66/2021
Radiowe rozmowy Marty Lipińskiej z Krzysztofem Kowalewskim to jedna z tych kultowych, pokoleniowych rzeczy, o których rzec można, że się na nich wychowało. Charakterystyczne głosy, interpretacja, humor, gra aktorska przed mikrofonem oraz niebywała naturalność tych rozmów – przez długie lata rozbawiały słuchaczy i mojej generacji zapadły w pamięć na dobre.

Książka, wydana przez “Da Capo”, to literacki wersja minisłuchowisk emitowanych w Ilustrowanym Magazynie Autorów w programie III Polskiego Radia.
Chcąc nie chcąc – podczas czytania w głowie rozlegają się głosy Lipińskiej i Kowalewskiego, czytelnik (oczywiście ten znający i pamiętający ów cykl) automatycznie “przekłada” czytane treści na wrażenia słuchowe, powracając do charakterystycznych manier językowych czy intonacyjnych Elizy Wymęgi – Zarawiejskiej i pana Sułka.
I chyba właśnie to stanowiło dla mnie najlepszą zabawę podczas lektury. Właśnie to, nie sama zawartość tych opowiastek.
Najwyraźniej moje poczucie humoru starzeje się wraz ze mną – muszę jednak przyznać, że “na papierze” to już tak nie bawi. Jakość, jaką nadawała tej serii dwójka wybitnych aktorów, okazuje się większą składową całości niźli scenariusz wyjściowy. Dość powiedzieć, że naprawdę niewiele razy uśmiechnąłem się czytając o kolejnych przygodach w terenie Pani Elizy i pana Sułka.

Nie wiem, czy młody czytelnik będzie w stanie przyswoić sobie ten rodzaj charakterystycznego humoru, jakim operował Janczarski, ale dla starszaków – taki powrót może okazać się fajną wyprawą w przeszłość.
Może akurat przeżyjecie to bardziej niż ja i będziecie rechotać z każdej stronicy.

66/2021
Radiowe rozmowy Marty Lipińskiej z Krzysztofem Kowalewskim to jedna z tych kultowych, pokoleniowych rzeczy, o których rzec można, że się na nich wychowało. Charakterystyczne głosy, interpretacja, humor, gra aktorska przed mikrofonem oraz niebywała naturalność tych rozmów – przez długie lata rozbawiały słuchaczy i mojej generacji zapadły w pamięć na dobre.

Książka,...

Zabawne i pełne gagów słownych. Pan Sułek to poczciwiec lubiący zjeść - dużo, zwłaszcza jak się pakuje na wyjazd, to zjada wszystko co mu zrobi pani Eliza - i nie ma nic na wyjazd. Kanapki ze "zwyczajną" są najlepsze. A Pan Sułek dużo zjeść potrafi. Dużo gadać też potrafi, a i przemilczeć to, co nie trzeba. Eliza, a raczej pani Eliza kocha go notorycznie miłością nieodwzajemnioną, a na jej częste gęste wyznania udaje głuchego. Nigdy bowiem nie podejmuje tematu owego uczucia. A pani Eliza jest z nim zawsze i wszędzie. Jak ma depresję, jak czuje się slaby, nieszczęśliwy czy chorowity. Przesympatyczna para. On i ona, ich rozmowy (genialne),dylematy (jedyne w swoim rodzaju) i uszanowanie wzajemne... i ta jednostronna miłość. Para polskiej sceny, działki i ciasnego chlewiku.

Zabawne i pełne gagów słownych. Pan Sułek to poczciwiec lubiący zjeść - dużo, zwłaszcza jak się pakuje na wyjazd, to zjada wszystko co mu zrobi pani Eliza - i nie ma nic na wyjazd. Kanapki ze "zwyczajną" są najlepsze. A Pan Sułek dużo zjeść potrafi. Dużo gadać też potrafi, a i przemilczeć to, co nie trzeba. Eliza, a raczej pani Eliza kocha go notorycznie miłością...

Uśmiałem się czytając tę książkę :) Kapitalne, inteligentne, absurdalne poczucie humoru, które lubię. Głupiutka i zakochana pani Eliza, gburowaty i chamski pan Sułek, przedziwna postać gajowego Maruchy i Lasek Wolski - mnóstwo aluzji, nawiązań do ówczesnej rzeczywistości i metafor zgrabnych, jakże polskich. Świetna książka :)

Uśmiałem się czytając tę książkę :) Kapitalne, inteligentne, absurdalne poczucie humoru, które lubię. Głupiutka i zakochana pani Eliza, gburowaty i chamski pan Sułek, przedziwna postać gajowego Maruchy i Lasek Wolski - mnóstwo aluzji, nawiązań do ówczesnej rzeczywistości i metafor zgrabnych, jakże polskich. Świetna książka :)

