Niniejsza książka jest próbą analizy kubańskiej koncepcji „strategii kontynentalnej”, sformułowanej na początku lat sześćdziesiątych XX wieku, będącej wyrazem dążenia przywódców tego kraju do dokonania przewrotu społecznego i politycznego w Ameryce Łacińskiej. Idea ta wynikała z przekonania, że niemal wszystkie państwa tego regionu dojrzały już do rewolucji, że jest ona nieuchronna i dlatego zaczęto aktywnie wspierać latynoamerykańskie ruchy partyzanckie. Autor stara się wyjaśnić dlaczego sformułowano tak kontrowersyjną politykę, która doprowadziła do izolacji wyspy w zachodniej hemisferze. Zwraca także uwagę, że była ona przyczyną pogorszenia stosunków kubańsko-radzieckich, gdyż w owym czasie Moskwa próbowała prowadzić politykę „pokojowego współistnienia”. Marcin F. Gawrycki analizuje różne aspekty kubańskiej „strategii kontynentalnej” jej sukcesy, ale też porażki i błędy. Wiele miejsca poświęca również teoretycznym rozważaniom Ernesto Che Guevary dotyczącym rewolucji latynoamerykańskiej oraz ich praktycznej realizacji. Niniejsza praca pozwala na lepsze zrozumienie fenomenu rewolucji kubańskiej i jej uwarunkowań międzynarodowych.