To raczej notatnik, a nie książka, niemniej interesująca, jako że ukazuje życie lotników od kuchni. Najważniejsze zdania publikacji, do zapamiętania przez wszystkich lubiących oceniać innych z bezpiecznego dystansu dziesiątek lat po wojnie:

"...załoga znajdująca się nad celem, walcząca z nieprzyjacielską obroną, myślała t y l k o o jednym: zrzucić celnie bomby i wrócić cało do bazy.
[...]
...jeśli mógł ktoś dojrzeć zaciśnięte pięści, to zaciskał je zwykły, ludzki strach o życie, lęk przed śmiercią..."

To raczej notatnik, a nie książka, niemniej interesująca, jako że ukazuje życie lotników od kuchni. Najważniejsze zdania publikacji, do zapamiętania przez wszystkich lubiących oceniać innych z bezpiecznego dystansu dziesiątek lat po wojnie:

"...załoga znajdująca się nad celem, walcząca z nieprzyjacielską obroną, myślała t y l k o o jednym: zrzucić celnie bomby i wrócić...

Autor jest znany szerokiej publiczności głownie z roli Zagłoby z „Pana Wołodyjowskiego”. Jest narratorem i głównym bohaterem, możemy poznać doświadczenia z czasu II Wojny Światowej. Pozwala nam to bliżej poznać sytuację od środka, jaka panowała pośród lotników. Obok „Dywizjonu 303” i jeszcze kilku powieści poświęconej losowi Polskich lotników w Wielkiej Brytani.
Książka jest reportażem, zapisem sytuacji, przeżyć i swoistym dziennikiem tamtych dni. Czyta się z zapartym tchem, lekko i można się wczuć. Pozwala nam spojrzeć na to jak to wtedy było. Zaskakującym może być, że aktor był lotnikiem. Nie jest pisana bardzo emocjonalnie, lecz z perspektywy, w sposób ciekawy.

Autor jest znany szerokiej publiczności głownie z roli Zagłoby z „Pana Wołodyjowskiego”. Jest narratorem i głównym bohaterem, możemy poznać doświadczenia z czasu II Wojny Światowej. Pozwala nam to bliżej poznać sytuację od środka, jaka panowała pośród lotników. Obok „Dywizjonu 303” i jeszcze kilku powieści poświęconej losowi Polskich lotników w Wielkiej Brytani.
Książka...

Nasz "Zagłoba" nie talentu pisarskiego do opowiadania pasjonująco o swoich przeżyciach wojennych. Jego książka jest bardzo krótka i raczej "oschła". Szkoda, bo przeżył naprawdę wiele w tym czasie.

No ale miał wielki talent aktorski a to najważniejsze.

Nasz "Zagłoba" nie talentu pisarskiego do opowiadania pasjonująco o swoich przeżyciach wojennych. Jego książka jest bardzo krótka i raczej "oschła". Szkoda, bo przeżył naprawdę wiele w tym czasie.

No ale miał wielki talent aktorski a to najważniejsze.

Wspomnienia autora z czasów służby w RAF, podczas drugiej wojny światowej, kiedy to był on bombardierem w załodze najpierw Wellingtona, potem Halifaxa. Książka wpadła mi w ręce przypadkiem – moja mama znalazła ją gdzieś na jakiejś zapomnianej półce, a ponieważ wie, że interesuje mnie temat, po przeczytaniu podarowała mi ją. Leżała i leżała, aż przyszła pandemia i zamknięto bibliotekę. Wtedy sobie o niej przypomniałem. I aż wstyd mnie ogarnął, że tak świetna pozycja kurzyła się dotąd na półce.
Książka ma jedną wadę – jest za krótka. Poszczególne rozdziały – zbyt lakoniczne. Nie ma tego, co można zaobserwować choćby u Meissnera – wyczekiwania, czasu który się dłuży, napięcia, które wzrasta wraz ze zbliżaniem się do celu. Tutaj po prostu: przelecieli kanał, wrócili, zupełnie jakby autor uznał, że to zbyt banalne, a może zbyt nudne opisywać sytuacje, w których „nic się nie dzieje”. A przecież działo się i to sporo.
Poza tym – nie ma się do czego przyczepić. Przede wszystkim, jest to relacja z pierwszej ręki – najcenniejsza ze wszystkich. Autor opisuje to, co sam przeżył, widział, słyszał. Narracja jest przesympatyczna, często okraszona ironicznym humorem, w innych miejscach dramatyczna. Brak nudnych szczegółów, którymi często cechują się pamiętniki. Tutaj autor skupił się na rzeczach ważnych, przynajmniej dla niego.
I wstyd przyznać – ale ja dopiero po doczytaniu do samego końca skojarzyłem nazwisko autora – przecież to znany aktor, późniejszy Zagłoba z „Przygód Pana Michała”!

Wspomnienia autora z czasów służby w RAF, podczas drugiej wojny światowej, kiedy to był on bombardierem w załodze najpierw Wellingtona, potem Halifaxa. Książka wpadła mi w ręce przypadkiem – moja mama znalazła ją gdzieś na jakiejś zapomnianej półce, a ponieważ wie, że interesuje mnie temat, po przeczytaniu podarowała mi ją. Leżała i leżała, aż przyszła pandemia i zamknięto...

Bardzo ceniłem Mieczysława Pawlikowskiego. Zarówno za jego przeszłość jak i za kreacje filmowe. A jednak i on okazał się nie do końca prawym człowiekiem. Dlaczego ?

Bardzo ceniłem Mieczysława Pawlikowskiego. Zarówno za jego przeszłość jak i za kreacje filmowe. A jednak i on okazał się nie do końca prawym człowiekiem. Dlaczego ?

Zdecydowanie za krótka - czułem niedosyt bo napisane nieźle, ale krótko - zwłaszcza epizody z lotnictwa bombowego gdy autor służył na Wellingtonach. Zdecydowanie był potencjał na obszerniejszą pozycję.

Zdecydowanie za krótka - czułem niedosyt bo napisane nieźle, ale krótko - zwłaszcza epizody z lotnictwa bombowego gdy autor służył na Wellingtonach. Zdecydowanie był potencjał na obszerniejszą pozycję.