Nie moja bajka.

Nie moja bajka.

Dziwi mnie, że to nie Jared jest opisany jako główny bohater. W moim odczuciu to historia o nim.
Zmęczony, trochę cyniczny mężczyzna, który niejedno już w życiu przeszedł choć się tym nie chełpi. Chylę czoła.
Tło opowieści trudne do odrysowania sobie autorką wybrała. Już nie Dziki Zachód, a jednak ciągle podziały rasowe i rozwiązywanie konfliktów za pomocą ołowiu.

Wątek obrony oskarżonego o kradzież i pobicie Murzyna ciekawy. Szkoda, że to tylko wątek. Myślę, że można by z tego kolejna opowieść napisać.

Dziwi mnie, że to nie Jared jest opisany jako główny bohater. W moim odczuciu to historia o nim.
Zmęczony, trochę cyniczny mężczyzna, który niejedno już w życiu przeszedł choć się tym nie chełpi. Chylę czoła.
Tło opowieści trudne do odrysowania sobie autorką wybrała. Już nie Dziki Zachód, a jednak ciągle podziały rasowe i rozwiązywanie konfliktów za pomocą ołowiu.

Wątek...

Bardzo miło mi się czytało, taki lekki, przyjemny romans z westernem w tle. Bardzo sztampowa i schematyczna, jednakże książka napisana przyjemnym językiem, czyta się szybko i w sumie przyjemnie. Polecam wszystkim miłośniczkom romansów.

Bardzo miło mi się czytało, taki lekki, przyjemny romans z westernem w tle. Bardzo sztampowa i schematyczna, jednakże książka napisana przyjemnym językiem, czyta się szybko i w sumie przyjemnie. Polecam wszystkim miłośniczkom romansów.

Szczerze mówiąc nie wiem co sądzić o tej książce. Styl pisania Diany Palmer jest bardzo specyficzny, może przez, to, że czasy w, których żyją bohaterowie z jej książek, różnią się od współczesnych i wydaja się być bardzo odległe. Zachowanie bohaterów z "Aniołka" śmieszyło mnie, postępowanie i kłótnie głównych bohaterów także.
Noelle - jest tak prostolinijną osobą, dobrą, bezinteresowną, bezpośrednią i jak na swój wiek bardzo odważną, ale też niewinną i naiwną. Zapatrzona w młodszego z braci - Andrew, który ją wykorzystuję - przybycie starszego, Jareda jest przełomem w jej życiu, bo on uczy jej wielu rzeczy, pomaga jej, ale też jest, dla niej często niemiły i niesprawiedliwy z powodu uczuć, które w nim budzi.
Książka nie wzbudziła we mnie większych emocji. Jared w dziwny sposób okazuje jej swoje uczucia, często są one tak sprzeczne, że ciężko nad nimi nadążyć. Oboje jednak wydają się być ślepcami jeśli chodzi o uczucia jakimi siebie nawzajem darzą, u Noelle wynika, to z jej niewinności i braku doświadczenia, a u Jareda chyba z niedowierzania, że tak młoda kobieta mogłaby zwrócić na niego uwagę, choć jej reakcje na to, gdy on jej dotyka, czy, gdy rozmawiają są oczywistymi znakami.

Szczerze mówiąc nie wiem co sądzić o tej książce. Styl pisania Diany Palmer jest bardzo specyficzny, może przez, to, że czasy w, których żyją bohaterowie z jej książek, różnią się od współczesnych i wydaja się być bardzo odległe. Zachowanie bohaterów z "Aniołka" śmieszyło mnie, postępowanie i kłótnie głównych bohaterów także.
Noelle - jest tak prostolinijną osobą, dobrą,...

W oryginale tytuł brzmi jak imię głównej bohaterki - Noelle i śmiem twierdzić, że daleko jej do aniołka z tytułu polskiego. Jest nieokrzesana, pyskata, młodziutka, niedoświadczona, naiwna, nie wie co do to dobre maniery. Ale czasem ma się ją ochotę przytulić i pomóc w jej zagubionym troszkę smutnym życiu.

