Zaklęta

Okładka
tak,w średniowieczu nie ubierano się.
Skąd
biblioteka

fabuła
Średniowiecze,nowa wiara,zielarka

Moja opinia

A mi się,podobało.Lubię takie książki,lekka i prosta.
Łatwa do zrozumienia,las i przyroda.
Polubiłem tą młodą dziewczynę.I było mi smutno,jak ją ludzie z wioski traktowali.
Bardzo,to smutno przeżyłem.\
Jedyny szkopuł,to to.Że nie podano rok,w którym toczy się akcja.
Ta stara babka,była bardzo bardzo mądra.

Okładka
tak,w średniowieczu nie ubierano się.
Skąd
biblioteka

fabuła
Średniowiecze,nowa wiara,zielarka

Moja opinia

A mi się,podobało.Lubię takie książki,lekka i prosta.
Łatwa do zrozumienia,las i przyroda.
Polubiłem tą młodą dziewczynę.I było mi smutno,jak ją ludzie z wioski traktowali.
Bardzo,to smutno przeżyłem.\
Jedyny szkopuł,to to.Że nie podano rok,w którym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Coś bardzo lekkiego i ożywczego do poczytania. Polecam na urlop. To książka, która pozwoli Ci odpocząć, a jednocześnie zainteresować się tym, co się w niej dzieje.

Coś bardzo lekkiego i ożywczego do poczytania. Polecam na urlop. To książka, która pozwoli Ci odpocząć, a jednocześnie zainteresować się tym, co się w niej dzieje.

Pokaż mimo to

Mam słabość do baśni, a książki napisane na podstawie baśni wzbudzają we mnie magiczne emocje. Czytając takie książki czuję się jak kwiat który rozchyla coraz bardziej płatki, aby więcej wchłonąć z opowieści. Myślę, że w takich książkach jest odrobina prawdy i mądrości.
Ta książka jest jak baśń. Ma w sobie morał, który odkryjemy po przeczytaniu całej książki. Ma mądrość, dużo przemyśleń, miłość, barwne opisy przyrody.
Jestem nią zauroczona. Koło takich pozycji nie da się przejść obojętnie. To one wzbudzają w człowieku emocje, nasuwają przemyślenia nad swoim życiem, nad miłością.
Książka kończy się trochę inaczej. Nie chce zbyt wiele zdradzać. Ale dla mnie kończy się niby szczęśliwie, a jednak tkwi smutek.
Co tu dużo pisać, sami powinniście do niej zajrzeć.
Polecam

Mam słabość do baśni, a książki napisane na podstawie baśni wzbudzają we mnie magiczne emocje. Czytając takie książki czuję się jak kwiat który rozchyla coraz bardziej płatki, aby więcej wchłonąć z opowieści. Myślę, że w takich książkach jest odrobina prawdy i mądrości.
Ta książka jest jak baśń. Ma w sobie morał, który odkryjemy po przeczytaniu całej książki. Ma mądrość,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słabe opinie o Zakletej nie zniecheciły mnie. Przeczytałam i nie żałuję. Początkowo ciekawiło mnie wychowanie dziecka w lesie, następnie temat bardzo mi bliski - życie w symbiozie z naturą. Piękne, obszerne opisy przyrody, dialogi dotyczące podstawowego funkcjonowania świata, ziołolecznictwo, i to wszystko napisane przez nastolatkę - Michaline Olszanska. Fragmentami za dużo związków z bajką o Roszpunce, lecz naprawdę nie był to czas zmarnowany. Książka ukazuje myślenie ludzi, którzy wolą żyć samotni lub ze zwierzętami niż we wiosce.

Słabe opinie o Zakletej nie zniecheciły mnie. Przeczytałam i nie żałuję. Początkowo ciekawiło mnie wychowanie dziecka w lesie, następnie temat bardzo mi bliski - życie w symbiozie z naturą. Piękne, obszerne opisy przyrody, dialogi dotyczące podstawowego funkcjonowania świata, ziołolecznictwo, i to wszystko napisane przez nastolatkę - Michaline Olszanska. Fragmentami za dużo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka była po prostu porażką i wstyd mi za autorkę, że to wydała.

Ta książka była po prostu porażką i wstyd mi za autorkę, że to wydała.

Pokaż mimo to

Uf, skończyłem. Rany, ile tu filozofii. To nie jest zwykła wersja historii Roszpunki, autorka co i rusz zagłębia się w analizę relacji człowieka z otaczającym go światem. Można odnieść wrażenie, że jest to dzieło co najmniej doktorantki wydziałów polonistyki oraz filozofii lub że autorka miała pod ręką różne słowniki i często do nich zaglądała. Myślę jednak, że warto sięgnąć czasem po taką lekturę, nie czytać wyłącznie rzeczy lekkich, łatwych i przyjemnych. Czytałem nie tak dawno wywiad z panią Olszańską, w którym wspomniała, jak to często spotykała ją krytyka po wydaniu jej pierwszej powieści i myślę, że pisząc o Roszpunce pisała też trochę o sobie - nierozumianej przez tych krytyków dziewczynie żyjącej w "innym świecie", co nawet oddają jej własne słowa zacytowane przez wydawcę w notce biograficznej.

