Grzeszne rozkosze

Zanim sięgnęłam po "Grzeszne rozkosze" przeczytałam sporo opinii o tej książce. Być może dlatego miałam dość wygórowane oczekiwania, które nie do końca się spełniły. Książkę dobrze się czyta, ale postać głównej bohaterki była dla mnie nieco irytująca. Nie doczekałam się też rozwinięcia wątku z Jean-Claudem, który okazał się najbardziej interesującą postacią w tej historii. Kolejne tomy na razie sobie chyba odpuszczę.

Zanim sięgnęłam po "Grzeszne rozkosze" przeczytałam sporo opinii o tej książce. Być może dlatego miałam dość wygórowane oczekiwania, które nie do końca się spełniły. Książkę dobrze się czyta, ale postać głównej bohaterki była dla mnie nieco irytująca. Nie doczekałam się też rozwinięcia wątku z Jean-Claudem, który okazał się najbardziej interesującą postacią w tej historii....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznam że zabierałam się do tej książki i zabrać nie mogłam, wicie jak to jest nie ten czas nie ta chwila i myślę że to był błąd. Książka porwała mnie od pierwszej strony i bawiła do ostatniej, ale do rzeczy. Anita Blake 160 zadziorności, wierzy w pokój na świecie i kocha pluszowe pingwinki, kontra wielki zły wampir, powiecie historia jakich wiele, a może jednak nie?. Anita co prawda ma 160 wiarę w świat i upodobania do pluszaków, ale na co dzień jest animatorką, czyli produkuje zombi na zamówienie, a po godzinach eliminuje wampiry, których nie lubi i nie rozumie, a szczególnie jednego z nich. Jean-Claud trzeci pod względem siły wampir w mieście , którego ego ma własną wyspę, kod pocztowy i walutę, interesy są szemrane a plany całkowicie niezrozumiałe. Od chwili gdy poznajemy oboje bohaterów akcja goni akcję, sensacja sensację, a na Anitę śmierć czyha na każdym kroku. Ale trzeba przyznać że dziewczyna świetnie sobie radzi, nosi broń, kołek i worek ciętej riposty, co w połączeniu tworzy iście wybuchową mieszankę. Anita zostaje porwana, pobita i jest szantażowana przez mistrzynie wampirów od której dostaje propozycję nie do odrzucenia. Ma odnaleźć mordercę wampirów , który dziesiątkuje ich szeregi a przy tym być posłuszna, trzymać buzię na kłódkę a w wolnej chwili zostać służką Jean-Clauda, oczywiście wszystko wbrew jej woli.
Każda przeciętne baba zaczęła by płakać i uciekła w kąt, ale nie Anita, ona natomiast bierze sprawy w swoje ręce i kopie całemu światu tyłek, ma się rozumieć nie bez problemów i cierpienia, ale na pewno z klasa. Nie będę wam streszczać książki bo jest jak dla mnie wprowadzeniem do całej historii, które według ilości tomów nie ma końca, ale na pewno warto ją przeczytać. Jeżeli lubicie baby z nabiałem i dużą dawkę humoru to zdecydowanie książka dla was, niestety jak na mnie przystało mam swoje ale. Autorka bombarduje nas taka ilością zbędnych szczegółów że aż to męczy, ale to właściwie jedyne moje zastrzeżenie. Trzymajcie się, a ja lecę czytać dalej.

Przyznam że zabierałam się do tej książki i zabrać nie mogłam, wicie jak to jest nie ten czas nie ta chwila i myślę że to był błąd. Książka porwała mnie od pierwszej strony i bawiła do ostatniej, ale do rzeczy. Anita Blake 160 zadziorności, wierzy w pokój na świecie i kocha pluszowe pingwinki, kontra wielki zły wampir, powiecie historia jakich wiele, a może jednak nie?....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mało wiarygodna i irytująca bohaterka - w zasadzie nie wiadomo czemu wszyscy się jej boją. Ma tylu wrogów, jest taka profesjonalna, a każdy może włamać się do jej mieszkania. Akcja leci na łeb na szyję, jednak wszystko jest jakieś takie miałkie. Złapałam się na myśli, że wcale nie byłoby mi szkoda, gdyby Anita została zabita. Poza tym, nie wiem czy to jakaś niepisana zasada young adult i urban fantasy, ale czemu bohaterka śpi tylko kilka godzin codziennie? Zawsze niezmiernie mnie to irytuje.