Skończyłam?...
Fantastyczna, ale nie do czytania jednym tchem.
Jest jeszcze jedno "ale" ....nie sięgnęłabym po nią gdyby nie radiowa "Trójka" i słuchowiska z Martą Lipińską (Pani Eliza) i Krzysztofem Kowalewskim w roli Pana Sułka. Jakkolwiek przygody tej pary osobliwych kochanków są niesamowite, to jednak zawsze czekałam na Gajowego Maruchę...słowo honoru... :-)
Książkę mam zawsze w zasięgu ręki i czytam na wyrywki w chwiach totalnego zwątpienia ;-). Doskonały relaks!
Polecam! :-)

Skończyłam?...
Fantastyczna, ale nie do czytania jednym tchem.
Jest jeszcze jedno "ale" ....nie sięgnęłabym po nią gdyby nie radiowa "Trójka" i słuchowiska z Martą Lipińską (Pani Eliza) i Krzysztofem Kowalewskim w roli Pana Sułka. Jakkolwiek przygody tej pary osobliwych kochanków są niesamowite, to jednak zawsze czekałam na Gajowego Maruchę...słowo honoru... :-)
Książkę...

Dwa teksty-hasła szczególne zapamiętałem z dawnych, dawnych czasów, kiedy dzieciakiem będąc, spędzałem u babci weekendy, a czasem i całe wakacje (których formalnie jeszcze nie miałem). Zdania te sączyły się czasem z radia, małego prostopadłościennego odbiorniczka, a czasem ze znacznie dla mnie atrakcyjniejszego (nie umiem wyjaśnić, dlaczego) kaseciaka. Rzeczone hasła, które przechowuję we łbie do dziś to "Będąc młodą lekarką..." oraz "Kocham pana, panie Sułku". Nieśmiertelna klasyka radiowego humoru.
Ucieszyłem się nielicho, kiedy w moje łapska wpadła niepozorna książeczka z tekstami Jacka Janczarskiego. Wspomnienia młodości zaczęły powracać falą wzburzoną i nieokiełznaną...
I wszystko byłoby pięknie, bo teksty są żartobliwe, czasem zawierają wielce istotną szczyptę absurdu, czasem zaprawione są humorem czarnym i wisielczym; bo pan Sułek ze swoim pogardliwym "cicho!", ze swymi licznymi zaletami i wołającym o pomstę do nieba urokiem osobistym, bo w końcu pani Eliza wpatrzona w ukochanego wejrzeniem tępym i bezkrytycznym; bo ilustracje i dodatki też niczego sobie; bo to, owo i może nawet jeszcze trochę. W czym więc problem?
Papierowym bohaterom daleko do ich radiowych wcieleń. Czytając teksty zawarte w książce uświadomiłem sobie, jak wiele dla tych postaci zrobili Marta Lipińska i Krzysztof Kowalewski, jak bardzo nadali kształt i charakter pani Elizie i panu Sułkowi. "Kocham pana..." w formie książkowej ma urok i wdzięk, tak myślę, głównie wtedy, kiedy każdemu dialogowi towarzyszą pobrzmiewające w głowie głosy nieocenionych odtwórców z kultowej audycji. Bez nich jest tylko tekst - zabawny, interesujący, przewrotny, ale jednak dość ubogi. Pierwszy raz z czystym sumieniem polecam posłuchać zamiast czytać.

Dwa teksty-hasła szczególne zapamiętałem z dawnych, dawnych czasów, kiedy dzieciakiem będąc, spędzałem u babci weekendy, a czasem i całe wakacje (których formalnie jeszcze nie miałem). Zdania te sączyły się czasem z radia, małego prostopadłościennego odbiorniczka, a czasem ze znacznie dla mnie atrakcyjniejszego (nie umiem wyjaśnić, dlaczego) kaseciaka. Rzeczone hasła, które...

Świetny humor, przywołuje miłe wspomnienia. Na dłuższą metę jednak troszkę męcząca. Jednak lepiej się słuchało w eterze :) Mimo tego warto mieć na półce. Na uwagę zasługują piękne ilustracje.

Świetny humor, przywołuje miłe wspomnienia. Na dłuższą metę jednak troszkę męcząca. Jednak lepiej się słuchało w eterze :) Mimo tego warto mieć na półce. Na uwagę zasługują piękne ilustracje.

fajna, naprawde mozna sie pośmiać:)

fajna, naprawde mozna sie pośmiać:)

Czytałam ją bardzo dawno temu, ale jak tylko będę miała okazję, to ją sobie przypomnę. Super rozrywka!

Czytałam ją bardzo dawno temu, ale jak tylko będę miała okazję, to ją sobie przypomnę. Super rozrywka!

Budzi miłe wspomnienia.

Budzi miłe wspomnienia.