Mamy tutaj tomik dwóch opowiadań połączonych miejscem akcji i bohaterami. W „Koncercie czerwcowym” losy mieszkańców Morgana splatają się na nowo po latach, pełne mrocznych i tajemniczych wątków w opuszczonym domu. Melodia Beethovena, która uparcie powraca w wspomnieniach, staje się symbolem zaprzepaszczonych szans i niespełnionych marzeń. W „Jeziorze Księżycowym” akcja rozgrywa się w poetycko napisanych obrazach przyrody, a opowieść skupia się na grupie dziewcząt w obozie nad tytułowym jeziorem, wypełniona humorem, zwłaszcza w portretowaniu postaci.

Eudora Welty w niezwykle nostalgiczny sposób ukazuje, oczami dzieci, gorące i senne lato na południu USA. Zamknięta społeczność w małym miasteczku pełnym uprzedzeń i schematów, plastyczne opisy przyrody, narracja, która „płynie”, to wszystko buduje niesamowity klimat. Może to w jakimś stopniu zasługa fenomenalnego tłumaczenia, ale nie mogłem się oderwać. Przeczytałbym z zapartym tchem instrukcję odkurzacza, jeśli byłaby napisana w tej sposób.

Tomik błyskawicznie wskoczył na półkę z moimi ulubionymi pozycjami. Polecam, szczególnie jako kontrę na listopadozę, idealne do przeczytania w jeden wieczór.

https://www.instagram.com/bourboonkid/

Mamy tutaj tomik dwóch opowiadań połączonych miejscem akcji i bohaterami. W „Koncercie czerwcowym” losy mieszkańców Morgana splatają się na nowo po latach, pełne mrocznych i tajemniczych wątków w opuszczonym domu. Melodia Beethovena, która uparcie powraca w wspomnieniach, staje się symbolem zaprzepaszczonych szans i niespełnionych marzeń. W „Jeziorze Księżycowym” akcja...

Niczym nie wyróżniająca się proza.
Autorka - Eudora Welty pochodzi z Missisipi.
Zbiorek zawiera dwa opowiadania.
Jak dla mnie za mało było w nich klimatu Amerykańskiego Południa.
Znacznie lepiej podobała mi się twórczość np. Erskina Caldwella.
Może dlatego, że tu obrazy oglądamy oczami dzieci?
Obrazy te są senne, odrealnione, tajemnicze.
Wspomnienia z dzieciństwa uwypuklają niejednokrotnie szczegóły na które dorośli nie zwrócili nawet uwagi.
Po opowiadaniu "Koncert czerwcowy" spodziewałam się więcej opisów muzyki w stylu Iana McEwana czy Kazuio Ishiguro.
A drugie opowiadanie "Jezioro Księżycowe" zapowiadało poetyckie opisy przyrody, których też tu niewiele.
Nie zachwyciły mnie.
Te dwa opowiadania są częścią większego zbioru opowiadań, który jest może do zdobycia gdzieś w antykwariatach, ale raczej nie będę go usilnie szukać.

Niczym nie wyróżniająca się proza.
Autorka - Eudora Welty pochodzi z Missisipi.
Zbiorek zawiera dwa opowiadania.
Jak dla mnie za mało było w nich klimatu Amerykańskiego Południa.
Znacznie lepiej podobała mi się twórczość np. Erskina Caldwella.
Może dlatego, że tu obrazy oglądamy oczami dzieci?
Obrazy te są senne, odrealnione, tajemnicze.
Wspomnienia z dzieciństwa uwypuklają...

"Tyle jest tajemniczych dróg przez życie. Czas tak krótki!" Ten książkowy cytat uzmysłowił mi ponownie, że właśnie dzięki książkom możemy zobaczyć, odkryć różne mniej lub bardziej tajemnicze ludzkie losy. Te drogi życiowe możemy poznać czasem tylko we fragmencie. To autor książki decyduje jak nam zaprezentuje i jak opisze mniejszą lub większą część żywota stworzonych przez siebie bohaterów. Eudora Welty ukazała w książkowych opowiadaniach kilka barwnych oraz atrakcyjnych dla czytelnika postaci w sposób bardzo ciekawy i dość frapujący. Ich losy i charaktery bardzo mnie zaintrygowały.
W książce znajdziemy dwa obyczajowe opowiadania pisarki amerykańskiej, które pochodzą a tomu "The Golden Apples". Pierwsze jest dłuższe i nosi tytuł "Koncert czerwcowy" ("June Concert"). Drugie (krótsze) jest zatytułowane "Jezioro Księżycowe" ("Moon Lake"). Oba bardzo dobre. Oba wciągające. Oba niebanalne i wielce interesujące.
Książka nie jest długa. To około dwustu stron zapisanych treścią o wysokim poziomie literackim, treścią czytelniczo niecodzienną oraz nacechowaną artyzmem. Moja ocena (7/10) mówi, że nie jest to błaha książka. Wręcz przeciwnie. To książka, której warto się przyjrzeć, spojrzeć na nią łaskawym okiem, dać jej szansę, a na pewno warto ją przeczytać. Zachęcam do tego i nie warto tracić czasu, bo... "Czas tak krótki!"

