W powieści Józefa Ignacego ujęły mnie opisy scen dziejących się w malborskim zamku tuż przed i w czasie oblężenia przez wojska sprzymierzone. Rozgrywki szpiegów po obu stronach muru. Dzieje się na polu dyplomacji. Ogólnie dużo się dzieje. I ta Ofka...
Akcja powieści idzie dalej w czasie niż tylko osławiona bitwa pod Grunwaldem. Bardzo dobrze. Tym samym Kraszewski wytyka nam zmarnowaną szansę na pokonanie Zakonu.
Autor stoi za całą serią historycznych powieści traktujących o dziejach Polski. Począwszy od Starej Baśni.

Zdecydowanie jego "Krzyżacy" powinni trafić na listę lektur szkolnych. Może ktoś w przyszłości pokusi się o ekranizację powieści?

W powieści Józefa Ignacego ujęły mnie opisy scen dziejących się w malborskim zamku tuż przed i w czasie oblężenia przez wojska sprzymierzone. Rozgrywki szpiegów po obu stronach muru. Dzieje się na polu dyplomacji. Ogólnie dużo się dzieje. I ta Ofka...
Akcja powieści idzie dalej w czasie niż tylko osławiona bitwa pod Grunwaldem. Bardzo dobrze. Tym samym Kraszewski wytyka nam...

Świetna baza merytoryczna, ale koszmarnie nudna książka:(

Świetna baza merytoryczna, ale koszmarnie nudna książka:(

Powieść to niemal matka chrzestna Sienkiewiczowskiej wersji. Podobno to własnie na niej wzorował się dwie dekady później Pan Henryk. Oczywiście u Sienkiewicza jest więcej patosu, patriotyzmu, postaci i przygód. U Kraszewskiego wszystko jest okrojone, na czele z rozwlekłością powieści. Sceny batalistyczne potraktowane są niejako pobocznie i skrótowo. Jest oczywiście polityka, jest religia i Kościół, są przeważnie źli Niemcy, i przeważnie dobrzy Polacy, ale generalnie przeważnie rycerscy rycerze. Jest i wątek szpiegowsko-miłosny, zresztą miłości zawiedzionej i odzyskanej, ale tutaj nie umiera Danusia, a jedynie pewna torunianka ucieka do zakonu z miłości do ... Zakonu (Krzyżackiego oczywiście),a dobry niemiecki rycerz żeni się z polską szlachcianką, a jego wnuki porzucą zamek nad Renem by ...., a jakże, zostać Polakami. Czyta się całkiem dobrze, choć język Kraszewskiego jest jakiś taki archaiczny, pasujący bardziej do "Starej Baśni". Sienkiewicz tutaj wypada lepiej, ale dość o Panu Henryku ...... Brak mi tutaj takiego technicznego obrazu - obozu, rycerstwa, koni, zamków.... Wszystko jest tak skrótowo, bez klimatu. I rzucają się w oczy przekłamania historyczne. Jagiełło prowadzi 100 tysięcy "rycerstwa", Witold drugie tyle- to już razem dwieście. Dwieście tysięcy ludzi całkiem składnie i zorganizowanie budzi się rano, wstaje, jedzie i ponownie rozkłada obóz. Taka masa wojska zablokowała by wszystkie drogi. Sam tabor przetaczał by się przez trzy dni! Ale cóż - pisać trzeba z rozmachem! Nieco irytują infantylne losy toruńskiej panny Ofki, co to i rycerstwo i samego Jagiełłę oszukuje "na pachołka", po czym ucieka, wraca, znowuż gra, truje, szaleje, uwodzi, do złego namawia.... za dużo tego w jednej osobie. Ale jest plus - bitwa pod Koronowem. Tutaj Kraszewski jest blisko oryginału historycznego, gdy bitwę pokazuje bardziej jak rycerskie zawody/turniej, niż krwawą rzeźnię jak spod Grunwaldu. Dość ciekawie prezentują się sceny w Malborku. Na początku i pod koniec powieści. Wpierw pokazują pychę, potem przebiegłość Zakonu. A kończy się, tak jak wspomniałem, tradycyjnym żyli długo i szczęśliwie. Słowem dość schematyczne, ale nie gorsze niż niejedna współczesna grafomania w powieści historycznej.

Powieść to niemal matka chrzestna Sienkiewiczowskiej wersji. Podobno to własnie na niej wzorował się dwie dekady później Pan Henryk. Oczywiście u Sienkiewicza jest więcej patosu, patriotyzmu, postaci i przygód. U Kraszewskiego wszystko jest okrojone, na czele z rozwlekłością powieści. Sceny batalistyczne potraktowane są niejako pobocznie i skrótowo. Jest oczywiście...

na prawdę bardzo dobra książka! nawet lepsza niż Krzyżacy Sienkiewicza, nawet jeśli krótsza.. Powinna być lekturą szkolną :)

na prawdę bardzo dobra książka! nawet lepsza niż Krzyżacy Sienkiewicza, nawet jeśli krótsza.. Powinna być lekturą szkolną :)

