To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Turtledove - Uroczy wdzięk epigonizmu

Do cyklu Videssos znanego i wybitnego amerykańskiego pisarza wróciłem po ponad dwudziestu latach od dnia wydania czterech powieści Harry’ego Turtledove’a w Polsce. Pierwsza, ta przed dwoma dziesięcioleciami, lektura pozostawiła jakby pewien niedosyt, przeczytałem je najpewniej zbyt pospiesznie, dając się uwieść dynamicznej fabule. Teraz postanowiłem je przeczytać bardziej uważnie, chociaż – szczerze – fantasy to nie jest mój ulubiony gatunek literacki.

Najlepszą częścią cyklu jest otwierająca ją powieść „Zaginiony legion”, chociaż autor zastosował dość banalny i często wykorzystywany w literaturze fantasy (a i sicene fiction również) zabieg przeniesienia w czasie bohaterów: w bitwie Rzymian i Galów dwaj wodzowie wrogich oddziałów Scaurus i Viridoviks krzyżują swoje miecze, które – jako oręż zaczarowany przez Druidów – wyzwala nieziemskie moce przenoszące obu dowódców i legion rzymski do świata alternatywnego.

Ciąg dalszy, trzy kolejne powieści cyklu – „Imperator legionu”, „Legion Videssos” i „Miecze legionu” są już tylko rozwinięciem intrygi, z wojnami, pochodami, politycznymi kombinacjami i, oczywiście, skomlikowanymi historiami miłosnymi, które toczą się w Imperium Videssos, dokąd zostali przeniesieni żołnierze rzymscy. Kończy się całość, a jakże – wszak czteroksiąg wyszedł spod pióra pisarza z kraju, gdzie modę dyktuje Hollywood – heppy endem, politycznym, a przede wszystkim miłosnym.

Powtóre czytanie cyklu czterech powieści stworzyło sposobność do bardziej refleksyjnego przyjrzenia się metodzie pisarstwa Turdeloedove’a.

Pierwszą, oczywistą konstatacją jest stwierdzenie wtórnego i synkretycznego charakteru tego pisarstwa. Recepta na sukces według Turtledove’a jest niby dość prosta: weź Tolkina, zmieszaj z Miką Waltari, dodaj „Diunę” Herberta i odrobinę Kossakowej (tak, tak – mało kto pamięta, że w latach 30. minionego wieku Zofia Kossak napisała również zupełnie dobrą powieść o Bizancjum i również w czterech księgach pod tytułem „Krzyżowcy),przypraw komiksami o Asterixie i dobrze wymieszaj. A przy rozlewaniu do czterech pucharów oglądaj jakiś hollywoodzki film historyczny, byle nie „Gladiator”, bo ten nie ma szczęśliwego zakończenia historii miłosnej.

Drugie spostrzeżenie jest bardziej pochlebne dla Turtledove’a: Jego cykl powieściowy jest napisany bardzo żywo, barwnie, z wyrazistymi, niekiedy dość szablonowymi, a niekiedy zupełnie udanymi i wiarygodnymi postaciami. A nade wszystko, Harry Turtledove, historyk z wykształcenia, specjalizujący się właśnie w starożytnym Cesarstwie Rzymskim, szczególnie zaś wschodniej, bizantyjskiej jego części, obdarza czytelnika zarówno wieloma szczegółami ze świata antycznego, zwłaszcza dotyczącymi, nazwijmy, ówczesnej sztuki wojennej i ówczesnego oręża, jak też dzieli się – i to jest autentycznie interesujące - ogólniejszymi uwagami o mechanizmach polityki i sposobach sprawowania oraz zdobywania władzy. Jak na fantasy to wcale nieźle.

Oczywiście, nie ma u Turtledove’a ani połowy tej głębi filozoficznej, ani nawet ćwierci subtelności literackiej, jaką możemy odnaleźć, przykładowo, w powieściach historycznych wielkiego polskiego pisarza Teodora Parnickiego.

