Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy chcę być sama, Ty zawsze przychodzisz
Gdy zaś być z kimś pragnę, odchodzisz bez słowa.

Każdy musi przejść swoją drogę"- szepczą drzewa.

Ludzie zwykli postrzegać Dobroć jako żałosną. Odrzucają ją jako domenę słabełuszy i zakłamanych. A tymczasem ona daje siłę, bo wcale nie wiąże się z oddawaniem wszystkiego innym ze szkodą dla siebie. Dobroć to harmonia i per saldo najważniejsze jest dla tego, kto ją posiada. Czynienie jakiegokolwiek zła bowiem, czy będzie to zabijanie życia, prawdy czy piękna, nikogo nie krzywdzi tak, jak właśnie czyniącego zło. Jeśli więc ktoś sądzi, że Dobro jest zbyt ofiarne, niech zrozumie, że ono jako harmonia nie wiąże się z czynieniem czegoś, ale z nie-czynieniem zła. Czyli jest neutralne i doskonałe w swojej istocie.

Można podróżować, nie wolno odejść...

Czy te lata były w ogóle czymś więcej niż mrugnięciem powiek, ewentualnie krótkim snem, nachodzącym człowieka nad ranem?