Tą książkkę mogłabym porównać do pozycji Marcela Prousta o tytule: " W stronę Swanna" gdzie głowny bohater zastanawia się czy zgasił lampkę czy może zapomniał. I dlaczego ją zgasił, po co, jakie sa tego konsekwencje itd.
"Powiesz mi, jak dawno doszedł pociąg" jest napisane w tym samym stylu.
Po prostu coś mnie skręca w środku jak trafiam na takie książki.
Lubię filozofię, ale bez przesady.
Przyznaję się, że nie ogarniam tematu i na tym poprzestanę.
Nie polecam

P.s. Nie wiem w jakim celu są pisane takie książki?

Tą książkkę mogłabym porównać do pozycji Marcela Prousta o tytule: " W stronę Swanna" gdzie głowny bohater zastanawia się czy zgasił lampkę czy może zapomniał. I dlaczego ją zgasił, po co, jakie sa tego konsekwencje itd.
"Powiesz mi, jak dawno doszedł pociąg" jest napisane w tym samym stylu.
Po prostu coś mnie skręca w środku jak trafiam na takie książki.
Lubię filozofię,...

Baldwin został skrytykowany za tę powieść, między innymi ze względu na sposób, w jaki używał czasów. Sama często zwracam uwagę na tego typu sprawy techniczne, ale w ostatecznym rozrachunku ważniejsze od tego, jak autor konstruuje zdania jest dla mnie to, jak konstruuje historię i bohaterów. W tym konkretnym przypadku sama nie wiem, dlaczego powieść tak bardzo mi się podobała. Być może to postać głównego bohatera, przed którym życie po prostu się przewija - rzeczy się dzieją, a on sam jest jakby biernym widzem, przywodząc na myśl, jak nieraz my sami jesteśmy bezradni wobec życia. Może to kolejne otwarte zakończenie. A może mnogość społecznych nastawień, wśród których można odnaleźć idee różnych działaczy tamtych czasów, łącznie z Bookerem T. Washingtonem. Swoją drogą, cieszę się, że w powieściach Baldwin przedstawiał różne opinie głosem swoich postaci, a własne przemyślenia pozostawiał dla esejów. Mimo to nadal nie wiem, dlaczego tak podobała mi się ta powieść. Ale to jedna z tych książek, które trochę szokują, ale też zaprowadzają w człowieku spokój. Przynajmniej w moim przypadku.

Baldwin został skrytykowany za tę powieść, między innymi ze względu na sposób, w jaki używał czasów. Sama często zwracam uwagę na tego typu sprawy techniczne, ale w ostatecznym rozrachunku ważniejsze od tego, jak autor konstruuje zdania jest dla mnie to, jak konstruuje historię i bohaterów. W tym konkretnym przypadku sama nie wiem, dlaczego powieść tak bardzo mi się...

Osobista odsłona i ładunek emocjonalny Baldwina na nierówność społeczną i dyskryminację rasową w szczególności. Powieść, to retrospekcja aktora teatralnego Leo Proudhammera, który jest alter ego samego Baldwina. Gorycz bije z kart książki, gorycz człowieka na bezsilność i niemoc by przeciwstawić się i walczyć z białą rasą, o godne życie dla Negra. To też książka o dumie, z której autor nie zrezygnuje, nawet za cenę śmierci, chociaż strach towarzyszy mu na co dzień.

Osobista odsłona i ładunek emocjonalny Baldwina na nierówność społeczną i dyskryminację rasową w szczególności. Powieść, to retrospekcja aktora teatralnego Leo Proudhammera, który jest alter ego samego Baldwina. Gorycz bije z kart książki, gorycz człowieka na bezsilność i niemoc by przeciwstawić się i walczyć z białą rasą, o godne życie dla Negra. To też książka o dumie, z...