Nie wymagajmy jednak od pisarza, bądź co bądź amerykańskiego, a więc przedstawiciela narodu z dwóchsetletnią historią kultury i literatury, aby równał się z Parnickim, synem Europy, miejsca gdzie od tysiącleci stapiały się języki, myśli, filozofia i literatura.

Uznajmy, że to bardzo udana kompilacja, taki uroczy epigonizm, łatwy i miły w czytaniu.

To wcale niemało.

Turtledove - Uroczy wdzięk epigonizmu

Do cyklu Videssos znanego i wybitnego amerykańskiego pisarza wróciłem po ponad dwudziestu latach od dnia wydania czterech powieści Harry’ego Turtledove’a w Polsce. Pierwsza, ta przed dwoma dziesięcioleciami, lektura pozostawiła jakby pewien niedosyt, przeczytałem je najpewniej zbyt pospiesznie, dając się uwieść dynamicznej fabule....

Jedna z moich ulubionych serii fantasy z dzieciństwa. Autor nawiązuje do autentycznej historii dziewiątego legionu rzymskiego, który w tajemniczych okolicznościach zniknął w trakcie wojen Rzymian z Galami. Świat, do którego przeniósł rzymskich legionistów na skutek czarów druidów (wraz z galijskim przywódcą-rozrabiaką - czyżby nawiązanie od składania ofiar z ludzi w kulturze celtyckiej?) do innego świata, bardzo przypomina cesarstwo wschodniorzymskie, co zresztą nie dziwi - autor jest historykiem specjalizującycm się w zakresie Cesarstwa Bizantyńskiego. Seria napisana lekko, może czasem nużyły mnie sceny batalistyczne, ale teraz gdy wracam do niej, równie przyjemnie się ją czyta.

Jedna z moich ulubionych serii fantasy z dzieciństwa. Autor nawiązuje do autentycznej historii dziewiątego legionu rzymskiego, który w tajemniczych okolicznościach zniknął w trakcie wojen Rzymian z Galami. Świat, do którego przeniósł rzymskich legionistów na skutek czarów druidów (wraz z galijskim przywódcą-rozrabiaką - czyżby nawiązanie od składania ofiar z ludzi w...

Czytałem ją jako nastolatek i byłem zachwycony. Książka zawiera wszystko czego potrzebują romantyczni młodzieńcy ;) jednak dopiero po jakimś czasie odkryłem drugie dno... którego najwyraźniej nie odkryli inni tutaj recenzujący. Opowieść nie jest sobie po prostu taką opowieścią. Autor niezwykle mocno czerpie z historii Bizancjum (co robi się wyraźniejsze w kolejnych tomach np. nawiązania do okrucieństwa Bazylego II Bułgarobójcy). Książka jest ciekawym przeniesieniem Rzymian sprzed powstania Cesarstwa Zachodniego w świat Bizancjum. Zatem jedynie na pierwszy rzut oka to taka sobie opowiastka a faktycznie to historia Cesarstwa Wschodniego.

Czytałem ją jako nastolatek i byłem zachwycony. Książka zawiera wszystko czego potrzebują romantyczni młodzieńcy ;) jednak dopiero po jakimś czasie odkryłem drugie dno... którego najwyraźniej nie odkryli inni tutaj recenzujący. Opowieść nie jest sobie po prostu taką opowieścią. Autor niezwykle mocno czerpie z historii Bizancjum (co robi się wyraźniejsze w kolejnych tomach...

