegrywa z Wołodyjowskim, zdradza, nie udaje mu się skutecznie porwać wybitnego jeńca. Potem się zmienia, ale … Z czasem okazuje się, że to najciekawsza z sienkiewiczowskich postaci pozytywnych i przez to najbliższa czytelnikowi. Jego rozterki, zakręty, poświęcenie ale i wytrwałość są bardziej wiarygodne niż „spiż” Skrzetuskiego czy Wołodyjowskiego.
I w tym przypadku Sienkiewicz udanie pokazał porażkę jako zwycięstwo. Ograniczony cenzurą, dla której Moskali musiał nazywać Septentrionami, pokazał kolejną przegraną wojnę z mało znaczącymi zwycięskimi bitwami. Te przegrane tradycyjnie przedstawił w formie opowieści różnych postaci. Tym razem na szczęście obyło się bez wychwalania magnackich „jastrzębi” a nadto – inaczej niż w reszcie trylogii – w tekście są ślady świadomości późniejszej historii. Ludzie Lubomirskiego śpiewają o siekaniu Szwedów po naostrzeniu miecza, a autor konstatuje, że kilkanaście lat później to samo będą śpiewać o „Francuzach”, czyli stronnictwie Jana Kazimierza, walczącym o elekcję francuskiego kandydata na polski tron.
I tradycyjnie świetny warsztat historyczny autora jeśli chodzi o opisy miejsc, bitew, uzbrojenia, postaci. Aczkolwiek koniarze podobno twierdzą, iż konie nie mogą jechać tak blisko siebie, by stykać się bokami i boczni jeźdźcy mogli uchwycić środkowego za ręce.
Dziś po latach uważam, że to jednak najlepsza z części Trylogii.

Chyba opus magnum sienkiewiczowskiej powieści historycznej. I znowu utwór, którego odbiór zmienia się z upływem czasu. Dla młodego chłopaka idol nie powinien przegrywać i musi być bez skazy. Andrzej Kmicic nie spełnia tego wymogu. Pali Wołmontowicze, przegrywa z Wołodyjowskim, zdradza, nie udaje mu się skutecznie porwać wybitnego jeńca. Potem się zmienia, ale … Z czasem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja nauczycielka od języka polskiego w liceum, miała bzika na punkcie tej lektury i zmusiła mnie do jej przeczytania. Całe szczęście, że tak się stało. Świetna powieść, chyba każdy w miarę świadomy Polak powinien ją przeczytać, choćby po to, by zrozumieć historię, a może bardziej naturę i ducha naszego kraju.

Moja nauczycielka od języka polskiego w liceum, miała bzika na punkcie tej lektury i zmusiła mnie do jej przeczytania. Całe szczęście, że tak się stało. Świetna powieść, chyba każdy w miarę świadomy Polak powinien ją przeczytać, choćby po to, by zrozumieć historię, a może bardziej naturę i ducha naszego kraju.

Pokaż mimo to

Bez poznania Trylogii, nigdy nie będzie możliwe zrozumienie naszej Ojczyzny. Zarówno Potop, jak i pozostałe części są Biblią każdego, świadomego mieszkańca naszego Kraju.
Potop, nawet dzisiaj "wgniata" w fotel i ściska za gardło. Jakże piękni są bohaterowie. Jak bardzo po lekturze chcemy się stać jednymi z nich. Dorównać im. Wspaniała, genialna książka.

Bez poznania Trylogii, nigdy nie będzie możliwe zrozumienie naszej Ojczyzny. Zarówno Potop, jak i pozostałe części są Biblią każdego, świadomego mieszkańca naszego Kraju.
Potop, nawet dzisiaj "wgniata" w fotel i ściska za gardło. Jakże piękni są bohaterowie. Jak bardzo po lekturze chcemy się stać jednymi z nich. Dorównać im. Wspaniała, genialna książka.

Pokaż mimo to

Fenomenalna powieść Henryka Sienkiewicza - "Potop" został napisany z takim rozmachem, że Zmierzchy i inne Pottery mogą tylko o tym pomarzyć. Film był dobry, ale powieść trzytomowa jeszcze lepsza. Wyśmienite danie. Moją ulubioną postacią jest Andrzej Kmicic, który podobnie jak główny bohater Znachora musiał zmienić swoją tożsamość i żyć na innych zasadach niż dotychczas. A jego miłość do Oleńki - zdecydowanie pasują do siebie (szkoda, że Małgorzata Braunek tak sknociła swoją grę aktorską i wyglądem). No i sam Zagłoba oraz Bogusław Radziwiłł, postacie też godne wymienienia. Henryk Sienkiewicz to człowiek z przeogromną ilością talentu, którego ani trochę nie zmarnował. Najlepsza jego książka według mnie.

Fenomenalna powieść Henryka Sienkiewicza - "Potop" został napisany z takim rozmachem, że Zmierzchy i inne Pottery mogą tylko o tym pomarzyć. Film był dobry, ale powieść trzytomowa jeszcze lepsza. Wyśmienite danie. Moją ulubioną postacią jest Andrzej Kmicic, który podobnie jak główny bohater Znachora musiał zmienić swoją tożsamość i żyć na innych zasadach niż dotychczas. A...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

może być

może być

Pokaż mimo to