"Tyle jest tajemniczych dróg przez życie. Czas tak krótki!" Ten książkowy cytat uzmysłowił mi ponownie, że właśnie dzięki książkom możemy zobaczyć, odkryć różne mniej lub bardziej tajemnicze ludzkie losy. Te drogi życiowe możemy poznać czasem tylko we fragmencie. To autor książki decyduje jak nam zaprezentuje i jak opisze mniejszą lub większą część żywota stworzonych przez...

medytacyjna, sentymenalna niewielka książka o dzieciństwie. piękny język, piękne tłumaczenie -Pani Mira Michałowska kolejny raz zrobiło to cudownie:)

medytacyjna, sentymenalna niewielka książka o dzieciństwie. piękny język, piękne tłumaczenie -Pani Mira Michałowska kolejny raz zrobiło to cudownie:)

W "Jeziorze Księżycowym", zbiorze dwóch opowiadań połączonych ze sobą miejscem akcji i bohaterami, Eudora Welty serwuje nam smak dzieciństwa i gorącego, południowoamerykańskiego lata. Dziecięce zabawy, zamknięta społeczność prowincjonalnego miasteczka i plastyczne opisy przyrody tworzą nostalgiczny klimat.

Pierwsze opowiadanie to "Koncert Czerwcowy". Jego bohaterkami są dziewczęta uczęszczające na lekcje gry na pianinie u panny Ekhart, cudzoziemki, która szczególną miłością darzy jedną ze swoich uczennic, utalentowaną Virgie. Gdy po latach powraca do miasteczka i udaje się do opustoszałego dawnego studia, w którym udzielała lekcji, obserwuje ją mieszkający naprzeciwko Loch. Chłopiec podgląda też Virgie, która w tym samym domu spotkała się właśnie potajemnie z marynarzem.

Akcja "Jeziora Łabędziego" rozgrywa się w obozie letnim nad tytułowym jeziorem. Obserwujemy dziecięce figle, postać wyróżniającej się spośród dziewcząt sierotki Easter i ponownie pojawiającego się Locha. Opisany jest bohaterski czyn, ratowanie życia, przypominające uprawianie miłości (ciekawy opis).

Ta krótka książeczka jest naprawdę dobra. Zbyt krótka, żeby porządnie zachwycić, ale czytało się przyjemnie.

W "Jeziorze Księżycowym", zbiorze dwóch opowiadań połączonych ze sobą miejscem akcji i bohaterami, Eudora Welty serwuje nam smak dzieciństwa i gorącego, południowoamerykańskiego lata. Dziecięce zabawy, zamknięta społeczność prowincjonalnego miasteczka i plastyczne opisy przyrody tworzą nostalgiczny klimat.

Pierwsze opowiadanie to "Koncert Czerwcowy". Jego bohaterkami są...

Jezioro? Tak. Koncert? Hm.

„Jezioro Księżycowe” to historia letniego obozu dziewczęcego nad jeziorem (lata 20.) pod czujnym (powiedzmy) okiem opiekunek i dzielnego (naprawdę),choć nieco introwertycznego harcerza w roli ratownika wodnego.
Loch Morrison (ten sam co w „Koncercie czerwcowym”) czuwa tutaj nad bezpieczeństwem dziewcząt. One czują na sobie jego wzrok i są świadome jego obecności. Nie tylko widzą go gdzieś tam dalej pod drzewem, ale i słyszą wygrywającego na trąbce melodię wyznaczające ich rytm dnia. On natomiast robi swoje, obserwuje i trzyma się od żeńskiej grupy z daleka (namiot rozbił z dala od panienek i posiłki również spożywa samotnie).
W obozie biorą udział pewne siebie, regularnie bywające na nim mieszkanki oddalonej o 3 mile Morgany oraz sieroty, które nie potrafią pływać, a do jeziora wchodzą pełne obaw i w nerwowym oczekiwaniu na jak najszybsze z niego wyjście. Głównymi postaciami w tym opowiadaniu są Nina, Jinny i Easter.

Na przykładzie dwóch grup ukazane zostały różnice w ubiorze, postrzeganiu świata, drugiej osoby i zachowaniu.
Interesująca jest natomiast symbolika zaprezentowana w „Jeziorze księżycowym”: trąbka, instrument muzyczny ratownika oraz jego intensywna próba pomocy jednej z dziewcząt. Warto na własnej skórze poznać głębiej ich znaczenie w utworze.
To opowiadanie napisane w 1947 roku początkowo zostało odrzucone przez kilka czasopism, ale dwa lata później pojawiło się w zbiorze, który do dziś jest uznawany za standard, jeśli chodzi o twórczość autorki.