Antony Beevor - Stalingrad
Antony Beevor - Berlin
Doskonały dwu ksiąg dla pasjonatów historii II wojny światowej w zakresie kluczowych jej momentów. Dwa przełomy, które na lata ustaliły porządek w Europie. Sama wojna jest tylko w zasadzie marginesem.
Starcie "tytanów" tego czasu, planowej do perfekcji wojennej machiny niemieckiej z nieprzebranymi możliwościami sowieckimi. W tle dwóch bitew upadek moralności i człowieczeństwa, ślepy strach. Krwawe jatki.
Dokumenty, w których autor nie mieści kluczowych jednostkowych bohaterów, a zajmuje się całokształtem tych momentów uwidaczniając charakterystykę obu nacji.
Stalingrad i Berlin - dwie bitwy, jakże różne, ale jak podobne, walka narodów o istnienie. Zgładzone miasta, cierpienia żywych mieszkańców, głód i choroby. Taktyka "spalonej ziemi', nie ważne nic - aby zwyciężyć!
Solidność w wykonaniu i historyczny podkład treści. Prawdziwa biesiada dla koneserów tego rodzaju tematów.
Ze swej strony gorąco polecam przeczytanie tego dzieła. Ma znamiona prawdziwego arcydzieła.

Antony Beevor - Stalingrad
Antony Beevor - Berlin
Doskonały dwu ksiąg dla pasjonatów historii II wojny światowej w zakresie kluczowych jej momentów. Dwa przełomy, które na lata ustaliły porządek w Europie. Sama wojna jest tylko w zasadzie marginesem.
Starcie "tytanów" tego czasu, planowej do perfekcji wojennej machiny niemieckiej z nieprzebranymi możliwościami ...

Jeżeli ktoś to ma zamiar przeczytać, to niech odstawi na koniec kolejki. Książka jest tak słaba, że można się zastanawiać nad decyzją wydawcy - może dobre recenzje zagranicą? Nie ma tu ani wciągających wątków, ani ciekawych bohaterów, ani barwnego języka. Jedna z najsłabszych pozycji z jakimi się spotkałem, ale takie książki też trzeba znać, żeby poznać pełną skalę od 1-10 ;)

Jeżeli ktoś to ma zamiar przeczytać, to niech odstawi na koniec kolejki. Książka jest tak słaba, że można się zastanawiać nad decyzją wydawcy - może dobre recenzje zagranicą? Nie ma tu ani wciągających wątków, ani ciekawych bohaterów, ani barwnego języka. Jedna z najsłabszych pozycji z jakimi się spotkałem, ale takie książki też trzeba znać, żeby poznać pełną skalę od 1-10 ;)

Sztampa od początku do końca. A prawość, mądrość, szlachetność i poczucie humoru Rzymian mogą rywalizować jedynie z tymi cechami żołnierzy US Army. Fabuła jednowątkowa, mało ciekawa i przewidywalna. Bohaterowie wyraźnie podzieleni na dobrych i złych. Żadnych gwałtownych zwrotów akcji, żadnego 'drugiego dna', jedynie komizm niektórych pomysłów autora. Stanowczo zniechęca do czytania kolejnych tomów serii.

Sztampa od początku do końca. A prawość, mądrość, szlachetność i poczucie humoru Rzymian mogą rywalizować jedynie z tymi cechami żołnierzy US Army. Fabuła jednowątkowa, mało ciekawa i przewidywalna. Bohaterowie wyraźnie podzieleni na dobrych i złych. Żadnych gwałtownych zwrotów akcji, żadnego 'drugiego dna', jedynie komizm niektórych pomysłów autora. Stanowczo zniechęca do...

Super ksiązka

Super ksiązka

Książka mojego dzieciństwa, mnóstwo bohaterów, ciągle nowe miejsca, jeżeli ktoś tak jak ja interesuje się historią Bizancjum i lubi wartką akcje ta książka jak i cały cykl Videssos przypadną mu do gustu.

Książka mojego dzieciństwa, mnóstwo bohaterów, ciągle nowe miejsca, jeżeli ktoś tak jak ja interesuje się historią Bizancjum i lubi wartką akcje ta książka jak i cały cykl Videssos przypadną mu do gustu.

Niezła...

Niezła...