Jak żartobliwie, lekko i interesująco napisać o polowaniach, o doskonałej współpracy i o wielkiej przyjaźni myśliwego z psem - dowiecie się z tej niewielkiej książeczki.
Nie jestem (wcale!) zwolenniczką polowań i nie podobają mi się fragmenty o truciu kruków i wron (bo zagrażają królikom) ani passus o zabitej hełmiatce (kaczka zagrożona wyginięciem). Autor żył jednak w innych czasach, gdy okrutne lata wojny spychało się już w niepamięć a o zagrożeniu planety nikt jeszcze nie myślał. Poza tym, myślę, ktoś kto przeżył, był uczestnikiem i kogo dotknęły okropności dwóch światowych wojen, z pewnością traktował zabijanie stad cyranek czy jelenia "dwunastaka" z emocjami nie większymi niż te, które towarzyszą dziś kibicom finału Ligi Mistrzów.
Widać również, że Autor wie o czym pisze, warto więc również poświęcić czas aby poznać wiele ciekawostek i tajników, dotyczących polowania.

Ale prócz tego, "Opowieść..." to zbiór przezabawnych anegdot oraz prosta, wzruszająca i piękna opowieść.
Od kiedy odeszli starzy mistrzowie słowa, nikt już tak nie pisze, nie pozując na twardziela i nie bojąc się romantycznych czy lirycznych akapitów; posłuchajcie: "Wysokie ściany starodrzewiu ciemniały dokoła, po drugiej stronie bagna trzy brzozy, jak trzy pionowe krechy narysowane kredą na tablicy, trwały nieruchome, z rozpuszczonymi warkoczami pod zieleniejącą już woalką nabrzmiałych pączków, olszyna kapała rdzawożółtymi sopelkami rozkwitających kotek, a długie witki łozy pochylały się uperlone baziami o aksamitnym, srebrzystoróżowym futerku."

Polecam. Będzie się podobać nawet twardzielom.

Jak żartobliwie, lekko i interesująco napisać o polowaniach, o doskonałej współpracy i o wielkiej przyjaźni myśliwego z psem - dowiecie się z tej niewielkiej książeczki.
Nie jestem (wcale!) zwolenniczką polowań i nie podobają mi się fragmenty o truciu kruków i wron (bo zagrażają królikom) ani passus o zabitej hełmiatce (kaczka zagrożona wyginięciem). Autor żył jednak w...

Mistrzostwo i treści i formy.
Treści - bo książka potrafi bawić i wzruszać. Zawiera ponadto wiele informacji, niedostępnych przeciętnemu zjadaczowi płatków owsianych: o polowaniu, o lotnictwie, o zmieniającej się rzeczywistości od lat 20. aż do 60.
Formy - bo wszystkie te informacje podane są w przemiły, zabawny i naprawdę dowcipny sposób. Charakterystyczny dla Janusza Meissnera, autoironiczny tryb narracji jeszcze bardziej wzmaga to wrażenie.
Nie musisz się interesować łowiectwem, sięgnij po tę książkę! Tak pogodnej, lekkiej w formie, miłej i wesołej. A dodatkowy smaczek nadaje tej historii fakt, że wszystko tam wydarzyło się naprawdę.

Mistrzostwo i treści i formy.
Treści - bo książka potrafi bawić i wzruszać. Zawiera ponadto wiele informacji, niedostępnych przeciętnemu zjadaczowi płatków owsianych: o polowaniu, o lotnictwie, o zmieniającej się rzeczywistości od lat 20. aż do 60.
Formy - bo wszystkie te informacje podane są w przemiły, zabawny i naprawdę dowcipny sposób. Charakterystyczny dla Janusza...

Wspaniała książka. Wesoła a jednocześnie poruszająca. Janusz Meissner oprócz wspaniałych opowieści o lotnictwie czy korsarzach potrafi snuć wspaniałe historie dotyczące najwierniejszych towarzyszy człowieka - psów.

Wspaniała książka. Wesoła a jednocześnie poruszająca. Janusz Meissner oprócz wspaniałych opowieści o lotnictwie czy korsarzach potrafi snuć wspaniałe historie dotyczące najwierniejszych towarzyszy człowieka - psów.

Przezabawna książka wyłącznie o dwóch psach autora i siłą rzeczy trochę o polowaniach jako, że obydwa to psy mysliwskie.
Dla "psiarzy" i lubiących książki z humorem ponieważ autor nawet o wojnie potrafił napisać zabawnie.
Oprócz treści ciekawie obserwuje się tło czyli jak zmieniała się Polska od tej przedwojennej, aż do lat 60-tych.

Przezabawna książka wyłącznie o dwóch psach autora i siłą rzeczy trochę o polowaniach jako, że obydwa to psy mysliwskie.
Dla "psiarzy" i lubiących książki z humorem ponieważ autor nawet o wojnie potrafił napisać zabawnie.
Oprócz treści ciekawie obserwuje się tło czyli jak zmieniała się Polska od tej przedwojennej, aż do lat 60-tych.