Chyba mało kto wie, że Józef Ignacy Kraszewski, jeszcze przed Sienkiewiczem, napisał własną powieść w realiach wielkiej wojny z zakonem krzyżackim. Nie będę ukrywał, że pod pewnymi względami spodobała mi się ona bardziej niż sienkiewiczowska. Brak tutaj wprawdzie przygód tak sensacyjnych jak te, które stały się udziałem Zbyszka z Bogdańca, nie ma też w zasadzie wyraźnie zarysowanego protagonisty, bowiem na całą historię składa się kilka równolegle prowadzonych wątków - m. in. śląskiego mnicha oraz młodej mieszczki z Torunia, fanatycznej zwolenniczki krzyżaków - jednak minusy te wynagradza większy niż u Sienkiewicza realizm w prezentowaniu wydarzeń historycznych. Powieść jest pozbawiona rozbudowanej nadbudówki ideologicznej, a przy tym, co mnie szczególnie ucieszyło, jest w niej mowa także o wydarzeniach po bitwie pod Grunwaldem, m. in. o zakończonym niepowodzeniem oblężeniu Malborka przez wojska polsko-litewskie oraz o bitwie pod Koronowem. Bo wojna wcale się na Grunwaldzie nie skończyła. Choć rozwiązanie niektórych wątków pozostawia nieco do życzenia, nie ulega wątpliwości, że "Krzyżacy 1410" to kawał dobrej powieści historycznej.

Chyba mało kto wie, że Józef Ignacy Kraszewski, jeszcze przed Sienkiewiczem, napisał własną powieść w realiach wielkiej wojny z zakonem krzyżackim. Nie będę ukrywał, że pod pewnymi względami spodobała mi się ona bardziej niż sienkiewiczowska. Brak tutaj wprawdzie przygód tak sensacyjnych jak te, które stały się udziałem Zbyszka z Bogdańca, nie ma też w zasadzie wyraźnie...

Miło jest poczytać czasem o polskiej historii bez tego patosu ku pokrzepieniu serc. Miło jest sięgnąć po treściwy opis wydarzeń. Nawet jeśli ów opis jest ubarwiony fantazją autora...
Osobiście jestem wielką zwolenniczką sposobu budowania fabuły przez Kraszewskiego. Czasem bywa przytłaczający - zalewa czytelnika falą postaci, wydarzeń, stanów i wszelkiej maści określników, ale ma to wszystko jakiś swoisty urok w sobie.
A jak bardzo przyjemnie czyta się w ten sposób o pamiętnym roku 1410! Nie ma tu idealizacji bohaterów. Bohaterskie czyny - w mniej lub słusznej sprawie - są po prostu naturalnym elementem otoczenia, a nie iście legendarnym wysiłkiem jednostki. Wszyscy są ludźmi i ludzkie rzeczy robią po ludzku.

Miło jest poczytać czasem o polskiej historii bez tego patosu ku pokrzepieniu serc. Miło jest sięgnąć po treściwy opis wydarzeń. Nawet jeśli ów opis jest ubarwiony fantazją autora...
Osobiście jestem wielką zwolenniczką sposobu budowania fabuły przez Kraszewskiego. Czasem bywa przytłaczający - zalewa czytelnika falą postaci, wydarzeń, stanów i wszelkiej maści określników,...

Akcja książki J.I Kraszewskiego rozgrywa się w XV wieku. Powieść podzielona jest na 2 tomy, w pierwszym opisane są przygotowania do bitwy pod Grunwaldem w 1410 roku. W drugim natomiast bitwa, oblężęnie Malborka oraz zawarcie pierwszego pokoju toruńsikiego

Akcja książki J.I Kraszewskiego rozgrywa się w XV wieku. Powieść podzielona jest na 2 tomy, w pierwszym opisane są przygotowania do bitwy pod Grunwaldem w 1410 roku. W drugim natomiast bitwa, oblężęnie Malborka oraz zawarcie pierwszego pokoju toruńsikiego

Trochę inaczej niż u Sienkiewicza.Inni bohaterowie i ich losy są nie mniej intrygujące, jak np. postać sędziwego księdza Jana, jego siostry Barbary Noskowej i jej córki Ofki. Siostrzenica i siostra księdza są bardzo oddane Zakonowi, ale bardziej Ofka, która tak się poświęca dla Zakonu, że zostaje nawet szpiegiem. Poznajemy również i dzielnych rycerzy. Kraszewski obok interesujących postaci umiejscowił również opis legendarnej bitwy pod Grunwaldem, która była jednak jedynie zwycięstwem militarnym. Po walce Polacy spoczęli na laurach. Kraszewski nie gloryfikuje Polaków, jak to jest u Sienkiewicza. Powieść godna przeczytania, jak zresztą wszystkie książki Kraszewskiego.

Trochę inaczej niż u Sienkiewicza.Inni bohaterowie i ich losy są nie mniej intrygujące, jak np. postać sędziwego księdza Jana, jego siostry Barbary Noskowej i jej córki Ofki. Siostrzenica i siostra księdza są bardzo oddane Zakonowi, ale bardziej Ofka, która tak się poświęca dla Zakonu, że zostaje nawet szpiegiem. Poznajemy również i dzielnych rycerzy. Kraszewski obok...

Lata temu, na wakacjach sięgnąłem po tę książkę i pamiętam do dziś. Ofka. To zła kobieta była. Warto przeczytać.

Lata temu, na wakacjach sięgnąłem po tę książkę i pamiętam do dziś. Ofka. To zła kobieta była. Warto przeczytać.

Pierwowzór tych najsłynniejszych "Krzyżaków" Sienkiewicza ale równie wciągająca i pasjonująca.

Pierwowzór tych najsłynniejszych "Krzyżaków" Sienkiewicza ale równie wciągająca i pasjonująca.