Akcja pierwszego z dwóch opowiadań rozgrywa się w także w Morganie, fikcyjnym miasteczku w stanie Mississippi. Virgie Rainey to 16-latka, która wraz z chłopakiem spotyka się potajemnie w opuszczonym domu, którego właścicielem jest pan MacLain. Schadzkę podgląda z okna swojego pokoju Loch, chłopiec przykuty do łóżka z powodu malarii. Jest on równie niespokojna, jak dziewczyna będąca obiektem obserwacji i wymyka się z sypialni przez okno i zawisa na gałęzi sąsiadującego drzewa. Podsłuchuje to, co się dzieje w tamtym domu, mimo iż treści nie do końca są dla malca zrozumiałe.
Na samym początku w domu obok pojawia się panna Ekhart, Niemka ucząca gry na pianinie o surowym wyglądzie i usposobieniu. Uczyła ona m.in. Virgie i tym sposobem przeplatają się wydarzenia z teraźniejszości i przeszłości, bo obserwowany teraz dom ma ponurą historię.

Te dwa utwory pochodzą ze zbioru „The golden apples” („Złote jabłka”).
Choć można spotkać się w recenzjach, osobistych opiniach czy rozprawach ze stwierdzeniem takim jak: Koncert czerwcowy, wybitne dzieło Eudory Welty, to niekoniecznie się pod nim podpisuję. Nie chodzi o to, że tekst jest kiepski. Nie jest. Dla mnie fabuła „Koncertu...” jest przytłaczająca, nawet zawiła i nieprzystępna. Rodowody wymienionych postaci rozjeżdżały mi się w głowie, gubiły w trakcie czytania i w rezultacie nie mogłam sobie ich wyobrazić ani charakterologicznie, ani fizycznie.
Niemniej jednak postacie Locha i jego starszej siostry się obroniły. Sceny z ich udziałem otwarły okno na świat dzieciństwa i wieku nastoletniego.

Polecam utwory tej pisarki bo choć z tych dwóch do gustu przypadł mi tylko drugi tytuł, to wiem już czego się spodziewać i jest to ten rodzaj fabuły, ten typ bohatera, który sprawia, że czytanie staje się pasjonujące (przypominam sobie magię jaką roztoczyła za sprawą wyśmienitych opisów, sformułowań…). Nie przepadam za współczesną literaturą, więc z ochotą przyglądałam się losom ludzi w tej książce (podobne wrażenia, odczucia miałam podczas lektury „Ziemi tragicznej” Erskine Caldwell’a, który tworzył w podobnym czasie). Jak będzie z innymi jej opowiadaniami? Po „Jeziorze księżycowym” jest smak na więcej.

Jezioro? Tak. Koncert? Hm.

„Jezioro Księżycowe” to historia letniego obozu dziewczęcego nad jeziorem (lata 20.) pod czujnym (powiedzmy) okiem opiekunek i dzielnego (naprawdę),choć nieco introwertycznego harcerza w roli ratownika wodnego.
Loch Morrison (ten sam co w „Koncercie czerwcowym”) czuwa tutaj nad bezpieczeństwem dziewcząt. One czują na sobie jego wzrok i są...

Tomik zawiera dwa opowiadania: "Jezioro księżycowe" i "Czerwcowy wieczór". Obydwa opowiadania świetnie oddają klimat parnego lata na południu Stanów (przynajmniej tak je sobie zawsze wyobrażałam),bardzo udanie oddają klaustrofobiczną atmosferę małego miasteczka, w którym rządzą uprzedzenia i utarte zwyczaje. Głównych bohaterów opowiadań, którymi są młodzi ludzie, obserwujemy w momentach, w których jeszcze dostrzegają, że świat rzeczywisty różni się od oficjalnej narracji; jeszcze próbują wyrównać różnice, ale oni też są w swoich szufladkach: dziewczyna z dobrego domu, dziwaczka, sierotka. Na granicy obu światów porusza się łącznik pomiędzy dwoma opowiadaniami - Loch.
W warstwie fabularnej sporo się dzieje, wszystko jednak zatopione jest w trochę nierzeczywistej, bajkowej aurze południowego świata.
Nieco nudne, pozostawiają jednak w duszy osad... Obrazy i refleksje wyczarowane przez autorkę są trwałe,

Tomik zawiera dwa opowiadania: "Jezioro księżycowe" i "Czerwcowy wieczór". Obydwa opowiadania świetnie oddają klimat parnego lata na południu Stanów (przynajmniej tak je sobie zawsze wyobrażałam),bardzo udanie oddają klaustrofobiczną atmosferę małego miasteczka, w którym rządzą uprzedzenia i utarte zwyczaje. Głównych bohaterów opowiadań, którymi są młodzi ludzie,...