Mało wiarygodna i irytująca bohaterka - w zasadzie nie wiadomo czemu wszyscy się jej boją. Ma tylu wrogów, jest taka profesjonalna, a każdy może włamać się do jej mieszkania. Akcja leci na łeb na szyję, jednak wszystko jest jakieś takie miałkie. Złapałam się na myśli, że wcale nie byłoby mi szkoda, gdyby Anita została zabita. Poza tym, nie wiem czy to jakaś niepisana...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na początku chciałabym pochwalić tłumaczenie, od dawna nie czytałam tak świetnego przekładu, to się po prostu czuło :)

Książką na prawdę świetna! Bohaterka z świetnym poczuciem humoru i w dodatku non stop akcja. Minus? Praktycznie zero szczypty romansu ale przymknę na to oko bo cykl zapowiada się świetnie! Trzeba jednak wiedzieć, że tutaj wampiry są złe i to na prawdę złe, chociaż w niektórych można jeszcze ujrzeć tą namiastkę dobra... chyba...

Nie ma sensu się więcej rozpisywać, opis mówi wszystko za siebie. Nie nudziłam się ani chwili! U mnie kontynuacja murowana :)

Na początku chciałabym pochwalić tłumaczenie, od dawna nie czytałam tak świetnego przekładu, to się po prostu czuło :)

Książką na prawdę świetna! Bohaterka z świetnym poczuciem humoru i w dodatku non stop akcja. Minus? Praktycznie zero szczypty romansu ale przymknę na to oko bo cykl zapowiada się świetnie! Trzeba jednak wiedzieć, że tutaj wampiry są złe i to na prawdę złe,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Postanowiłam wrócić do tej serii i przypomnieć sobie za co ją kocham od lat.
To nie jest słodka historyjka, jest krwawa, z zagadką kryminalną, zombiakami i wampirami, które nie są słodkie, piękne i romantyczne. Główna bohaterka nie jest odważnym cukiereczkiem, piękną kobietką, która sama przebija się przez tabuny wrogów, wychodząc z tego bez szwanku, albo czeka na silne ramię ukochanego. Ona obrywa i bardzo się boi i to właśnie przerażenie jest główną motywacją do walki. W tej części jej świat jest jeszcze prawie czarno-biały, a Anita wie, że ma rację i potwory są po prostu złe. Jeszcze ma te klapki na oczach i zabijanie "nieludzi" jest dla niej proste, bo przecież wampir to tylko potwór, który sprzedał swoją duszę za nieśmiertelność. Ona nie jest idealna, nie jest milutka i tulaśna, bywa wredną babą reagującą na stres głupimi żartami. Jest młoda, ale jej charakter i doświadczenia dodają jej co najmniej dekadę. Damą w opałach, ani typową "Zuzanną Marysią" nie jest.
Wadą są opisy wyglądu postaci i pomieszczeń, to nie jest mocna strona autorki. To jest raczej toporne i zgrzytliwe, a uruchomienie wyobraźni sprawia, że na przykład ubrania wyglądają po prostu źle. Ja wybaczam, bo wolę marne opisy niż papierowe, albo bardzo stereotypowe postaci. Charaktery żyją i to się czuje, a fabuła jest ciekawa i dynamiczna. Lubię animatorkę z St. Louis.

