Trzeci tom sagi Długiego Słońca wydaje się najbardziej stonowany spośród do tej pory przeczytanych.

To, co dotknęło mnie w dwóch poprzednich częściach to lekki chaos panujący w stworzonym przez Wolfe świecie. Ciężko było nadążyć za coraz to nowymi elementami układanki, głównie lokacjami i postaciami, w świecie nie do końca podobnym do naszego. Do tego dochodził specyficzny język powieści, który łączył nieco uduchowioną prozę z elementami science-fiction. Do tego druga część momentami przynudzała swoją powolną akcją.

W trzeciej części świat znamy już nieźle, tak więc podróż przez nowe-stare lokacje nie przysparza wielu zagwozdek. Jest sporo nowych postaci, ale wprowadzane są w miarę selektywnie. Do tego masa nowych intryg, zależności i zwrotów akcji, które trzymają w napięciu do samego końca. W tej części zdecydowanie nie ma nudy.

Standardowo przejście z jednej części do drugiej po dłuższym czasie może sprawić pewne problemy, dlatego polecam czytać to w miarę jednym ciągiem, żeby nie musieć kartkować końcówki Jeziora Długiego Słońca.

Niestety nadal mogą niektórych irytować dziwne kwestie wypowiadane przez bohaterów, ale taki już niestety styl tej książki. Pozostaje tylko zdobyć trudno dostępną czwartą część cyklu i zobaczyć, jak to wszystko się zakończy.

Trzeci tom sagi Długiego Słońca wydaje się najbardziej stonowany spośród do tej pory przeczytanych.

To, co dotknęło mnie w dwóch poprzednich częściach to lekki chaos panujący w stworzonym przez Wolfe świecie. Ciężko było nadążyć za coraz to nowymi elementami układanki, głównie lokacjami i postaciami, w świecie nie do końca podobnym do naszego. Do tego dochodził specyficzny...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam