Oleg Zakirov jest osobą o bardzo pokręconym i niestandardowym życiorysie. Urodził się w Uzbekistanie, w młodości wstąpił do KGB, został oficerem, piął się po szczeblach w tej instytucji. Sielskie życie oficera zakończyło się, gdy zaczął zgłębiać na własną rękę kwestię katyńskiego ludobójstwa na polskich oficerach, za które było odpowiedzialne NKWD. Został wydalony ze struktur, z czasem coraz bardziej gnębiony przez radziecki system zdecydował się na wyjazd do Polski.
Tutaj mimo odznaczeń i podziękowań z rąk polskich władz za duży wkład w wyjaśnienie zbrodni katyńskiej nie spotkało go nic dobrego, imał się różnych prac, żył w skrajnym ubóstwie, dopiero po długim czasie przez przypadek natrafił na dziennikarkę, która pisała o nim artykuły w czasie pobytu w ZSRR. Nagłośniła ona ponownie jego postać i losy, co w konsekwencji zaowocowało powstaniem tej książki.

Oleg Zakirov jest osobą o bardzo pokręconym i niestandardowym życiorysie. Urodził się w Uzbekistanie, w młodości wstąpił do KGB, został oficerem, piął się po szczeblach w tej instytucji. Sielskie życie oficera zakończyło się, gdy zaczął zgłębiać na własną rękę kwestię katyńskiego ludobójstwa na polskich oficerach, za które było odpowiedzialne NKWD. Został wydalony ze...

Rewelacyjna książka o bardzo dobrym człowieku. Człowieku, który nad życie cenił sobie prawdę i będąc funkcjonariuszem KGB dążył do prawdy katyńskiej. Przykre jest to, jak został potraktowany w naszym kraju, gdy w nim zamieszkał. Ludzie mogący pomóc i mający ku temu instrumenty - nie pomogli. Hańba im, a Panu Zakirovowi chwała!

Rewelacyjna książka o bardzo dobrym człowieku. Człowieku, który nad życie cenił sobie prawdę i będąc funkcjonariuszem KGB dążył do prawdy katyńskiej. Przykre jest to, jak został potraktowany w naszym kraju, gdy w nim zamieszkał. Ludzie mogący pomóc i mający ku temu instrumenty - nie pomogli. Hańba im, a Panu Zakirovowi chwała!

7,5/10

7,5/10

Chapeus bas panie Zakirov!

Historia życia człowieka dążącego niezłomnie do wyjaśnienia prawdy i to prawdy w walce o wyjaśnienie zbrodni katyńskiej. Prawdy która kosztowała go prześladowanie, cierpienie, biedę, emigrację do Polski, gdzie jego dramat się nie kończył, gdyż musiał stanąć na głównej ulicy w Łodzi z żebraczą czapką. Autor również zdrowo ocenia obłudę i fałsz komunistycznego reżimu i rosyjskiego zakłamanego światopoglądu.

Dziękuje panie Zakirov za to co zrobił Pan dla sprawy polskiej. Polecam!

Chapeus bas panie Zakirov!

Historia życia człowieka dążącego niezłomnie do wyjaśnienia prawdy i to prawdy w walce o wyjaśnienie zbrodni katyńskiej. Prawdy która kosztowała go prześladowanie, cierpienie, biedę, emigrację do Polski, gdzie jego dramat się nie kończył, gdyż musiał stanąć na głównej ulicy w Łodzi z żebraczą czapką. Autor również zdrowo ocenia obłudę i fałsz...

Książka wzbudziła mój ogromny szacunek i wdzięczność dla autora, jako głównego świadka i osoby, która walczyła całe życie o prawdę, jako największą wartość w życiu. Książka ma dla mnie walor historyczny, można spojrzeć wgłąb struktury społeczeństwa tamtych lat ZSRR. Tym bardziej, iż autor miał doświadczenia w tak wielu miejscach w ważnych momentach historycznych! No i aspekt pobytu autora w Polsce...brak słów za to co go spotkało, ogromne współczucie i podziw za wytrwałość życiową.

Książka wzbudziła mój ogromny szacunek i wdzięczność dla autora, jako głównego świadka i osoby, która walczyła całe życie o prawdę, jako największą wartość w życiu. Książka ma dla mnie walor historyczny, można spojrzeć wgłąb struktury społeczeństwa tamtych lat ZSRR. Tym bardziej, iż autor miał doświadczenia w tak wielu miejscach w ważnych momentach historycznych! No i...

Wspaniały człowiek,z przykrością czytałam o postawach Polaków,którzy byli obojętnie na los tego Pana.Niestety wiele osób z naszego społeczeństwa "wypranych" przez różnego rodzaju telewizje,gazety nie czuje potrzeby poznać losów swojej historii,mówi,że lepiej nie drażnić niedźwiedzia,a później wynikają takie sytuacje.Przykre.

Wspaniały człowiek,z przykrością czytałam o postawach Polaków,którzy byli obojętnie na los tego Pana.Niestety wiele osób z naszego społeczeństwa "wypranych" przez różnego rodzaju telewizje,gazety nie czuje potrzeby poznać losów swojej historii,mówi,że lepiej nie drażnić niedźwiedzia,a później wynikają takie sytuacje.Przykre.