Jak to w romansach Diany Palmer bywa jest i młoda, bardzo młoda bohaterka i starszy o wiele od niej (w tym przypadku o około 17lat) mężczyzna - Jared oraz jak to czasem też bywa pojawia się osoba trzecia, która lubi pogmatwać całą historię tutaj jest to młodszy przyrodni brat Jareda - Andrew.

Taki trójkącik powoduje nieco zamieszania głównie u Noelle, która zafascynowana na początku młodszym bratem z czasem zaczyna kierować się jednak w stronę starszego, bardziej dojrzalszego Jareda, który też ma wiele sprawek na sumieniu ale kto nie ma przysłowiowych szkieletów w szafie :). Wie kobietka co dobre, bo przecież z mężczyznami jest jak z winem im starsi tym lepsi :).

Jedyne co mnie denerwowało to stopień zaangażowania dwójki główych bohaterów i ich sceny miłosne (jeśli tak je można nazwać). Miało się wrażenie, że są strasznie dawkowane, jak choremu lekarstwo byle by nie przedobrzyć. I tak na początku mamy tylko spojrzenia, za jakiś czas kolejna scena to taniec i pierwszy pocałunek, potem za jakąś chwilkę scena z pocałunkiem i dotykaniem piersi, a potem już jeśli się nie mylę autorka w końcu zaszalała i naraz mieliśmy akcję łóżkową. Hmmm na początku tak tego malutko, a później za dużo, za szybko. Ja chyba bym się jednak na końcu pochorowała, bo dawka "lekarstwa" byłaby jak dla mnie za duża po tym "kapaniu" emocjami.Ciągłe kłótnie, sprzeczki między bohaterami jestem w stanie zroumieć - "kto się czubi ten się lubi" :),ale te niedomówienia, nieporozumienia ehh to chyba domena tzw dorosłego życia im człowiek starszy, dojrzalszy to bardziej nieśmiały, nieskory do szczerości może i głupszy :) i skłonny do domysłów różnego rodzaju niekoniecznie dobrych.

Akcja typowa dla wielu romansów Palmer rozgrywa się w Stanach a konkretnie w Teksasie, dodatkowo historia ma swoje miejsce w końcówce 19 wieku a samym początku 20ego (jeśli dobrze kojarzę daty w książce - 1902),czyli jest tutaj jeszcze i typowy Dziki Zachód, gdzie mężczyźni swoje problemy rozwiązują z pomocą rewolwerów i wątek rasistowski nadal jest widoczny.

Mnie osobiście przeszkadzało umiejscowienie bohaterów w takich odległych nam czasach, może po prostu dlatego, iż nie lubię wszystkiego co ma związek z Dzikim Zachodem, strzelanek, segregacji rasowej tak wyeksponowanej itp.

Polecam zagorzałym fankom Diany Palmer z pewnością znajdziecie w niej wszystko to czego się można spodziewać po autorce i jej stylu pisania.

W oryginale tytuł brzmi jak imię głównej bohaterki - Noelle i śmiem twierdzić, że daleko jej do aniołka z tytułu polskiego. Jest nieokrzesana, pyskata, młodziutka, niedoświadczona, naiwna, nie wie co do to dobre maniery. Ale czasem ma się ją ochotę przytulić i pomóc w jej zagubionym troszkę smutnym życiu.

Jak to w romansach Diany Palmer bywa jest i młoda, bardzo młoda...

Naprawdę polecam książki tej autorki. Jeśli chcesz sięgnąć po coś lekkiego i przyjemnego po ciężkim dniu w pracy, a potem w domu z dziećmi... To jest coś idealnego

Naprawdę polecam książki tej autorki. Jeśli chcesz sięgnąć po coś lekkiego i przyjemnego po ciężkim dniu w pracy, a potem w domu z dziećmi... To jest coś idealnego

Fajna była tylko troche bohaterka za naiwana.

Fajna była tylko troche bohaterka za naiwana.

Lekka i przyjemna:) Polecam:)

Lekka i przyjemna:) Polecam:)

Strasznie denerwowali mnie główni bohaterowie, ich głupota i niepotrzebne kłótnie.

Strasznie denerwowali mnie główni bohaterowie, ich głupota i niepotrzebne kłótnie.