Uf, skończyłem. Rany, ile tu filozofii. To nie jest zwykła wersja historii Roszpunki, autorka co i rusz zagłębia się w analizę relacji człowieka z otaczającym go światem. Można odnieść wrażenie, że jest to dzieło co najmniej doktorantki wydziałów polonistyki oraz filozofii lub że autorka miała pod ręką różne słowniki i często do nich zaglądała. Myślę jednak, że warto...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oto i "Zaklęta", moje pierwsze spotkanie z twórczością Michaliny Olszańskiej. Książka nie okazała się wciągającą lekturą, w której akcja pędzi, aż nie można się oderwać. "Zaklęta" to historia wszystkim znanej Roszpunki, którą pamiętamy z bajek i kolorowych książeczek. Wersja pani Olszańskiej jednak nieco różni się od tej znanej historyjki dziewczyny o długich włosach.

Wiele elementów zgadza się ze znaną przez nas bajką. Właściwie, autorka wzięła bajkę o Roszpunce, dodała trochę tego, trochę tamtego, zafundowała nam opisy przyrody i tego, jak wspaniałe i uczuciowe mogą być las, zwierzęta i góry, i wyniku otrzymaliśmy... Bajkę rozciągniętą na jakieś niecałe 500 stron.

Co jest ciekawe w tej książce? Bardzo interesująco i rozważnie autorka opisała tutaj zachowania Roszpunki, która dorastała w przekonaniu, że nie ma istot podobnych do niej. Właśnie czegoś takiego oczekiwałoby się od wątku dziecka niewiedzącego o istnieniu ludzi. I później, kiedy (spoiler) Roszpunka wyrusza do miasta, to wszystko spada na nią nagle, a ona jest zagubiona i mało co rozumie.
Ten wątek jest naprawdę dobrze i ostrożnie ujęty i za to brawa.

Reszta książki to właściwie opisy przyrody. Nie zauważyłam w tej książce akcji. Naprawdę, naprawdę, naprawdę mało co się tu działo, a jak się działo, to zostało ujęte w tak delikatny i subtelny sposób, jakby się nie działo. Nie należy się spodziewać po tej książce niezwykłych zwrotów akcji, bo ich tu nie ma. Dodatkowo działa tu fakt, że znamy ta bajkę, mimo, iż jest ona tu lekko przekręcona. Tak więc nie ma się czego nowego spodziewać.

Książka dla tych, którzy chcą zająć sobie czas czytaniem o uroku lasu i dziecka, a później dziewczyny odkrywającej tajemnice otaczającego ją świata.

Oto i "Zaklęta", moje pierwsze spotkanie z twórczością Michaliny Olszańskiej. Książka nie okazała się wciągającą lekturą, w której akcja pędzi, aż nie można się oderwać. "Zaklęta" to historia wszystkim znanej Roszpunki, którą pamiętamy z bajek i kolorowych książeczek. Wersja pani Olszańskiej jednak nieco różni się od tej znanej historyjki dziewczyny o długich włosach....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka lekka i napisana prostym językiem. Czyta się ja praktycznie jednym tchem. Jest świetna odskocznia po kilku cięższych lekturach. Pomimo iż gdzieś już coś podobnego czytałam książka mnie nie znudziła. Opisy przyrody tak stworzone że nie zanudzały a wręcz przeciwnie pobudzały wyobraźnie może zakończenie nie do końca takie jakbym oczekiwała jednak warto przeczytać dla relaksu. Polecam! Choć wiadomo nie każdemu wpadnie gust.

Książka lekka i napisana prostym językiem. Czyta się ja praktycznie jednym tchem. Jest świetna odskocznia po kilku cięższych lekturach. Pomimo iż gdzieś już coś podobnego czytałam książka mnie nie znudziła. Opisy przyrody tak stworzone że nie zanudzały a wręcz przeciwnie pobudzały wyobraźnie może zakończenie nie do końca takie jakbym oczekiwała jednak warto przeczytać dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak, zdecydowanie rozumiem ideę Autorki. Miała powstać bajka. I powstała, bez dwóch zdań. Tylko dlaczego jest tak rozwleczona? Zawsze powtarzam, że książki powinny mieć nie więcej niż 300 stron. Tylko wybitne dzieła wybitnych Autorów mogą być dłuższe. Te mniej wybitne, a niemiłosiernie długie zdecydowanie nudzą.... Czasem "niemiłosiernie" może oznaczać choćby 500 stron.

Tak, zdecydowanie rozumiem ideę Autorki. Miała powstać bajka. I powstała, bez dwóch zdań. Tylko dlaczego jest tak rozwleczona? Zawsze powtarzam, że książki powinny mieć nie więcej niż 300 stron. Tylko wybitne dzieła wybitnych Autorów mogą być dłuższe. Te mniej wybitne, a niemiłosiernie długie zdecydowanie nudzą.... Czasem "niemiłosiernie" może oznaczać choćby 500...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka strasznie się wlecze, od połowy przyspiesza, ale czytając ją byłam zażenowana: seks przy pierwszym spotkaniu Roszpunki z księciem był po prostu nie na miejscu. Dokończyłam ją, ale poczucie zażenowania nie zniknęło- miałam wrażenie, że autorka co chwilę wpadała na nowy pomysł i kontynuowała pisanie, nie zwracając uwagi na poprzednie wydarzenia.

Książka strasznie się wlecze, od połowy przyspiesza, ale czytając ją byłam zażenowana: seks przy pierwszym spotkaniu Roszpunki z księciem był po prostu nie na miejscu. Dokończyłam ją, ale poczucie zażenowania nie zniknęło- miałam wrażenie, że autorka co chwilę wpadała na nowy pomysł i kontynuowała pisanie, nie zwracając uwagi na poprzednie wydarzenia.

Pokaż mimo to