Postanowiłam wrócić do tej serii i przypomnieć sobie za co ją kocham od lat.
To nie jest słodka historyjka, jest krwawa, z zagadką kryminalną, zombiakami i wampirami, które nie są słodkie, piękne i romantyczne. Główna bohaterka nie jest odważnym cukiereczkiem, piękną kobietką, która sama przebija się przez tabuny wrogów, wychodząc z tego bez szwanku, albo czeka na silne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobry kawałek urban fantasy. Anita jako ożywiacz zombie dorabia na boku zabijając wampiry. Ale to zajęcie trzeba traktować raczej jako hobby niż poważną pracę. Wszystko ładnie pięknie, gdyby nie olśniewający Jean-Claude, który jest wampirem i jest bardzo poważnie zainteresowany naszą małą animatorką. Anita musi zmierzyć się z wampirem pokroju Kirsten Dunst z "Wywiadu z wampirem". Ta mała, stara suka (tak na oko tysiącletnia trzynastka) trzęsie całym miastem wampirów i naszą bohaterkę też sobie upatrzyła jako cel. W międzyczasie Anita musi się zmierzyć ze zniewalającym striptizerem oraz mentalnymi sztuczkami Jean-Claude'a, który zdecydowanie na nią leci. Przy tym wszystkim nieumarły albo właśnie martwy zaklinacz zombie oraz niewyjaśnione morderstwa potężnych wampirów to małe piwo (chociaż Anita to podobno abstynentka) Kolejny tom? Tak poproszę :D

Dobry kawałek urban fantasy. Anita jako ożywiacz zombie dorabia na boku zabijając wampiry. Ale to zajęcie trzeba traktować raczej jako hobby niż poważną pracę. Wszystko ładnie pięknie, gdyby nie olśniewający Jean-Claude, który jest wampirem i jest bardzo poważnie zainteresowany naszą małą animatorką. Anita musi zmierzyć się z wampirem pokroju Kirsten Dunst z "Wywiadu z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Początkowo nie wiedziałam co sądzić o tej książce. Z jednej strony wciąga, a z drugiej nie mogę się w nią w 100% wciągnąć. Może winą jest to, że spodziewałam się totalnie innej historii? Nie czytałam opisu książki tylko jakieś malutkie zajawki i na prawdę totalnie inaczej wyobrażałam sobie historię o zabójczyni wampirów. Bohaterowie są ciekawie wykreowani i podoba mi się sposób bycia Anity i to, że nie jest niezwyciężona i nieustraszona.
Koniec końców nie wbiłam się w tę historię tak bardzo jak bym chciała, ale na pewno sięgnę po kolejne części, bo świat wykreowany przez autorkę jest naprawdę intrygujący. To są te początki famy na wampiry, które mają niesamowity urok.
Jednak muszę podkreślić, że moim zdaniem nie jest to książka dla młodszych czytelników, ponieważ jest w niej mnóstwo przemocy i bluźnierstw.

Początkowo nie wiedziałam co sądzić o tej książce. Z jednej strony wciąga, a z drugiej nie mogę się w nią w 100% wciągnąć. Może winą jest to, że spodziewałam się totalnie innej historii? Nie czytałam opisu książki tylko jakieś malutkie zajawki i na prawdę totalnie inaczej wyobrażałam sobie historię o zabójczyni wampirów. Bohaterowie są ciekawie wykreowani i podoba mi się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytasz opinie o tej książce, czytasz oczywiście jej opis. Wszędzie słyszysz jaka to twarda laska, wielka zabójczyni gdzie Buffy powinna się chować. A potem czytasz książkę i opadają Ci ręce. Włącza się wściekłość, bo no ciężko nie znać Buffy, a jako wielki fan obrażony jesteś po stokroć. Czemu? Bo Anita Blake jest przestraszoną dziewczynką, która lata z nożami! Dosłownie! Naprawdę mało sytuacji jest, które by jej nie przerastały. Każde spotkanie z Jean-Claudem, który w końcu od początku ponoć nie jest zbyt mocarny jak na wampira, a im wyżsi (starsi) rangą tym gorzej. Właściwie nie zdziwiłabym się gdyby Anita w pewnym momencie się nie zsikała ze strachu. Może jestem przyzwyczajona do książek, gdzie główne bohaterki nie są opisywane jako mocarne ponad ludzkie pojęcie a w książce okazuje się, że takie są, ale jeśli się już opisuje coś, co ma namawiać do przeczytania to proszę aż tak nie oszukiwać! Jedyne o czym mogę myśleć po przeczytaniu tej książki to fakt, że nie mam zielonego pojęcia czy od jej początku głównej bohaterce coś się w ogóle udało poza ucieczką z każdej sytuacji. Fakt, że JC tak właściwie bawił się nią i koniec końców przywiązał ją do siebie bez jej zgody, właściwie nawet bez jej wiedzy... za każdym razem ktoś musiał jej opowiadać co się dzieje, bo inaczej nie miała pojęcia. Jak to o niej świadczy? Tak mała znajomość wampirów, taka mała znajomość siebie.
Uwielbiam mocne laski w książkach, ale Anicie daleko do tego. Ma ostry język, ok, ale zazwyczaj wygląda to tak, że wpada w sytuacje, która ją przerasta, nagada się, że wszystkich rozwali albo nikt jej nie podskoczy, a potem musi uciekać, bądź ktoś każe jej uciekać. I tyle po wielkiej zabójczyni.
Nawet nie mam ochoty więcej pisać o tej książce...
Jedyny plus jaki pamiętam to scena gdy JC bije się z królową wampirów a Anita z kolegą uciekają. Jakoś motyw tego jak on do niej przemawia i ogólnie motyw starego cyrku jako miejsca gdzie wszystkie wampiry są... interesujące.

Czytasz opinie o tej książce, czytasz oczywiście jej opis. Wszędzie słyszysz jaka to twarda laska, wielka zabójczyni gdzie Buffy powinna się chować. A potem czytasz książkę i opadają Ci ręce. Włącza się wściekłość, bo no ciężko nie znać Buffy, a jako wielki fan obrażony jesteś po stokroć. Czemu? Bo Anita Blake jest przestraszoną dziewczynką, która lata z nożami! Dosłownie!...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No i ja mam mieszane uczucia. Jako wielbicielka wampirów, wilkołaków sięgnęłam po tę pozycję bez zastanowienia. Nie powiem, aby książka pochłonęła mnie bez reszty, bo było wręcz odwrotnie. Na świecie uznano wampiryzm. Główna bohaterka jest animatorką, która zabija wampiry, a także wskrzesza ( ożywia ) umarłych. Mamy tu więc wampiry - mistrzów i sługi, ghule, szczurołaki, zombi. Świat stał się areną wampirzo-ludzkich rozgrywek. I właśnie ten świat mi się nie podoba. Jest w nim pełno strachu, śmierci, bezkarności krwiopijców, a mała animatorka walczy z nimi wszystkimi bardzo dzielnie, poobijana, wymęczona, pogryziona, poszarpana. Przedstawiony świat, w którym wampiry mogą robić praktycznie co chcą, nie pasuje mi wizualnie. Jednak w wampirach, które muszą się ukrywać, które chronią swoją tajemnicę i nikogo prawie nie dopuszczają do siebie - bardziej do mnie przemawia. Nie jest to typowa książka, w której wampir zakochuje się w śmiertelniczce i ona biedna musi dokonać wyboru, daleko jej do tego. Temat sam w sobie dzięki temu ciekawy, jednakże ja sprzeciwiam się ghulom i zombi na ulicach. Nie skreślam książki całkowicie, sięgnę po następne przygody małej animatorki z pełną świadomością, w jakim świecie żyje i jako przygotowana psychicznie, jestem pewna, że będę miała zupełnie inny odbiór następnych jej przygód.

No i ja mam mieszane uczucia. Jako wielbicielka wampirów, wilkołaków sięgnęłam po tę pozycję bez zastanowienia. Nie powiem, aby książka pochłonęła mnie bez reszty, bo było wręcz odwrotnie. Na świecie uznano wampiryzm. Główna bohaterka jest animatorką, która zabija wampiry, a także wskrzesza ( ożywia ) umarłych. Mamy tu więc wampiry - mistrzów i sługi, ghule, szczurołaki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lektura raczej przeciętna. Główna bohaterka jest lekko irytująca a całość średnio ciekawa. Po drugi tom sięgne tylko dlatego (o ile w ogóle sięgnę),że w pierwszym zaczęto interesujący mnie wątek Anity i Jean-Clauda.

Lektura raczej przeciętna. Główna bohaterka jest lekko irytująca a całość średnio ciekawa. Po drugi tom sięgne tylko dlatego (o ile w ogóle sięgnę),że w pierwszym zaczęto interesujący mnie wątek Anity i Jean-Clauda.

Pokaż mimo to