Nie wiem, czy jest drugi taki pisarz brytyjski, który umie i chce tworzyć fantastyczne wizje tak mocno napakowane mitami i archatypami jak u Carter. Czytałam z poczuciem zagubienia i zainteresowania, które rosło wraz z tym, jak wrastałam w tę postapokaliptyczną wizję świata rozdartego starą dychotmią kultury i natury, Profesorów i Barbarzyńców. Jest to fantastyka naukowa, ale i jakby Grimmowska baśń, i w pewnym stopniu antyutopia, i romans nawet, ale też opowieść o kobiecie, brutalna i interesująca. Cały ten świat po zniszczeniu, które sprawiało, że natura pożera kulturę, świat, w którym nie ma religii, bogów ani cywilizacji czy społeczeństwa jest dziwaczny, zdeformowany, nieprzewidywalny, rozdarty między okrucieńst8wo a wyrafinowane emocje i refleksje, człowieczeństwo się w nim unicestwia, ale... nie do końca. Przedziwna wizja, pełna celowych (???) niekonsekwencji.

Nie wiem, czy jest drugi taki pisarz brytyjski, który umie i chce tworzyć fantastyczne wizje tak mocno napakowane mitami i archatypami jak u Carter. Czytałam z poczuciem zagubienia i zainteresowania, które rosło wraz z tym, jak wrastałam w tę postapokaliptyczną wizję świata rozdartego starą dychotmią kultury i natury, Profesorów i Barbarzyńców. Jest to fantastyka naukowa,...

Super

Super

Pomysł oklepany. Realizacja poniżej oczekiwań. Książka niczym koszmar, z którego chcesz się obudzić, ale szczęśliwie krótka. Jedyna rzecz warta uwagi to psychologia milości, bardzo trudnej i dziwnej, ale fascynującej.

Pomysł oklepany. Realizacja poniżej oczekiwań. Książka niczym koszmar, z którego chcesz się obudzić, ale szczęśliwie krótka. Jedyna rzecz warta uwagi to psychologia milości, bardzo trudnej i dziwnej, ale fascynującej.

Ekscentyczna to i gorzka książka. Trochę dziwna, żeby nie napisać dziwaczna, a jednocześnie fascynująca na swój oryginalny sposób. W ogóle Angela Carter to ekscentryczna autorka. Pisała co chciała i jak chciała, nie oglądając się na trendy i literackie mody.“Marianna i barbarzyńcy“ to niby antyutopia, niby fantazja, niby okrutna baśń. Wszystkiego po trochu. Autorka jest cudownie niekonsekwentna, choć kreuje bardzo sensualny i wiarygodny świat pozwala swoim prymitywnym barbarzyńcom prowadzić filozoficzne rozmowy i obdarza ich wyrafinowanymi i skomplikowanymi uczuciami.
Świat, jaki stworzyła w tej książce, jest apokaliptycznym krajobrazem po wielkiej wojnie, prawdopodobnie nuklearnej. Wieńczący opowieść opis wymarłego miasta pochłanianego stopniowo przez morze jest powalający. Świat stacza się z powrotem w chaos, człowiek z pana świata stał się wygnańcem żyjącym strzępkiem ledwo tlącego się życia. Nie ma boga. Religii. Społeczeństw. Cywilizacja umarła. Czy powstanie inna? I kto miałby ją stworzyć skoro człowiek nie jest już do tego zdolny, bo unicestwił świat i samego siebie. Warunkiem przeżycia są przemoc, gwałt, świadomość, że żeby przeżyć trzeba ukraść i zabić. Ale co się stanie , kiedy nie będzie już czego i komu ukraść? Angela Carter to bez wątpienia moje najnowsze odkrycie literackie. Oryginalna, niszowa autorka.

Ekscentyczna to i gorzka książka. Trochę dziwna, żeby nie napisać dziwaczna, a jednocześnie fascynująca na swój oryginalny sposób. W ogóle Angela Carter to ekscentryczna autorka. Pisała co chciała i jak chciała, nie oglądając się na trendy i literackie mody.“Marianna i barbarzyńcy“ to niby antyutopia, niby fantazja, niby okrutna baśń. Wszystkiego po trochu. Autorka jest...

Książki pani Carter są bardzo przewrotne. Niech was nie zwiedzie uroczy tytuł (podobnie jak się to miało z "Magicznym sklepem...")i cukierkowy zarys fabuły . Książka jest ciężka, brutalna, a opisana na skrzydełku "miłość" to mieszanina gwałtu, nienawiści, niewyjaśnionego przywiązania i wzajemnych uprzedzeń związanych węzłem małżeńskim odgórnie narzuconym. Znajdziemy tu sugestywne opisy brzydoty, choroby tego świata, i tytułowych barbarzyńców, którzy nie są szlachetnym plemieniem dzikich stanowiących przyjemny kontrast dla kasty skostniałych myślicieli z której zbuntowana dziewczynka ucieka i znajduje swojego księcia, czułego barbarzyńcę.

Książki pani Carter są bardzo przewrotne. Niech was nie zwiedzie uroczy tytuł (podobnie jak się to miało z "Magicznym sklepem...")i cukierkowy zarys fabuły . Książka jest ciężka, brutalna, a opisana na skrzydełku "miłość" to mieszanina gwałtu, nienawiści, niewyjaśnionego przywiązania i wzajemnych uprzedzeń związanych węzłem małżeńskim odgórnie narzuconym. Znajdziemy tu...