Potop, tom trzeci

Arcydzieło polszczyzny, muzeum świata sarmatów, wypełnione bohaterami z krwi i kości, niezrozumiałe dla wiecznie się gdzieś spieszących półgłówków, dla których szczytem skupienia jest przeczytanie ze zrozumieniem SMS ("za dużo literek, za wolna akcja, o czym to było?"). Kiedyś słowa się smakowało, dzisiaj się je połyka.

Arcydzieło polszczyzny, muzeum świata sarmatów, wypełnione bohaterami z krwi i kości, niezrozumiałe dla wiecznie się gdzieś spieszących półgłówków, dla których szczytem skupienia jest przeczytanie ze zrozumieniem SMS ("za dużo literek, za wolna akcja, o czym to było?"). Kiedyś słowa się smakowało, dzisiaj się je połyka.

Pokaż mimo to

Tak, jak myślałam - bez szału. daję dwie gwiazdki, bo na jedną sobie nie zasłużył. Nie będę miło wspominać, ale jak już przeczytałam, to niech będzie.

Tak, jak myślałam - bez szału. daję dwie gwiazdki, bo na jedną sobie nie zasłużył. Nie będę miło wspominać, ale jak już przeczytałam, to niech będzie.

Pokaż mimo to

Podtrzymuję zdanie - spod pióra Sienkiewicza lubię tylko "Quo Vadis" i nowele :(

Podtrzymuję zdanie - spod pióra Sienkiewicza lubię tylko "Quo Vadis" i nowele :(

Pokaż mimo to

Przepięknie ukazany obraz Rzeczypospolitej w czasach potopu szwedzkiego wraz z wszelkimi przywarami ówczesnego społeczeństwa. Głównemu bohaterowi drugiej części Trylogii, Andrzejowi Kmicicowi, towarzyszymy na jego ścieżce do odkupienia w oczach ukochanej, narodu oraz swych własnych. Poprowadzony znacznie lepiej i ciekawiej, niż w "Ogniem i mieczem", wątek miłosny oraz znani i uwielbiani z poprzedniej części bohaterowie.

Przepięknie ukazany obraz Rzeczypospolitej w czasach potopu szwedzkiego wraz z wszelkimi przywarami ówczesnego społeczeństwa. Głównemu bohaterowi drugiej części Trylogii, Andrzejowi Kmicicowi, towarzyszymy na jego ścieżce do odkupienia w oczach ukochanej, narodu oraz swych własnych. Poprowadzony znacznie lepiej i ciekawiej, niż w "Ogniem i mieczem", wątek miłosny oraz znani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z całej trylogii podobała mi się najmniej.

Z całej trylogii podobała mi się najmniej.

Pokaż mimo to

"Potop" w porównaniu do "Ogniem i mieczem" jest mniej wartki, mniej wciągający, ale za to sporo dłuższy.
Natomiast jedną z przewag "Potopu" było to, że główny bohater drugiej części Trylogii, czyli Andrzej Kmicic, był dużo ciekawszą postacią niż Jan Skrzetuski czyli niby główny bohater "Ogniem i mieczem".

"Potop" w porównaniu do "Ogniem i mieczem" jest mniej wartki, mniej wciągający, ale za to sporo dłuższy.
Natomiast jedną z przewag "Potopu" było to, że główny bohater drugiej części Trylogii, czyli Andrzej Kmicic, był dużo ciekawszą postacią niż Jan Skrzetuski czyli niby główny bohater "Ogniem i mieczem".

Pokaż mimo to

Spod pióra Sienkiewicz alubię tylko "Quo Vadis" i dwie nowele. Nic więcej. Raczej nie polubię "Potopu" (mam wydanie w 3 tomach, a to jest 1). Zobaczymy, na razie jest nijak.

Spod pióra Sienkiewicz alubię tylko "Quo Vadis" i dwie nowele. Nic więcej. Raczej nie polubię "Potopu" (mam wydanie w 3 tomach, a to jest 1). Zobaczymy, na razie jest nijak.

Pokaż mimo to

"Potop" Sienkiewicza jest książką, której nie sposób ominąć - po prostu trzeba ją przeczytać!
Miłość, wojna, zdrada to tylko niektóre wątki w powieści. Dopełniają je dobrze stworzone postacie, które są z krwi i kości. (Najbardziej podobała mi się scena monachomachii Janusza Radziwiłła, która jest postacią na miarę szekspirowską).
Bez względu na wiek polecam wszystkim!

"Potop" Sienkiewicza jest książką, której nie sposób ominąć - po prostu trzeba ją przeczytać!
Miłość, wojna, zdrada to tylko niektóre wątki w powieści. Dopełniają je dobrze stworzone postacie, które są z krwi i kości. (Najbardziej podobała mi się scena monachomachii Janusza Radziwiłła, która jest postacią na miarę szekspirowską).
Bez względu na wiek polecam wszystkim!

Pokaż mimo to

Zdaję sobie sprawę, że książka sama w sobie nie jest zła. Jej fabuła jest bardzo dobrze przemyślana, zawiera zwroty akcji oraz jest pełna dynamicznych wydarzeń. Jednak styl pisania ogromnie mnie zniechęcił do czytania. Myślę, że z samego streszczenia powieści dowiedziałam się znacznie więcej niż z samej książki. Za każdym razem, kiedy miałam wreszcie się zabrać za lekturę, znajdowałam mnóstwo wymówek, aby tego nie robić.

Zdaję sobie sprawę, że książka sama w sobie nie jest zła. Jej fabuła jest bardzo dobrze przemyślana, zawiera zwroty akcji oraz jest pełna dynamicznych wydarzeń. Jednak styl pisania ogromnie mnie zniechęcił do czytania. Myślę, że z samego streszczenia powieści dowiedziałam się znacznie więcej niż z samej książki. Za każdym razem, kiedy miałam wreszcie się zabrać za lekturę,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chciałoby się napisać: ''Andrzej, Andrzej, Andrzej... mordo Ty moja''.
A tak na poważnie, Andrzej Kmicic zalicza się do grona moich ulubionych postaci (a już z pewnością, do tych najciekawszych w Sienkiewiczowskiej trylogii). Najpierw narozrabiał, a potem próbował się zrehabilitować. Czasem wychodziło mu to lepiej, a czasem gorzej, ale nie bojąc się spoilerów, w końcu mu się udało.
Co tu dużo gadać, wszyscy znają ''Potop'', a przynajmniej większość, więc nie będę się rozpisywał, żeby kogoś zachęcić lub odradzić czytanie. W teorii, to i tak każdy powinien mieć to zaliczone już w szkole ;)
Co do języka jakim napisana jest książka, to może zbyt nie ułatwia lektury, ale też bez przesady. Występuje tu wiele słów używanych w średniowieczu, więc czasem trzeba zajrzeć do słownika, aby zrozumieć o czym mowa. Nie są to jednak ''Krzyżacy'', którzy mnie zwyczajnie dojechali pod tym względem.

PS: Bez mości Pana Zagłoby też by się nie obeszło :)

Chciałoby się napisać: ''Andrzej, Andrzej, Andrzej... mordo Ty moja''.
A tak na poważnie, Andrzej Kmicic zalicza się do grona moich ulubionych postaci (a już z pewnością, do tych najciekawszych w Sienkiewiczowskiej trylogii). Najpierw narozrabiał, a potem próbował się zrehabilitować. Czasem wychodziło mu to lepiej, a czasem gorzej, ale nie bojąc się spoilerów, w końcu mu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to