Książka bardzo mi się podobała.Warta przeczytania.Poruszająca.

Książka bardzo mi się podobała.Warta przeczytania.Poruszająca.

Ciekawe, momentami wstrząsające relacje byłego członka KGB. Książkę czyta się dobrze i na pewno nie jest to czas stracony. Dodatkowo kilka małych, interesujących wątków polskich.

Ciekawe, momentami wstrząsające relacje byłego członka KGB. Książkę czyta się dobrze i na pewno nie jest to czas stracony. Dodatkowo kilka małych, interesujących wątków polskich.

JEŻELI KATYŃ TO DLA WAS NIE TYLKO 10 KWIETNIA 2012 R,- PRZECZYTAJCIE KONIECZNIE.

JEŻELI KATYŃ TO DLA WAS NIE TYLKO 10 KWIETNIA 2012 R,- PRZECZYTAJCIE KONIECZNIE.

Literatura faktu, zapis wspomnień osoby żyjącej, niecodzienne wspomnienia, a najlepiej jeżeli wszystko to jest budzącym dreszcz emocji opowiadaniem. Taka przyjemność z czytania utworu literackiego zapada w pamięć nie mniej aniżeli zbiór zachowanej korespondencji znanej osobistości albo dzieło przybliżające najnowsze dokonania naukowe.
Książka zrobiła na mnie nie najgorsze wrażenie. Nawet liczyłem po cichu na jakąś kontynuację ale nic nie zapowiada kolejnej książki pochodzącego z Uzbekistanu Olega Zakirova. Autor zawarł w swojej literaturze dość barwny opis swoich przeżyć, a że może zaciekawić nie tylko czytelnika ze swoich rodzinnych stron ale odbiorcę tak polskiego jak i z każdej innej części świata to wynika po zapoznaniu się z notką biograficzną. Zakirov służył w sławnym KGB gdzie awansował do stopnia majora. Przedstawił koleje swojego losu poprzez zapoznanie czytelnika tak ze swoim wczesnym dzieciństwem jak i z następnymi placówkami wywiadu, których pracownikiem pozostawał przez dłuższy okres czasu. Wczesne lata i młodość Uzbeka nie są opisem prominentnej rodziny opływającej w luksusy i naddatek przywilejów, a jednak Zakirov odnalazł się w "firmie", która po dziś dzień budzi lęk wśród wielu osób mających niezatarte wspomnienia z kontaktu z KGB. Oddał jak się wydaje dość uczciwie i w przystępny sposób klimat, nastroje oraz atmosferę uczelnianych przepychanek, kumoterstwa, partyjnego nepotyzmu i takież obrazy z pracy w KGB; wszechobecna aura wzajemnej nieufności i podejrzliwości, intrygi, a także mniejsze czy większe zbrodnie. Zbrodnie zwykłe i nijakie, bezbarwne i ulotne niczym alkohol, który też jest więcej niż symbolicznym "towarzyszem" opisanych scen. Zbrodnie, które niosą ze sobą zapowiedź i przestrogę przed nieuchronnym i karzącym ramieniem partyjnej sprawiedliwości. Zbrodnie, które swoim natłokiem prowadzą wraz z autorem i jego odkryciem na historię zatajanej i tuszowanej tajemnicy Katynia. Zdaje się być to najistotniejszą częścią książki. Znajdywane dokumenty, świadkowie, którzy boją się przypominać sobie o czasie minionym oraz "świadkowie", którzy są gotowi opowiedzieć "prawdziwą" historię czy też jej swoistą wersję na użytek czujnych tajnych służb.
Książka, której autor mimo wielu trudności splótł osobiste losy z Polską jest ciekawą lekturą, która pozwala na odrobinę sensacji, prawdy historycznej i emocji "od kuchni" oraz "od siebie". Autor, który kilkakroć miał powody obawiać się o swoje życie i życie swoich najbliższych, a także znający tajniki "brudnych" działań wywiadu przedstawił też na kartach swojego utworu momenty wzruszające. Miłość i rodzina to momenty, którym autor nie poskąpił swojego dowcipu i serca.
Nie oceniam "Obcego elementu" zbyt wysoko z uwagi na treść, którą wyłączyłbym przy okazji omawiania tajemnic Katynia, a która dość mocno kontrastuje z wizerunkiem "kagebowca". Są to jakby dwie książki z których jak sobie pomyślałem jedna jest cośkolwiek ważniejsza od drugiej. Nie umniejszam też rangi należnej Zakirovowi. Ot, nadal skłonny byłbym przeczytać coś jeszcze autorstwa byłego funkcjonariusza.

Literatura faktu, zapis wspomnień osoby żyjącej, niecodzienne wspomnienia, a najlepiej jeżeli wszystko to jest budzącym dreszcz emocji opowiadaniem. Taka przyjemność z czytania utworu literackiego zapada w pamięć nie mniej aniżeli zbiór zachowanej korespondencji znanej osobistości albo dzieło przybliżające najnowsze dokonania naukowe.
Książka zrobiła na mnie nie najgorsze...